Η νόσος Dupuytren και το σύνδρομο De Quervain είναι δυο παθήσεις των άνω άκρων που ταλαιπωρούν όσους πάσχουν με αυτές όχι μόνο με την… ονομασία τους αλλά και με τον πόνο και τη δυσλειτουργία των δακτύλων και της παλάμης του χεριού που αντίστοιχα προκαλούν.
Όσο δύσκολη κι αν είναι όμως η προφορά τους, στα χέρια ενός έμπειρου κι εξειδικευμένου στην ανατομία των άνω άκρων Ορθοπεδικού Χειρουργού, η αντιμετώπισή τους μπορεί να γίνει αποτελεσματικά, με ασφάλεια και -στα μάτια του ασθενή τουλάχιστον- εύκολα! Εξίσου, αποτελεσματική θεραπεία υπάρχει και για την αρθρίτιδα ώμου.
Ας δούμε τις δυο αυτές παθήσεις αναλυτικότερα:
De Quervain
Γνωστό στους ιατρικούς κύκλους ως στενωτική τενοντοελυτρίτιδα De Quervain, το ομώνυμο σύνδρομο είναι επί της ουσίας μια τενοντίτιδα του καρπού από τη μεριά του αντίχειρα. Εμφανίζεται όταν οι τένοντες γύρω από τη βάση του αντίχειρα είναι ερεθισμένοι ή έχουν σύσπαση. Το οίδημα των τενόντων και των σωλήνων εντός των οποίων οι τένοντες κινούνται (έλυτρα) μπορεί να προκαλέσει πόνο και ευαισθησία κατά μήκος της πλευράς του αντίχειρα.
Αν και η ακριβής αιτία της τενοντοελυτρίτιδας de Quervain δεν είναι γνωστή, οποιαδήποτε δραστηριότητα βασίζεται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις του χεριού ή του καρπού μπορεί να το επιδεινώσει.
Έτσι, δραστηριότητες όπως το τένις και οι ρακέτες, η συχνή κι έντονη πληκτρολόγηση ή χρήση του ποντικιού στους υπολογιστές, το γκολφ και οι εργασίες στον κήπο, συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση του συνδρόμου de Quervain.
Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος στην πλευρά του αντίχειρα του καρπού. Ορισμένοι ασθενείς αισθάνονται επίσης πόνο στο αντιβράχιο. Ο πόνος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά ή σταδιακά και συνήθως επιδεινώνεται όταν ο ασθενής επιχειρεί να πιάσει ή να τσιμπήσει κάτι. Εάν το νεύρο που βρίσκεται στην κορυφή του ελύτρου είναι ερεθισμένο, μπορεί να προκαλέσει μούδιασμα στο πίσω μέρος του αντίχειρα και του δείκτη. Ενίοτε εμφανίζεται οίδημα ή ακόμα και κύστη με υγρό στην περιοχή του καρπού και του αντίχειρα.
Dupuytren
Ένας ακόμα… γλωσσοδέτης, η νόσος Dupuytren ή ρίκνωση παλαμιαίας απονεύρωσης ή παλαμιαία απονευρωσίτιδα, είναι μια αρκετά συχνή διαταραχή των δακτύλων. Πιο συχνά επηρεάζει τον μικρό δάκτυλο και τον παράμεσο, ενίοτε και τους δυο, και συχνά και στα δύο χέρια. Αν και η ακριβής αιτία είναι άγνωστη, εμφανίζεται πιο συχνά σε μεσήλικες, λευκούς άνδρες και είναι κληρονομική. Η εν λόγω κατάσταση είναι επτά φορές πιο συχνή στους άνδρες από τις γυναίκες, μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά, αλλά πιο συχνά εξελίσσεται αργά σε μια περίοδο ετών. Συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα παρά μόνο μετά την ηλικία των 40 ετών.
Η νόσος Dupuytren ξεκινά συχνά με το σχηματισμό υποδόριων όζων στη βάση του παραμέσου ή του μικρού δακτύλου. Βαθμιαία οι όζοι συμφύονται με το δέρμα και σχηματίζουν επιμήκεις χορδές που εκτείνονται προς ένα ή περισσότερα δάκτυλα, τραβώντας τα προς το εσωτερικό της παλάμης κι εμποδίζοντας την πλήρη έκτασή τους. Χωρίς θεραπεία, η νόσος έχει ως αποτέλεσμα ένα ή περισσότερα δάχτυλα να παραμένουν σταθερά λυγισμένα και το δέρμα της παλάμης ρικνωμένο.
Πώς αντιμετωπίζονται οι δυο παθήσεις;
Η χορήγηση κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής, η χρήση νάρθηκα για ακινητοποίηση, η παγοθεραπεία και φυσικοθεραπεία, καθώς και η έγχυση κορτιζόνης βοηθούν στα πρώιμα στάδια του συνδρόμου De Quervain, ενώ για τη νόσο Dupuytren η μόνη συντηρητική αγωγή που έχει κάποιο όφελος, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι η έγχυση κολλαγόνου στην περιοχή του προβλήματος.
Η πλέον αποτελεσματική θεραπεία και για της δυο παθήσεις είναι η χειρουργική. Τόσο η νόσος Dupuytren όσο και το σύνδρομο De Quervain αντιμετωπίζονται χειρουργικά με περιοχική/τοπική αναισθησία ή μέθη δίχως νοσηλεία.
Στη νόσο Dupuytren, η χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει την αφαίρεση της παλαμιαίας απονεύρωσης που προκάλεσε εξαρχής το πρόβλημα καθώς και πλαστική αποκατάσταση του ρικνωμένου δέρματος της παλάμης.
Στο σύνδρομο De Quervain, η χειρουργική θεραπεία έχει ως στόχο την απελευθέρωση των τενόντων που επιτυγχάνεται μέσω πολύ μικρών οπών, με ελάχιστο μετεγχειρητικό πόνο και ταχεία επάνοδο του ασθενούς στις καθημερινές δραστηριότητες.
ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΡΑΠΤΗΣ