Του Θεόδωρου Μυλωνά
Δύο κατασκευαστικές αστοχίες
Εδώ και μέρες γινόμαστε θεατές των έργων στο δρόμο της Τουρλίδας, ένα από τα καλύτερα αξιοθέατα κομμάτια της πόλης. Δεν υπάρχει επισκέπτης που να μην έχει περάσει από τον δρόμο αυτόν. Άριστο σαν έργο της περιφέρειας. Ο δρόμος χαρακτηρίζεται επαρχιακός οπότε την ευθύνη έχει η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Καλώς κάνει η Περιφέρεια και τον αναβαθμίζει.
(εικ.1) Σχέδιο-πρόταση της διαπλάτυνσης του δρόμου προς Τουρλίδα το 1992.
Όμως η πάγια τακτική που έχει αυτή αλλά και γενικά οι Δημόσιες Τεχνικές Υπηρεσίες, στα έργα που εξαγγέλλουν αυτής της μορφής και στη συνέχεια προβαίνουν σε αναθέσεις των αντίστοιχων μελετών, να μην δημοσιοποιούν για μια σχετική διαβούλευση, είναι λάθος με τραγικά αποτελέσματα. Έτσι έγινε με την χάραξη της Ιονίας Οδού που από το υπουργείο, το αρμόδιο για την κατασκευή της, δεν ενημέρωσαν τον Δήμο και τον κόσμο που σίγουρα θα έπαιρνε θέση για την αποκοπή του εμπορικού λιμανιού του Μεσολογγίου με την οδό αυτήν που αποτελεί πλέον το μοναδικό δυτικό άξονα της Χώρας. Αλλά ούτε και η τότε Νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας προκάτοχος της Περιφέρειας δέχτηκε τότε πριν 30 χρόνια σχεδόν την πρότασή μου, η διαπλάτυνση του δρόμου προς Τουρλίδα (εικ1) να γίνει κατά 9 μέτρα με εκβάθυνση του παρακείμενου και παράπλευρου τμήματος για επίχωση, και όχι 6 με φερτά υλικά με συνέπεια την τεράστια οικονομική επιβάρυνση (….ψηλά γράμματα).
Και εξηγούμαι. Πρώτο λάθος. Στην διατομή του δρόμου, όπως τελικά θα διαμορφω-θεί, φαίνεται ότι το τμήμα του ασφαλτοστρωμένου δόμου θα μειωθεί από 7.50 μέτρα που είναι σήμερα σε 6 μέτρα. Ο λόγος, όπως φαίνεται στη φωτογραφία αριστερά προς την Κλείσοβα, θα κατασκευαστεί και εκεί άλλος ένα πεζόδρομος καθαρού πλάτους 1 μέτρου. Στον δρόμο αυτόν δεν περνάνε μόνο Ι.Χ. μικρά αυτοκίνητα αλλά και νταλίκες με αλάτι, λεωφορεία με πλάτος 3 μέτρων αλλά και φαρδύτερα μηχανήματα, για τις αλυκές. Είναι δυνατόν να μπουν πινακίδες σε επαρχιακό δρόμο που να απαγορεύουν την κυκλοφορία μηχανημάτων με πλάτος πέραν των 3,00 μέτρων; Ή θα λειτουργεί το ωραιότερο κομμάτι της πόλης σαν το γεφύρι του Αλάμπεη; Δηλαδή, θα πρέπει να υπάρχουν.. πυρσοί αναμμένοι στα δύο άκρα, για την ρύθμιση της κυκλοφορίας κάθε φορά που θα περνάει ένα μεγάλο μηχάνημα;.
Αυτό ήταν τραγικό λάθος, που τότε πριν 30 χρόνια το πρόβλεπα, αν γίνονταν η διαπλάτυνση κατά 9 μέτρα, θα υπήρχε σήμερα αρκετό εύρος σήμερα για την οποιαδήποτε κατασκευή.
(εικ.2) Ο δρόμος προς Τουρλίδα με τα δύο τοιχία δεξιά και αριστερά
Το δεύτερο λάθος. Επί τόπου, όπως δείχνεται στην παραπάνω φωτογραφία (εικ.2) εντόπισα ότι κατασκευάζονται αυτή τη στιγμή δύο τοιχία, το ένα δεξιά προς τον δίαυλο-λιμάνι και το άλλο αριστερά προς την Κλείσοβα. Με μια προσεκτική ματιά παρατήρησα ότι πουθενά δεν αφέθηκαν οπές –ανοίγματα ή ότι άλλο θα μπορούσε να προβλεφτεί για την αποχέτευση των ομβρίων από την νέα κατασκευή. Με την ολοκλήρωση του έργου τα δύο αυτά τοιχία θα εγκλωβίζουν τα νερά της βροχής και θα δημιουργούν στάσιμα νερά με τις όποιες συνέπειες. Στα δεξιά του κυρίως δρόμου και του ποδηλατόδρουμου τα φρεάτια, που σωστά προβλέφτηκαν- λειτουργούν και υπάρχουν για να απορρέουν τα βρόχινα αλλά όχι και όλο το όγκο των ομβρίων στα χαμηλότερα σημεία που σε βροχερές μέρες παρατηρούνται στάσιμα νερά. Άλλο ένα λάθος τότε που έπρεπε να προηγηθεί υψομετρική μελέτη θέση προς θέση. Στο αριστερό άκρο του δρόμου και στο δεξιό του πεζόδρομου, όπου μέχρι τώρα τα όμβρια έφευγαν ελεύθερα προς τη λιμνοθάλασσα, στο εξής τα στάσιμα νερά θα γίνουν λίμνες. Όσο είναι καιρός όχι όπως ο κόμβος Χαλαζιά οι αρμόδιοι ας τα διορθώσουν.