Μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες να τον κρατήσουν στην ζωή οι γιατροί του (και αφού του χορήγησαν 32 φιάλες αίματος(!), με αποτέλεσμα να το έχουν πάρει απόφαση και οι δικοί του στο τέλος…) απεβίωσε σήμερα το πρωί ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Σταματιάδης, που είχε πυροβοληθεί πισώπλατα από έναν υπάνθρωπο ο οποίος είχε εισβάλει στο σπίτι του, ενώ ήταν ο ίδιος και η οικογένειά του μέσα.
Ο υπάνθρωπος δεν μπήκε μόνος του αλλά μπήκε με συνεργό και αμφότερους η Αστυνομία έχει αφεθεί να εννοηθεί πως τους γνωρίζει. Σήμερα θα ακουστούν πολλά αναθέματα και αρκετοί πολίτες θα είναι στα κάγκελα στα social media και φυσικά κάποια στιγμή όσα λέγονται θα ξεφύγουν από την σφαίρα της κανονικότητας.
Όχι ότι είναι στην σφαίρα της κανονικότητας να αποφυλακίζονται συμμορίες λόγω… συμφόρησης στις φυλακές. Όχι ότι είναι κανονικότητα να λένε ότι η εγκληματικότητα έχει… υποχωρήσει χωρίς να καταλαβαίνουν ότι τον κόσμο τον απασχολούν οι βιασμοί, τα ναρκωτικά και η ανεξέλεγκτη συμμορίτικη βία και όχι οι ακάλυπτες επιταγές που συνυπολογίζουν. Όχι ότι είναι κανονικότητα να μην τολμά να επέμβει η Αστυνομία σε συγκεκριμένες περιοχές, σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες.
Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα δεν είναι μια κανονική χώρα κι αν δεν το αποδεχτούμε αυτό δεν θα πάμε παρακάτω. Αν δεν αναγνωρίσεις την ασθένεια δεν θα θεραπευτείς ποτέ. Διότι σε μια χώρα /κέντρο διερχομένων δεν είναι παράξενο να συμβεί κάτι τέτοιο, συμβαίνει και σε άλλες χώρες που δεν είναι κέντρα διερχομένων ή που δίνουν τον αγώνα τους για να μην είναι. Σε καμία χώρα όμως δεν θα ακούσεις τον αρμόδιο υπουργό να λέει ότι «δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο» ή συμβουλές από την Αστυνομία να κάνεις πως κοιμάσαι όταν μπαίνουν οι ληστές στο σπίτι σου, για να μην προκαλέσεις.
Γιατί εδώ μπορούν να ειπωθούν αυτά τα αδιανόητα; Μα γιατί εδώ περιπολικά σπάνε από κουκουλοφόρους και η Αστυνομία το αποκρύπτει. Εδώ ένας ΜΑΤατζής δέρνεται σε κοινή θέα και ο δράστης δεν συλλαμβάνεται αν και περιβάλλεται από δέκα άλλους ΜΑΤατζήδες!
Και πάλι δεν ακούγεται σαφές ε; Λοιπόν, ας μου επιτραπεί να δώσω ένα άλλο παράδειγμα, που ίσως καταδείξει ότι δεν είμαστε μια κανονική χώρα όπου το αίτημα για ασφάλεια σήμερα θα χλευαστεί στο twitter από κάποιες κυράτσες με λεφτά και προοδευτικές ιδέες.
Τρεις νεαροί πήραν και έβαλαν (απερίσκεπτα, όντως)μια σημαία σε μια νησίδα την οποία μετά δεν κάθισαν να υπερασπιστούν. Πολλοί ρώτησαν αν έχουν ή δεν έχουν το δικαίωμα να πάνε να καρφώσουν μια ελληνική σημαία κάπου στην ελληνική επικράτεια. Ρωτάω λοιπόν εγώ ο κακός: Μπορείς να πάρεις μια ελληνική σημαία απόψε, αύριο, μεθαύριο και να την τοποθετήσεις οπουδήποτε π.χ. εδώ στο Αγρίνιο; Σε όποια πλατεία θες; Σε όποιον δρόμο, σε όποιο κτίριο; Η απάντηση είναι όχι, δεν μπορείς. Ε, υπό αυτό το πρίσμα συμβαίνει στην Ελλάδα και να μπορείς να πεις «όποιος θέλει ασφάλεια να γίνει ασφαλίτης»!
Να μην ξεχνάμε ότι ο ορυμαγδός με τις αποφυλακίσεις των βαρυποινιτών συνέβη εξαιτίας ενός νόμου που τελικά έφτανε να ευνοήσει έναν καταδικασμένο για εγκλήματα με πολιτικό κίνητρο. Μην ξεχνάμε πως όταν ακούει ο υπουργός Παρασκευόπουλος να χρησιμοποιούν το όνομά του συνδυαστικά με τον εν λόγω νόμο εκνευρίζεται και λέει «αποκαλείται τον νόμο με το όνομά μου για να με στιγματίσετε»! Θεωρεί στίγμα τον νόμο του, ο οποίος, κατά τα άλλα, μείωσε το έγκλημα. Είπαμε, δεν είναι κανονική χώρα η Ελλάδα, τσάμπα εκνευρίζεστε.
Γ.Σ.