H πρώην βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της ΔΗΜΑΡ και νυν στέλεχος του «Ποταμιού» Νίκη Φούντα ανέλαβε χθες υπεύθυνη του κόμματος για τα θέματα υποδομών. Η ανάληψη αυτού του πόστου συνέπεσε χρονικά με τραγικά συμβάντα στην άσφαλτο της Δυτικής Ελλάδας . Έχασε τη ζωή της μάλιστα μια οικογενειακή φίλη της Νίκης Φουντα. Αυτά αποτέλεσαν αφορμή για μια ανάρτηση στο facebook στην οποία η ναερή πολιτικός δίνει την εξής υπόσχεση: « Προσωπικά θα κάνω ό,τι -λίγο ή περισσότερο- περνά από το χέρι μου για το κάκιστο οδικό δίκτυο και τις υποδομές σε όλη την χώρα». Αναφέρει:
Ευχαριστώ ΤΟΠΟΤΑΜΙ για την εμπιστοσύνη και την τιμή που μου έκανε να με ορίσει πολιτικό υπεύθυνο στο νευραλγικό Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.
Σήμερα και οι δύο ιδιαίτερες πατρίδες μου, τα δύο σπίτια μου, θρηνούν… Το Νιοχώρι Ηλείας -κι όλοι εμείς- έχασε την σαρανταενός ετών Βαλάντω, οικογενειακή φίλη κ παιδί υπέροχο. Η Ναύπακτος έχασε την σαρανταεξάχρονη καθηγήτρια του 1ου Λυκείου Ναυπάκτου. Και οι δύο αυτές νέες σήμερα αποφάσισαν απλά να κινηθούν στις “εθνικές” οδούς Πύργου-Πατρών και Πατρών-Κορίνθου…
Σε μια διαδρομή (κυρίως την δεύτερη και την “απίστευτη” συνέχειά της ως την Βόνιτσα) που αναγκαζόμουν και η ίδια επί 2,5 χρόνια να κάνω κατά μέσο όρο 1.500χλμ την βδομάδα, δεν υπήρξε ούτε μια φορά που να μην αναρωτηθώ αν αυτοί οι Υπουργοί που πέρασαν από την Δυτική Ελλάδα, στα χρόνια της ευμάρειας και των πολλών χρημάτων, τότε με τους ρυθμούς ανάπτυξης και τον παράλληλα ατέλειωτο δανεισμό με “αξιοποίηση πακέτων βοήθειας” (η βοήθεια προς ποιόν τελικά δεν μάθαμε), αν έστω περνώντας από κείνα τα μέρη έχουν πια τουλάχιστον την τσίπα να θρηνήσουν, να σκεφτούν…
Προσωπικά θα κάνω ό,τι -λίγο ή περισσότερο- περνά από το χέρι μου για το κάκιστο οδικό δίκτυο και τις υποδομές σε όλη την χώρα. Και για αυτή την περιοχή που τόσο αγαπώ και που της έχει φερθεί πολιτικά η ιστορία ως “δεύτερη”, σε αυτή την Ελλάδα των δύο ταχυτήτων, θα κάνω τα αδύνατα δυνατά ώστε να βάλω έστω ένα λιθαράκι ώστε να μην έχουμε πια νέες που χάνονται άδικα, πολίτες που η ασφάλειά τους βρίσκεται στο κόκκινο και τουρίστες που φτάνοντας στην Πάτρα ή το Κατάκολο δεν πιστεύουν στα μάτια τους αντικρίζοντας τους δρόμους μας.
Γιατί δεν αξίζει σε αυτό τον τόπο τέτοια κατάντια, τέτοιος πόνος, τόσο άδικα…