Ουδέν κακόν αμιγές καλού θα μπορούσε να πει κανείς. Για πρώτη φορά οι περίοικοι και οι επισκέπτες του «πεζόδρομου» Μπουκογιάννη τον είδαν χωρίς τα μηχανάκια του και τα άλλα εποχούμενα που τον χαρακτηρίζουν…
Κουβεντιάστηκε έντονα το φαινόμενο και το σχόλιο που έφτασε στην στήλη ήταν πως «έπρεπε να γίνει λάθος καθώς περνούσαν τις οπτικές ίνες και να σπάσουν τον κεντρικό αγωγό νερού για να αδειάσει ο πεζόδρομος απ’ τα μηχανάκια»!
Πλημμύρισε ο δρόμος αλλά ταυτόχρονα καθάρισε κιόλας, από κάθε άποψη. Βέβαια, το τίμημα ήταν τέσσερις ώρες χωρίς νερό αλλά χαλάλι, βρε αδερφέ.
Έστω κι έτσι, για τις λίγες αυτές ώρες νόμιζες πως ήσουν σε κανονικό πεζόδρομο, μιας κανονικής πόλης, σε μια κανονική χώρα…
ο (υ)περαστικός