ΝΙΚΟΣ ΣΚΙΑΔΑΣ 15/01/1945 – 06/03/2022.
Μνημόσυνο 10 Απριλίου 2022 – Μητροπολιτικός Ναός Ζωοδόχου Πηγής Αγρίνιου (Παναγία)
Είναι 40 ημέρες που έφυγε ο Νίκος. Στο Αγρίνιο και στα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας εκατοντάδες άνθρωποι, φίλοι αλλα και άγνωστοι σε εμένα, με προσεγγίζουν με ειλικρινή λύπη και στεναχώρια στο βλέμμα και μου λένε «έφυγε ο Νίκος, ο Νίκος μας στήριξε, μας φρόντισε όταν ήταν δύσκολοι καιροί, μας βοήθησε με τον καπνό, μας έβαλε σε προγράμματα …..», ο Νίκος νοιάζονταν για τον αγροτικό κόσμο, το συνεταιριστικό κίνημα, ήταν πρωτεργάτης στις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις, πονούσε και νοιάζονταν τον κόσμο και την Ιστορία της Αιτωλοακαρνανίας και όχι μόνο.
Ο Νίκος που όπως αναφέρει μέσα από τα δικά του λόγια στα αυτοβιογραφικά του κείμενα, ήταν λάτρης του Ελληνικού Έθνους και των Ελλήνων, μεγάλωσε και γαλουχήθηκε μέσα από την ιστορία, τους αγώνες και τα κατορθώματα όλων των Ελλήνων αλλα και τις τοπικής ιστορίας και εθίμων της μικρής του Πατρίδας, της Αιτωλοακαρνανίας.
Στο «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΖΩΗΣ – ΣΚΙΑΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ», ξεκινά αναφέροντας: «Αν θές να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή εξάρτησε την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους η αντικείμενα» (Α.ΑΙΝΣΤΑΙΝ)
Ο Νίκος γεννήθηκε το 1945 στην Καμαρούλα Αγρινίου και όπως γράφει ο ίδιος: «Η καταγωγή του πατέρα μου ήταν από την Περδικόβρυση Ναυπακτίας και της μάνας μου από τα Κρυονέρια Ναυπακτίας.. Τελείωσα το Γυμνάσιο στο Παπαστράτειο Γυμνάσιο Αγρινίου το 1963 και στη συνέχεια έδωσα Εισαγωγικές Εξετάσεις και μπήκα στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Αυτό ς ο στόχος ήταν ένα όνειρο ζωής γαλβανισμένο από τις οικογενειακές μνήμες και από την ιδιαίτερη αγάπη μου για την Ιστορία του λαού μας όπου στο μάθημα της Ιστορίας αποφοιτώντας από την έκτη γυμνασίου – Πρακτικό τμήμα , πήρα στο απολυτήριο στρογγυλό είκοσι (20). Δυστυχώς, όμως η ασθενική μου φύση, που εγώ κόντρα σ’ αυτήν δεν δείλιασα, έδωσα και πέρασα στη Σ.Σ.Ε, σύντομα με έφερε σε δύσκολη θέση και έτσι αφού πέρασα όλη την ταλαιπωρία της πρώτης τάξης, αναγκάσθηκα στα μέσα του δεύτερου χρόνου να αποχωρήσω από την Σχολή μου. Χωρίς να χάσω χρόνο την επόμενη χρονιά μπήκα στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών (Α.Γ.Σ.Α). Ήμουν ένα αγροτόπαιδο που μεγάλωσα μαζεύοντας καπνά – τσεμπέλια και ελιές στην Καμαρούλα. Αυτό με είχε δέσει με τη γη και με τη βιοπάλη των αγροτών της που με τα λιγοστά τους έσοδα προσπαθούσαν να ταΐσουν και να μορφώσουν τα παιδιά τους».
Ο Νίκος δεν πήγε τυχαία στην Γεωπονική, παρότι λάτρευε την Ιστορία, πίστευε ότι μέσα από αυτή την επιστήμη μπορεί να υπηρετήσει τον τόπο του καλυτέρα. Αναφέρει λοιπόν κάπου στο ημερολόγιο του: «……Με τον αείμνηστο Γ. Γεννηματά, πέραν από τα υπηρεσιακά θέματα που συζητούσα, οι συζητήσεις μας έπαιρναν και πολιτική χροιά, μοιραζόμασταν τις απόψεις μας για την πολιτική κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας καθώς και τη σημασία και το ρόλο των αγροτών και των Γεωργικών Συνεταιρισμών την επομένη, μετά τη δικτατορία, περίοδο. Επέμεινε ιδιαίτερα, στο ρόλο των επιστημόνων και κυρίως των γεωπόνων για τη συμβολή τους στην ενημέρωση και στη συνειδητοποιημένη ένταξη των αγροτών στο νέο πολιτικό περιβάλλον, προκειμένου να δημιουργήσουν σύγχρονους δημοκρατικούς και προοδευτικούς συνεταιρισμούς. Το συνεταιριστικό κίνημα το θεωρούσε αναγκαίο και βασικό εργαλείο για τη βελτίωση της θέσης των αγροτών σε μια σύγχρονη προοδευτική κοινωνία. Υποστήριζε, ότι μόνο μέσω των συνεταιρισμών οι αγρότες θα κατόρθωναν να αντιμετωπίσουν τα οργανωμένα συμφέροντα των μεσαζόντων και θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την υπεραξία των προϊόντων που παράγουν στο ποσοστό που δίκαια τους αναλογεί».
Συνεχίζοντας τη αναδρομή σε ένα άλλο βασικό σημείο της ζωής του αναφέρει: «Για μένα εκείνα τα χρόνια που άρχισα να δουλεύω με τους αγρότες και τους συνεταιριστικούς υπαλλήλους που ήταν οι αφανείς ήρωες και οι αθόρυβοι σκαπανείς της Υπαίθρου, όπως εύστοχα έφερε αυτό τον τίτλο η εφημερίδα των συνεταιριστικών υπαλλήλων, έδωσαν στη ζωή μου ένα νέο περιεχόμενο, ένα νέο νόημα και στόχο, που με έκανε να μην λογαριάζω ούτε κόπους ούτε χρόνο, προκειμένου να βοηθήσω στην επίτευξη αυτού που γέμιζε τη ζωή μου και ικανοποιούσε τα πιστεύω μου. Έχοντας την καταξίωση τόσο της διοίκησης στην εποχή της δικτατορίας, όσο και των διοικήσεων της μεταπολιτευτικής περιόδου, αυτό μου έδινε δύναμη να αναλαμβάνω συνεχώς όλο και επιπρόσθετες ευθύνες λειτουργώντας άτυπα σαν τεχνικός Διευθυντής της Ένωσης, κατά τις δυο αυτές περιόδους (πριν και μετά τη μεταπολίτευση). Το αγροτικό συνεταιριστικό κίνημα κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης άρχισε να αναπτύσσεται και να ανανεώνεται. Στον αγροτικό κόσμο όπως σε ολόκληρη την κοινωνία η αποτίναξη των δεσμών της ανελευθερίας και του φόβου έφερε στο προσκήνιο νέες κοινωνικές δυνάμεις, νέες ιδέες που άρχισαν να εκφράζονται σε κάθε κοινωνικό χώρο. Στον αγροτικό χώρο η δυναμική των αγροτικών συνεταιρισμών, από την προπολεμική περίοδο με τη δημιουργική καθοδήγηση των δημοκρατικών κυβερνήσεων που κυβέρνησαν τη χώρα μετά την Μικρασιατική καταστροφή και ιδιαίτερα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου που ίδρυσε και την ΑΤΕ απαλλάσσοντας τους αγρότες από τους τοκογλύφους προωθώντας την αποκατάσταση των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και ενθαρρύνοντας την συλλογική-συνεταιριστική αγροτική δραστηριότητα βοηθώντας έτσι το Έργο της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων» συνεχίζοντας παρακάτω αναφέρει «Εκείνη την περίοδο αλλά και αργότερα μέχρι το 1996 που ήμουν Διευθυντής στην Ένωση, βασικό εργαλείο ανοιχτής πολιτικής προς την κοινωνία και τους αγρότες ,ήταν οι συνεχείς ενημερωτικές συσκέψεις, είτε αφορούσαν τα θέματα των καπνών είτε άλλα προϊόντα και αγροτικά προβλήματα…..».
Ο Νίκος ήταν βαθιά δημοκρατικός άνθρωπος και πίστευε στην δύναμη της συλλογικότητας ως κινητήρια δύναμη για την επιτυχία των ανθρώπων της υπαίθρου. Έδωσε όλες του τις δυνάμεις για τα πιστεύω του αυτά.
Στα συγκλονιστικά αυτά κείμενα της ζωής του, ο Νίκος καταγράφει όλη την περιπετειώδη και μαχητική ιστορία του συνεταιριστικού κινήματος αλλα και της πορεία του καπνού, στο Αγρίνιο και στην Ελλάδα, από το 1970 εως και το 2000. Μια ιστορία αγώνα και διεκδικήσεων με γνώμονα πάντα το καλό των ανθρώπων της υπαίθρου και των παραγωγών.
Ο Νίκος ακόμα και όταν η Νεφρική Ανεπάρκεια του χτύπησε την πόρτα δεν κατέθεσε τα όπλα, έτρεξε για την τοπική κοινωνία, οργάνωσε, βοήθησε και διεκδίκησε. Με δικές του ενέργειες διεκδίκησε και κατάφερε να δεσμευτεί το ελληνικό κράτος, το οποίο αγόρασε τελικά τις Καπναποθήκες Παπαπέτρου, το μοναδικό και μεγαλύτερο στην Ελλάδα καπνικό βιομηχανικό Κτήριο ώστε να γίνει μουσείο, παράλληλα εργάστηκε για την δημιουργία του μουσείου καπνού και την προστασία του Καπνικού Σταθμού Έρευνας Αγρινίου, ενώ αποτέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Γεωπόνων, Προέδρος της Ιστορικής Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Στερεάς Ελλάδας και γραμματέας της Ένωσης Νεφροπαθών Αιτωλοακαρνανίας εως το τέλος της ζωής του.
Μπορεί εγώ με τον πεθερό μου το Νίκο να μην βρισκόμασταν στον ίδιο πολιτικό χώρο, αλλα συμφωνούσαμε ως άνθρωποι-πολίτες, γιατί ο Νίκος ήξερε να αναγνωρίζει τα λάθη και τα σωστά, δεν τον ένοιαζε η κομματική προέλευση, αλλα ο άνθρωπος, ο πολιτικός λόγος και οι πράξεις για το καλό των ανθρώπων, και ειδικά των ανθρώπων του αγρού.
Λυπάμαι πολύ που τα νεφρά σου σε πρόδωσαν νωρίς! Χάρηκα που σε γνώρισα Νίκο και σε ευχαριστώ πολύ για την εκπληκτική αυτή κόρη σου, την Νατάσσα Σκιαδά, που μου την εμπιστεύτηκες να περπατήσω την δική μου ζωή.
Θα κλείσω χρησιμοποιώντας τα λόγια του Φίλου του κ. Ηλία Τζάνη: «Δεν έφυγες πλήρης ημερών. Έφυγες όμως πλήρης έργου. Όλη σου η πορεία ήταν έργο. Έργο δημιουργικό και πολύτιμο όχι μόνο για τον αγροτικό χώρο, αλλά και για όλη την κοινωνία της πόλης και της περιοχής μας. Καλό ταξίδι, φίλε Νίκο. Καλό ταξίδι στο παράδεισο των ονείρων σου. Και ο γενέθλιος τόπος σου δεν θα σε ξεχάσει ποτέ – Αγρίνιο, 7 Μαρτίου 2022»
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ όλους τους φίλους του Νίκου που παρευρέθηκαν στην κηδεία καθώς και όλους όσους με τα λόγια τους και τις σκέψεις τους βοήθησαν και βοηθούν την αγαπημένη του Ζέτα και τις τρεις κόρες τους, Λίνα, Νατάσσα και Τόνια, καθώς και τα 5 εγγόνια του να απαλύνουν τον πόνο τους από την απώλεια του Νίκου Σκιαδά.
Το μνημόσυνο των 40 ημερών θα τελεστεί την Κυριακή 10 Απρίλιου 2022 στο Μητροπολιτικό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής Αγρίνιου (Παναγία) μετά την θεία λειτουργία.
Ακολουθεί μια μικρή αναδρομή στην πορεία της επαγγελματικής του ζωής:
• Από το 1973 μέχρι το 1996 εργάσθηκε στην Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αγρινίου ως Γεωπόνος, αρχικά ως υπεύθυνος ανέγερσης ενός μεγάλου Συγκροτήματος της Ε.Α.Σ Αγρινίου (εργοστάσιο ζωοτροφών, εργοστάσιο μηδικαλεύρων, ξηραντήρια αραβοσίτου), στη συνέχεια ως πρώτος Διευθυντής των Βιομηχανικών Μονάδων και στη συνέχεια από το 1979 μέχρι το 1996 ως Γενικός Διευθυντής της Ε.Α.Σ Αγρινίου
• Ως Γενικός Διευθυντής της Ε.Α.Σ Αγρινίου χειρίσθηκε πολλά θέματα και προβλήματα που αφορούσαν τον Αγροτικό Τομέα και ειδικότερα πολλά και σύνθετα προβλήματα που αφορούσαν την Αγροτική Οικονομία της Αιτωλοακαρνανίας. Ειδικότερα ασχολήθηκε με το πρόβλημα της Καπνοκαλλιέργειας στην Αιτωλοακαρνανία.
• Το 1983 ήταν εκπρόσωπος της ΠΑΣΕΓΕΣ ομιλητής στη Ρώμη, στο Συνέδριο της UNITAB για την «Εξέλιξη της καπνοκαλλιέργειας στην Ελλάδα»
• Για το θέμα των καπνών αρθρογραφούσε σε έγκυρα περιοδικά και εφημερίδες (ΒΗΜΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΑ ΕΝΤΥΠΑ κτλ)
• Το διάστημα 1982-88 ήταν εκπρόσωπος της Ένωσης και της ΠΑΣΕΓΕΣ στην COPA COZEKA για θέματα καπνού
• Το 1982 εως το 1986 ήταν μέλος του Δ.Σ. της ΣΕΚΑΠ.
• Το 1983 εως το 1988 διηύθυνε εκ μέρους της Ε.Α.Σ Αγρινίου τις εργασίες της ΑΓΡΕΞ Α.Ε στην Αιτωλοακαρνανία για την διακίνηση των καπνών ποικιλίας Τσεμπέλια και την αποτροπή της άμεσης αποθάρρυνσης της καλλιέργειας αυτής στην Ελλάδα.
• Σαν Διευθυντής της Ε.Α.Σ Αγρινίου πρωτοστάτησε στην ένταξη και υλοποίηση σημαντικών επενδύσεων της Ένωσης στα Κοινοτικά Προγράμματα (Καν. 355/78 κλπ) όπως: Μεγάλο εργοστάσιο ελιών, Εγκ/σεις Καπνών VIRGINIA, Βιομ.Σφαγεία κλπ.
• Το 1996 αποχώρησε από την Ένωση, λόγω διαφωνιών με την τότε Διοίκηση, αλλά και γιατί η συνολική πορεία του Συνεταιριστικού Κινήματος έπαιρνε ένα στρεβλό και αντιαγροτικό χαρακτήρα
• Από το 1997 ήταν αιρετός εκπρόσωπος στην Γενική Συνέλευση Ε.Α.Σ. Αγρινίου και εκλέγονταν έκτοτε αντιπρόσωπος της Ε.Α.Σ Αγρινίου στην ΠΑΣΕΓΕΣ μέχρι το 2006
• Από το 1996 μέχρι το 2002 ήταν Τεχνικός Σύμβουλος σε θέματα συνεταιριστικής οργάνωσης του Συνεταιριστικού Ομίλου μικρομεσαίων επιχειρήσεων λιανεμπορίου COOP-ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
• Από το 1997 λειτουργούσε μια προσωπική επιστημονική επιχείρηση ως γεωπόνος-Σύμβουλος Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων και Συνεταιρισμών και συστηματικά ασχολούνταν συνεργαζόμενος με γεωπόνους-μηχανικούς κλπ, σε διάφορα γεωργικά και λοιπά προγράμματα στα πλαίσια των Β’ και Γ’ Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης.
• Ήταν Τεχνικός Σύμβουλος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Παραγωγών Σπαραγγιών Νομού Αιτωλοακαρνανίας «Ο ΑΧΕΛΩΟΣ». Συνέστησε το Συνεταιρισμό στα πλαίσια της Συνεταιριστικής Νομοθεσίας το 1998 και προώθησε την έγκριση της ομάδας παραγωγών Σπαραγγιού του Συνεταιρισμού αυτού (Καν. 2200/98) και την ένταξή του σε επιχειρησιακά προγράμματα επενδύσεων
• Στα πλαίσια του μέτρου 2.1 του ΕΠΑΑΥ 2000-2006 μελέτησε και συνέβαλε στην έγκριση και υλοποίηση μιας επένδυσης-συσκευασίας ψυκτικών θαλάμων για σπαράγγια και λοιπά οπωροκηπευτικά δυναμικότητος 3000 τόνων και προϋπολογισμού 1.820.000Ευρώ με φορέα το Συνεταιρισμό Σπαραγγοπαραγωγών στη Νεάπολη Αγρινίου.
• Σαν Γεωπόνος-Μελετητής με συνέπεια, ασχολήθηκε την περίοδο 1997-2005 στο πλαίσιο του Β’ & Γ’ ΚΠΣ με τα Αγροτικά Προγράμματα, Νέων Γεωργών, Βιολογικών, γεωργικών προϊόντων, Σχεδίων Βελτίωσης, LEADER, ΟΠΑΑΧ, παρέχοντας ενημέρωση και καθοδήγηση σε πάρα πολλούς Αγρότες της περιοχής.
• Το γραφείο του ήταν το πρώτο Αγροτικό Γραφείο που αποκλειστικά ασχολήθηκε στην Αιτωλοακαρνανία με αυτά τα Προγράμματα και το συνολικό ύψος των επενδύσεων που εγκρίθηκαν μέσω του Γραφείου μου, ξεπερνούν τα 15.000.000 Ευρώ σε παραγωγούς κλπ
• Παράλληλα ασχολήθηκε με την οργάνωση των παραγωγών σε Συνεταιρισμούς, όπως Συνεταιρισμός Ροδιάς, Συνεταιρισμός βιολογικών προϊόντων κλπ
• Την περίοδο 1996-2000 ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Γεωπόνων Αιτωλοακαρνανίας
• Από το 1996 μέχρι το 2004 ήταν εκπρόσωπος – Κλάδου Γεωπόνων στη Γ.Σ. ΓΕΩΤΕΕ.
• Έχοντας σαν χόμπι την Ιστορία και τον Πολιτισμό από το 2002 μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν μέλος του Δ.Σ. της Ιστορικής Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Ελλάδος όπου διατέλεσε και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου για πολλά συναπτά έτη.
Μανώλης Μπιρμπίλης
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO