Κινδύνευσα να γράψω σαββατιάτικα για την Μάχη της Αμφιλοχίας και πως κυριάρχησε και φέτος η μία εκδοχή της Ιστορίας, σαν να μην υπήρξε ποτέ η άλλη. Όμως με έσωσε ένα κείμενο που διάβασα κι έτσι δεν θα μπω- ούτε εγώ ούτε το site που με φιλοξενεί -στην δύσκολη θέση να πρέπει να μιλήσω για ένα θέμα που το ευρετήριο της google έχει κατοχυρώσει πια, οριστικά και αμετάκλητα, στους νικητές της ιστοριογραφίας.
Το κείμενο στο οποίο αναφέρομαι είναι εκείνο προς τον υπουργό Εσωτερικών Πάνο Σκουρλέτη από τον βαλτινό οικονομολόγο κ. Δημήτρη Μωραΐτης, ιδρυτή του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος & Ανωτάτης Οικονομικής Σχολής Αγρινίου, το οποίο το διάβασα εδώ στο agrinionews.gr. Θέμα του να επανέλθει το όνομα «Βάλτος» τουλάχιστον για το κομμάτι εκείνο του σημερινού δήμου Αμφιλοχίας που ταυτίζεται με την ιστορική Επαρχία Βάλτου όπως την ξέραμε.
Ο κ. Μωραΐτης έχει απόλυτο δίκιο για τις ιστορικές αναφορές της περιοχής, τους ήρωες και τους πνευματικούς ανθρώπους. Και δεν θέλω να πλατειάσει το σημερινό κείμενο, νομίζω ότι το μείζον πια είναι να βρεθεί ένας τρόπος, την ύστατη ώρα- την στιγμή που στους Χαλκιόπουλους ζουν δεν ζουν 500 άνθρωποι πλέον-, να ξαναζωντανέψει ο τόπος. Δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει αυτό αλλά χρειάζεται κάτι κατεπείγον.
Καλός ο Καραϊσκάκης και ο Χατζόπουλος, όμως φίλος μου που ξέρει καλά την περιοχή μου λέει πως σε ένα μεγάλο αριθμό χωριών από Αμοργιανούς μέχρι τα όρια του Θυάμου φέτος υπάρχουν όλα κι όλα δύο νήπια! Για ποιον δήμο μιλάμε; Τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας αρχίζουν και κατεβαίνουν επικίνδυνα κάτω από τα όρια που συγκροτούν κανονικό Γυμνάσιο ή Λύκειο. Δεν θα γίνει φέτος, θα γίνει του χρόνου. Ο τόπος ερημώθηκε. Το γιατί και το πώς είναι μια μεγάλη κουβέντα αλλά ο τρόπος που το φαινόμενο αυτό θα αναστραφεί είναι μια άλλη, ακόμη μεγαλύτερη.
Ο γράφων πρέπει να το ομολογήσει ότι έχει καταγωγή από τον Βάλτο όπως έχουν και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που σήμερα ζουν σε άλλο σημείο της Αιτωλοακαρνανίας, της Αθήνας, του Σίδνεϋ ή της Φραγκφούρτης. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα προκατάληψης πια, ο Βάλτος έχει ένα υπέροχο τρόπο να σε κάνει να τον αφήνεις πίσω σου και να μην ξαναπατάς, όπως έχει κι έναν τρόπο να τον νοσταλγείς. Αρκεί να πω ότι το χωριό της μάνας μου, η Δρομίστα( εκεί που πήγαινα πριν τον Δεκαπενταύγουστο στην ηλικία που είναι τα παιδιά μου τώρα) είναι ένα χωριό ακατοίκητο πια, ένας έρημος τόπος…
Γ.Συμψηρής
3 Σχόλια
ΟΣΑ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ Ο ΒΑΛΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΤΑ ΕΔΩΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ .ΟΙ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΜΕΡΙΚΩΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΠΛΑ ΜΙΣΟΣ.
Καλά πόσο απέχει ο Βάλτος από το Αγρίνιο?
Είναι δυνατόν να γράφονται τέτοιες ανακρίβειες, για ποια περιοχή μιλάτε?
Παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες – που υπάρχουν σε όλη την ελληνική επαρχία – η περιοχή παραμένει Ζωντανή. Ζεί, παράγει και καταναλώνει ενισχύοντας σημαντικά και την αγορά του Αγρινίου.
Στην περιοχή του Ορεινού Βάλτου κατοικούν μόνιμα πλέον των 4.000 κατοίκων.
Λειτουργούν δύο Γυμνάσια και ένα Λύκειο. Λειτουργούν γύρω στα δέκα πολυθέσια τα περισσότερα δημοτικά σχολεία, αντίστοιχα νηπιαγωγεία και ένας παιδικός σταθμός.
Υπάρχουν εκατοντάδες σύγχρονες αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Πολλά νέα παιδιά επενδύουν στον πρωτογενή τομέα.
Δραστηριοποιούνται δεκάδες σημαντικές εμπορικές και λοιπές επιχειρήσεις.
Υπάρχουν και λειτουργούν δεκάδες συλλογικότητες πολιτών, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, αγροτικοί σύλλογοι και πολλά άλλα.
Οσο για τη Δρομίστα …. όντως είναι ακατοίκητη εδώ και πενήντα όμως χρόνια.
Η κραυγαλέα και εν μέρει ειρωνική απαξίωση μιας ολόκληρης περιοχής δεν συνιστά θετική υπηρεσία από ένα έγκριτο δημοσιογράφο. Ούτε ή ενδεχόμενη άγνοια των πραγματικών δεδομένων αποτελεί δικαιολογία.
Οσο για την ιστορία, αλλά κυρίως για το όνομα και τη συγκρότηση του δήμου να τα συζητήσουμε λαμβάνοντας όμως υπόψη τα πραγματικά δεδομένα, τα ουσιαστικά μεγέθη αλλά και τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και προσωπικές πολιτικές προτεραιότητες ιθυνόντων που διαμόρφωσαν την υφιστάμενη κατάσταση.
Καλά πόσο απέχει ο Βάλτος από το Αγρίνιο ?
Είναι δυνατόν να γράφονται τέτοιες ανακρίβειες? Για ποιά περιοχή μιλάτε?
Η περιοχή του ορεινού Βάλτου παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες που υπάρχουν – όπως εξάλλου σε όλη σχεδόν την ελληνική επαρχία – παραμένει ζωντανή. Ζεί , παράγει αλλά και καταναλώνει ενισχύοντας σε σημαντικό βαθμό και την αγορά του Αγρινίου.
Στα χωριά του ορεινού Βάλτου κατοικούν μόνιμα πλέον των 4.000 κατοίκων.
Λειτουργούν δύο Γυμνάσια και ένα Λύκειο ( κανονικό !!! ). Λειτουργούν επίσης γύρω στα δέκα – πολυθέσια τα περισσότερα – δημοτικά σχολεία, αντίστοιχα νηπιαγωγεία και ένας παιδικός σταθμός.
Υπάρχουν εκατοντάδες σύγχρονες αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δεκάδες νέα παιδιά προσβλέπουν και επενδύουν στον πρωτογενή τομέα.
Δραστηριοποιούνται δεκάδες σημαντικές εμπορικές και άλλου είδους επιχειρήσεις.
Υπάρχουν και λειτουργούν μόνιμα δεκάδες συλλογικότητες πολιτών, πολιτιστικοί σύλλογοι, αθλητικά σωματεία, αγροτικοί σύλλογοι και πολλά άλλα.
Οσο για τη Δρομίστα ….όντως είναι ακατοίκητη, εδώ και πενήντα χρόνια όμως διότι μεταφέρθηκε στο Θύαμο.
Η κραυγαλέα και εν μέρει ειρωνική απαξίωση μιας ολόκληρης περιοχής δεν αποτελεί θετική συνεισφορά από έναν έγκριτο δημοσιογράφο. Η άγνοια επίσης των πραγματικών δεδομένων δεν αποτελεί δικαιολογία.
Οσο για το όνομα και τη συγκρότηση του δήμου να το συζητήσουμε, λαμβάνοντας όμως υπόψη τα ουσιαστικά μεγέθη, τα πραγματικά κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά και ιστορικά δεδομένα, χωρίς όμως να παραβλέψουμε τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και τις προσωπικές πολιτικές προτεραιότητες των ιθυνόντων που διαμόρφωσαν την υφιστάμενη κατάσταση.