Στο Νοσοκομείο Αγρινίου, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της κλινικής covid, επιστρέφει ο εντατικολόγος-παθολόγος Πάνος Ζώτος.
Ο κ. Ζώτος είχε παραιτηθεί από το νοσοκομείο πριν από μερικά χρόνια και είναι ο μοναδικός, προς το παρόν, ιδιώτης ιατρός στο Αγρίνιο που σπεύδει να ενισχύσει το Νοσοκομείο για τη διαχείριση της πανδημίας.
Με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα ο Δημοτικός Σύμβουλος και συνδικαλιστής στο νοσοκομείο Αγρινίου, Στέλιος Μερμίγκης, υπογραμμίζει ότι «Ένα αεράκι αισιοδοξίας φύσηξε ξαφνικά και άρχισε να σκορπίζει τα μαύρα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από το νοσοκομείο μας».
Αναλυτικά η ανάρτησή του αναφέρει:
Πριν από χρόνια η παραίτηση ενός σπουδαίου γιατρού παθολόγου – εντατικολόγου από το νοσοκομείο μας με ανάγκασε να γράψω για πρώτη φορά ένα δημόσιο κείμενο.
Η παρέμβαση μου αυτή είχε να κάνει με την αντίληψη μου ότι δεν θα πρέπει να σιωπούμε σε ότι στραβό γίνεται στον εργασιακό μας χώρο. Η σιωπή μας και η αδιαφορία μας τότε γίνεται συνενοχή με όλες εκείνες τις αιτίες που οδηγούν έναν άξιο άνθρωπο να κάνει τέτοιες επιλογές. Μόνο που αυτές οι επιλογές έχουν μεγάλο κόστος τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο.
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να τα βάζεις με όλους εκείνους και όλες εκείνες τις χρόνιες παθογένειες που σε περιτριγυρίζουν. Όμως αυτό είναι μονόδρομος μιας και δεν έχουμε την πολυτέλεια τουλάχιστον εδώ στην επαρχία να αφήνουμε να φεύγουν άνθρωποι με το ήθος και τις ικανότητες σαν αυτές του Πάνου Ζώτου. Τα έφερε όμως έτσι η ζωή και από σήμερα ο Πάνος εν μέσω πανδημίας εντάχθηκε ξανά στο νοσοκομείο μας αναλαμβάνοντας την ευθύνη της κλινικής covid.
Ένα αεράκι αισιοδοξίας φύσηξε ξαφνικά και άρχισε να σκορπίζει τα μαύρα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πάνω από το νοσοκομείο μας. Αν πραγματικά θέλουμε να κρατήσουμε τέτοιους ανθρώπους στο ΕΣΥ ας φροντίσουμε να πιέσουμε εκεί που πρέπει ώστε να αναλάβουν τα πόστα ευθύνης με κανονική εργασιακή σχέση και να μην πεταχτούν σαν στημένες λεμονόκουπες μετά το τέλος της πανδημίας.
Ας μην επιτρέψουμε επιτέλους στους κρατούντες να συμπεριφερθούν με το συνήθη κυνισμό τους προς όλους τους συμβασιούχους συναδέλφους που βάζουν πλάτη τούτη την ώρα. Στο χέρι μας είναι.