Επαγγέλματα που χάνονται…
Oι εμπειρίες του Κωνσταντίνου Αποστολιώτη, τελευταίου θυρωρού του Αγρινίου
Οι εποχές αλλάζουν γρήγορα. Νέες τάσεις και ανάγκες δημιουργούνται, νέα επαγγέλματα έρχονται στο προσκήνιο. Στον αντίποδα άλλα επαγγέλματα χάνονται. Εικόνες συνηθισμένες στο παρελθόν τώρα σπανίζουν. Όπως αυτή του θυρωρού.Στο παρελθόν πολλοί ήταν αυτοί που επιθυμούσαν το επάγγελμα του θυρωρού. Ένα επάγγελμα οικείο σε όλους. Ποιος άλλωστε ξεχνάει τον Θανάση Βέγγο στο ρόλο του αεικίνητου θυρωρού Πολύδωρου. Σήμερα όμως ο κλάδος των θυρωρών συρρικνώνεται. Ελάχιστοι εξασκούν το επάγγελμα και αυτοί σε αμιγώς επαγγελματικά κτίρια.Στο Αγρίνιο μόνο ένας εργάζεται ως θυρωρός σήμερα. Ο Κωνσταντίνος Αποστολιώτης στην πολυκατοικία της οδού Ι.Στάικου 21.Ο κ. Κωνσταντίνος Αποστολιώτης, εξαιρετικός και αγαπητός κύριος, μιλάει στο «Γεγονός» για το επάγγελμα και τις εμπειρίες του.
Του Μάκη Γουβέλη
Πότε ξεκινήσατε αυτή την εργασία; Ξεκίνησα την εργασία του θυρωρού το 1988. Πριν ήμουν εμποροράφτης με μεγάλο μαγαζί στην οδό Παπαστράτου μαζί με τον αδερφό μου. Όταν όμως ήρθε και στην πόλη μας το έτοιμο ρούχο, σιγά σιγά όλοι οι εμποροράφτες μείναμε χωρίς δουλειά. Έτσι ήρθα Θυρωρός σε αυτό το κτίριο.
Ποια είναι τα καθήκοντα ενός θυρωρού;
Τα καθήκοντα είναι πάρα πολλά, πρέπει να επιτηρεί τα πάντα στο κτίριο. Πρώτα απ΄ όλα την καθαριότητα, τα φώτα, τις βλάβες, να παραλαμβάνει και να μοιράζει την αλληλογραφία, να κάνει εισπράξεις, να ενημερώνει τον κόσμο που έρχεται στο κτίριο, που εργάζεται ο κάθε επαγγελματίας του κτιρίου και άλλα πολλά. Ακόμη εκτελεί και χρέη φύλακα και προσπαθεί να μην γίνονται ζημιές και φθορές στο κτίριο από τους επισκέπτες.
Πόσοι επισκέπτονται καθημερινά την πολυκατοικία σήμερα; Επειδή υπάρχουν πολλά ιατρεία εδώ, έχουμε εκατό περίπου άτομα καθημερινά επισκέπτες. Παλιότερα όταν ήταν εδώ τα γραφεία της Εργατικής Εστίας, είχαμε σε κάποιες περιόδους, εξακόσια άτομα περίπου καθημερινούς επισκέπτες. Ήταν όταν μοίραζαν εισιτήρια ή δελτία για κοινωνικό τουρισμό.
Ποια βοήθεια ζητάνε οι επισκέπτες;
Ζητάνε διάφορα πράγματα. Κυρίως τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα και αυτοί που έρχονται για πρώτη φορά στο κτίριο. Ζητάνε πληροφορίες για τους ορόφους των Ιατρείων, των γραφείων και των επιχειρήσεων. Οι γεροντότεροι φοβούνται τα ασανσέρ πολλές φορές. Είναι μεγάλο πρόβλημα να σταματήσει το ασανσέρ με κόσμο μέσα. Εγώ έχω μάθει εμπειρικά και καταφέρνω να τα ξεκινήσω πάλι, αλλά ο κόσμος φυσικά φοβάται και φωνάζει. Ακόμη και λίγο ξένες γλώσσες πρέπει να ξέρει ο Θυρωρός τώρα ειδικά με τους ξένους, για να μπορεί κάπως να συνεννοηθεί.
Είχατε ποτέ προβλήματα με κάποιους επισκέπτες ή ενοίκους;
Ναι, κάποτε κάποιος ένοικος μου επιτέθηκε να με χτυπήσει, επειδή έκανα παρατήρηση στα παιδιά του, που έκαναν ποδήλατο μέσα στην στοά, με κίνδυνο να γίνει ατύχημα. Ακόμη μου έχουν βάλει δύο φορές φωτιά στο θυρωρείο και μου το έκαψαν, χωρίς να βρεθούν οι δράστες. Είχα και ένα κρούσμα όταν δύο τσιγγάνοι έκλεψαν τα χρήματα ενός γέροντα από την τσέπη του. Ευτυχώς δεν πρόλαβαν να φύγουν και μας έδωσαν τα χρήμα πίσω. Αρκετά προβλήματα, τσακωμούς και φωνές είχαμε στην πολυκατοικία όταν λειτουργούσε εδώ ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας. Εύρισκα ανθρώπους να κοιμούνται έξω από την είσοδο για να πάρουν σειρά. Είχαμε τσακωμούς και πολλές φορές ερχότανε και το ασθενοφόρο. Ήταν τόσο πολλοί οι επισκέπτες που δεν μπορούσαμε να ανέβουμε σε πολλούς ορόφους. Εγώ τους καταλάβαινα, ήταν φτωχοί άνθρωποι, που διεκδικούσαν εκδρομές, διακοπές και εισιτήρια εκδηλώσεων και θεατρικών παραστάσεων.
Πως γίνεται κανείς θυρωρός;
Τον Θυρωρό τον εκλέγουν οι ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας και αυτό είναι γραμμένο στο καταστατικό της πολυκατοικίας που αναφέρει όλες τις υποχρεώσεις του και όλες τις απολαβές του.
Πως ξεκίνησε ο θεσμός του θυρωρού;
Ο θεσμός του θυρωρού, ξεκίνησε την δεκαετία του ΄50 όταν καθιερώθηκε ο θεσμός της Αντιπαροχής. Τότε οι θυρωροί αγόραζαν το θυρωρείο που είχε χώρο να μένει και οι οικογένειά τους στην πολυκατοικία. Σιγά σιγά όμως αυτό ατόνησε και σήμερα δεν υπάρχουν πια θυρωροί. Εδώ τουλάχιστον στην πόλη μας, είμαι ο τελευταίος.
Πόσες ώρες εργάζεται ένας θυρωρός;
Ως ασφαλισμένος στο ΙΚΑ εργάζεται όπως όλοι οι εργαζόμενοι, οκτώ ώρες την ημέρα και αυτό καθιερώθηκε όχι από την αρχή της εμφάνισης των θυρωρών, αλλά όταν οι θυρωροί οργανώθηκαν συνδικαλιστικά και η Πανελλήνια Συνομοσπονδία έγινε πολύ ισχυρή και ασφαλίσθηκαν οι Θυρωροί στο ΙΚΑ. Οι θυρωροί παλιά που έμεναν στην πολυκατοικία δούλευαν ολόκληρη την ημέρα, δεν είχαν ωράριο.
Πως σας αντιμετωπίζουν οι επισκέπτες που έρχονται στην πολυκατοικία;
Όπως όλοι οι εργαζόμενοι, έτσι και εγώ, θέλω σεβασμό για τα Χρόνια μου και τον σεβασμό του συνάνθρωπου. Γενικά δεν έχω παράπονα εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, κυρίως από γυναίκες. Κάποιες έρχονται και σε αντιμετωπίζουν με τέτοιο τρόπο σαν να είσαι άχρηστο αντικείμενο. Μπαίνουν π.χ. στην είσοδο καπνίζοντας και θέλουν να μπουν και στο ασανσέρ καπνίζοντας. Ρωτάς άλλες, τι θέλετε; Και σου απαντάνε υποτιμητικά, τι σε νοιάζει εσένα. Φυσικά εγώ ζητάω αμέσως συγνώμη, τι να κάνω; Αλλά όπως είπα είναι πολύ λίγα αυτά τα περιστατικά.
Αν τα χρόνια γύρναγαν πίσω, θα ξαναρχόσασταν εδώ Θυρωρός; Ναι. Με τους ένοικους δεν είχα ποτέ κανένα πρόβλημα, η σχέση μας είναι εξαιρετική και η απασχόλησή μου εδώ μού αρέσει.