Η δικαίωση μερικές φορές αργεί, αλλά μπορεί να προκύψει στα πιο απίθανα μέρη, και στην περίπτωσή μας, στην άκρη ενός τσιγάρου που έδωσε στους ερευνητές, μετά από δεκαετίες, την ταυτότητα ενός άγνωστου δολοφόνου.
Σε μια εποχή πριν από τα κινητά τηλέφωνα, η Μαίρη Μακ Λόκλιν δεν είχε συχνή επαφή με την πολύτεκνη οικογένειά της που ζούσε σκορπισμένη στη Γλασκώβη, στο Λάναρκσαϊρ και στο Άιρσαϊρ, γράφει το BBC.
Μια φορά την εβδομάδα, ένας από τους γιους της, ο Μάρτιν Κάλεν, τηλεφωνούσε για να τη δει. Αλλά όταν ο τότε 24χρονος εμφανίστηκε στο διαμέρισμα στις 2 Οκτωβρίου 1984, δεν υπήρχε απάντηση, παρά μια «φρικτή μυρωδιά» όταν άνοιξε το γραμματοκιβώτιο.
Υπόθεση Μακ Λόκλιν
Η Μαίρη βρέθηκε νεκρή μέσα στο σπίτι, ξαπλωμένη ανάσκελα σε ένα ακάλυπτο στρώμα. Η μασέλα της ήταν στο πάτωμα και ένα καινούργιο πράσινο φόρεμα που είχε φορέσει στην παμπ, σκέπαζε το άψυχο σώμα της.
Μία γόπα που βρέθηκε από το διαμέρισμά της Μακ Λόκλιν έδωσε την πρώτη ένδειξη για την ταυτότητα του δολοφόνου της, περισσότερα από 30 χρόνια μετά τον στραγγαλισμό της, υπό μορφής δείγματος DNA. Ένα αντίστοιχο ανακαλύφθηκε αργότερα στο κορδόνι της ρόμπας που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία της.
Η ανακάλυψη αρχικά μπέρδεψε τους ντετέκτιβ της υπόθεσης, καθώς ο κύριος ύποπτος ήταν κρατούμενος στο Εδιμβούργο όταν η Mary, 58 ετών, βρέθηκε νεκρή στο δυτικό άκρο της Γλασκώβης.
Αλλά τα πρακτικά της διοίκησης του σωφρονιστικού καταστήματος επιβεβαίωσαν ότι ο κατά συρροή σεξουαλικός παραβάτης Γκράχαμ ΜακΓκιλ ήταν ελεύθερος υπό όρους όταν σκοτώθηκε η Μακ Λάφλιν.
Όπως αποκαλύφθηκε, ο δολοφόνος επέστρεψε στο κελί του μέσα σε λίγες ώρες αφότου έφυγε από το σπίτι της Mary τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Σεπτεμβρίου 1984.
Η ανάλυση του μοιραίου τσιγάρου
Η ανώτερη ιατροδικαστής Joanne Cochrane χρησιμοποίησε τεστ DNA σε στοιχεία που ήταν αποθηκευμένα για χρόνια: «Υπάρχουν κάποιες δολοφονίες που μένουν μαζί σου», λέει στο μέσο.
«Η δολοφονία της Μαίρης είναι μια από τις πιο ανησυχητικές υποθέσεις που έχω αντιμετωπίσει».
Η Μαίρη πέρασε το τελευταίο της βράδυ έξω πίνοντας και παίζοντας ντόμινο στην παμπ Hyndland, τώρα το Duck Club, που βλέπει στο Mansfield Park. Έφυγε από το μπαρ, στην οδό Hyndland, μόνη της μεταξύ 22:15 και 22:30 για να περπατήσει λιγότερο από ένα μίλι προς στο διαμέρισμά της.
Η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στο να καταλήξει ο McGill στο διαμέρισμα της Mary στον τρίτο όροφο στο Crathie Court είναι άγνωστη, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι αναγκαστικής εισόδου.
Μόλις μπήκε μέσα, εξαπέλυσε μια άγρια επίθεση σε μια γυναίκα που είχε τα διπλάσια χρόνια του. Ο πρώην ανώτερος αξιωματικός Iain Wishart περιέγραψε τη σκηνή του εγκλήματος ως «ιδιαίτερα σκληρή».
Και πρόσθεσε: «Το τραγικό είναι ότι θα τον κοίταζε στα μάτια όταν διέπραξε τη δολοφονία». Ιατροδικαστική εξέταση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Μαίρη πέθανε αφού στραγγαλίστηκε τουλάχιστον πέντε ημέρες νωρίτερα.
Η Joanne Cochrane είπε ότι η αρχική ομάδα έρευνας έδειξε «καταπληκτική διορατικότητα» με τη διατήρηση των αποδεικτικών στοιχείων. Η ανακάλυψη τελικά προέκυψε από ένα τσιγάρο που βρέθηκε σε ένα τασάκι στο τραπεζάκι του σαλονιού.
Είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ερευνητές, καθώς δεν ήταν της μάρκας που κάπνιζε η Μακ Λόκλιν.
«Τώρα έχουμε αυτή τη συνειδητοποίηση, όπου το τελείωμα αυτού του τσιγάρου, που προηγουμένως δεν μας έδινε προφίλ DNA, τώρα μας δίνει ένα πλήρες ανδρικό προφίλ. Αυτό είναι κάτι που δεν είχαμε ποτέ πριν», σχολίασε η Cochrane.
Το δείγμα ακολούθως στάλθηκε στη βάση δεδομένων DNA της Σκωτίας και συγκρίθηκε με χιλιάδες προφίλ καταδικασμένων εγκληματιών. Το αποτέλεσμα παραδόθηκε στην κα Cochrane, μέσω email.
«Αναγνωρίζει ένα άτομο που ονομάζεται Graham McGill και μπορώ να δω στο έντυπο που μου επιστρέφει ότι έχει σοβαρές καταδίκες για σεξουαλικά αδικήματα.. Μετά από περισσότερα από 30 χρόνια είχαμε ένα άτομο που ταίριαζε με αυτό το προφίλ DNA».
Ο δικαστής που διέβλεψε τη δίκη του Μακ Γκιλ, Λόρδος Μπερνς, είπε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Γλασκώβης ότι ο δράστης ήταν 22 ετών όταν στραγγάλισε τη Μαίρη αλλά στάθηκε στο εδώλιο ως 59χρονος.
Και πρόσθεσε: «Η οικογένειά της χρειάστηκε να περιμένει όλο αυτό το διάστημα για να ανακαλύψει ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτήν την πράξη, γνωρίζοντας ότι όποιος το έκανε ήταν πιθανότατα ελεύθερος και ζούσε τη ζωή του».