Αλήθεια, πόσο αυτιστικά εγωιστής, μπορεί να είναι ένας θεσμικός πολιτικός παράγοντας, όταν πιστεύει, θεωρεί και προτάσσει στεντόρεια πώς, ότι δεν μπόρεσε να πετύχει επί, σχεδόν, μια δεκαετία (για την ακρίβεια εννιά χρόνια) για τον Τόπο του – την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, μπορεί, κάλλιστα, να το πετύχει με σχέδιο και αξιοπιστία από δω και στο εξής, ήγουν, στο διακριτό μεσομακροπρόθεσμο μέλλον ; Αυταπόδεικτα δηλαδή, και σύμφωνα με την θεωρία του «άρα», μας λέει ότι θα αντιπαρέλθει ως, δια μαγείας, την παρατεταμένη απουσία του, την ύφεση και την φθορά, που αποτυπώνεται με τον πιο σκληρό ρεαλιστικό τρόπο στην καθημερινότητα και την συλλογική μνήμη των πολιτών που εκπροσωπεί, και ως άλλος φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες του (σ.σ.: χωρίς όμως το προηγούμενο χρονικό κενό), επανέρχεται αποφασισμένος, διαβασμένος και σθεναρός… «να σώσει οτιδήποτε κι αν σώζεται».
Και, αλήθεια, πόσο κοτσαμπάσικο, δεσποτικό και ιταμό είναι το πνεύμα, η λογική και το ύφος του ίδιου πολιτικού παράγοντα που, παρά την μακρά πολιτική θητεία του, τόσο, στην κεντρική πολιτική σκηνή, όσο, και στην Αυτοδιοίκηση, επιμένει ότι, εκ των πραγμάτων, δεν γίνεται να υπάρξει κάποιο άλλο –δεύτερο ή τρίτο ικανό πολιτικό πρόσωπο, που να μπορεί να αντικαταστήσει ομαλά την πολιτική αυθεντία του (sic), και να συνεχίσει, έτσι, εκείνος πιο πέρα το έργο που θεμελίωσε και ξεκίνησε τούτος ; Είναι καταφανής μια λογική ιδιοκτησίας εδώ, που αν μεταφραστεί σε απλά ελληνικά, σημαίνει περίπου ότι : «χωρίς εμένα δεν κάνετε, χωρίς εμένα δεν μπορείτε, χωρίς εμένα δεν πάτε πουθενά» : μια επαίσχυντη πολιτική προσβολή, δηλαδή, και ύβρις που αναφέρεται και ενθυμίζει με σαφήνεια μια άλλη εποχή – όχι και τόσο δημοκρατική στην πολιτική ιστορία του Τόπου μας.
Είναι πρόδηλο, λοιπόν, ότι ο Περιφερειάρχης της Δ.Ε Απ. Κατσιφάρας, είναι ήδη πολιτικά (και κοινωνικά) εκτεθειμένος. Όχι μόνο δεν φρόντισε στα χρόνια της απόλυτης πολιτικής του ηγεμονίας στην Περιφέρεια να εργαστεί να αναδείξει και να καταδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει ο Τόπος σε πρωτογενές, δευτερογενές και τριτογενές επίπεδο, όχι μόνο δεν κατάφερε να αναδείξει το σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν οι τοπικές Αρχές και Κοινωνίες προκειμένου να καταστεί η Περιφέρεια ένας πολλαπλασιαστής ισχύος και ελκυστικός επενδυτικός προορισμός, αλλά -το αντίθετο, την καθήλωσε περισσότερο απ’ ότι της αντιστοιχούσε μέσα στα χρόνια της κρίσης. Έδωσε κατεξοχήν μάχες οπισθοφυλακής εκτιμώντας, κυρίως, ότι δεν θα τον κρίνει κανένας και τα όποια έργα αποφάσισε να επιχειρήσει κυρίως στους δύο όμορους του κέντρου νομούς (Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία) ήταν ή ολίγιστα, ή άστοχα ή, κατά πολύ, ετεροχρονισμένα. Εσχάτως δε, και, προκειμένου να καλύψει την τεράστια απουσία, τις ολιγωρίες και τα κενά που παρουσιάστηκαν κατά την διάρκεια των θητειών του (πιο πολύ της δεύτερης), επιχειρεί με ολότελα παλαιοκομματικό τρόπο και πρακτικές να καλύψει, τουλάχιστον, τις εμφανείς «λακκούβες» και ασχήμιες που, όμως, εν δυνάμει, έγιναν τόσες πολλές που δεν καλύπτονται με τίποτα.
Πάνω στο πλαίσιο αυτό «κλείδωσε», άλλωστε, και τη προσωπική πολιτική στρατηγική συμμαχιών (με το ΣΥΡΙΖΑ, κατά μόνας, κρυφίως και πολύ πριν αρχίσει οποιαδήποτε συζήτηση, όπερ σημαίνει παζάρι και συναλλαγή) που κατέδειξε αρκετά νωρίς συσχετικά με την τρέχουσα εκλογική περίοδο, αλλά, τούτο δεν ήταν αρκετό, ώστε, να μην ανιχνευτούν έγκαιρα κραυγαλέες αντιφάσεις και ανιστόρητες αναδιπλώσεις που τον έχουν φέρει κατά μέτωπο απέναντι με τον πολιτικό φορέα που ιστορικά εξέφραζε, καθώς, και με τους παραδοσιακούς συντρόφους του, που αντιμετωπίζουν το φαινόμενο ως καθαυτή πολιτική ολίσθηση και κατάπτωση : ως σοβαρή παρέκκλιση αρχών και αξιών που δεν τιμά και δεν αντιστοιχεί πολιτικά τις λοιδορίες και τα έκτροπα που υπέστησαν όλοι μαζί (σαν πρόσωπα ειδικά ή σαν παράταξη ευρύτερα) κατά την πρώτη περίοδο των μνημονίων, αλλά, και αργότερα – τότε που η ανάσχεση κάθε είδους λογικής και Λόγου που κυριαρχούσε στη χώρα, τους είχε κατατάξει ελαφρά τη καρδία στους δοσίλογους, στους γερμανοτσολιάδες, καίτοι στους κάθε λογής εθνοπροδότες της ελληνικής ιστορίας.
Αλλά, είναι σαφές, ο κ. Κατσιφάρας δεν θα κριθεί τόσο για τα παράδοξα και κακοδαιμονίες που παραγάγει το κεντρικό πολιτικό σύστημα όταν έρχεται σε αδιέξοδο και καταρρέει όσο για τα έργα και τις ημέρες του στην Περιφέρεια. Θα κριθεί, κυρίως, για την μεγάλη ανεργία, τα εκφυλιστικά οικονομικά χαρακτηριστικά και την αποβιομηχάνιση που παρουσιάζει η πρωτεύουσα της Περιφέρειας (άλλοτε η μια από τις τρείς πύλες του πρώιμου ελληνικού καπιταλισμού), της κάθετης υπανάπτυξης και ερημοποίησης που παρουσιάζει η Ηλεία και η Αιτωλοακαρνανία – με την τελευταία να πνέει τα λοίσθια οικονομικά, κοινωνικά, καθώς, κάθε παραγωγική διαδικασία και αναπτυξιακή προσπάθεια καταγράφει σοβαρό ιστορικό χαμηλό με ασύμμετρες, παραπέρα, διαδράσεις και επιπτώσεις. Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής μόλις το 2017, όπου κατατάσσουν την Π.Δ.Ε τελευταία απ’ όλες τις Περιφέρειες στο κατά κεφαλήν εισόδημα (επί του ΑΕΠ), χωρίς κάποια σοβαρή μεταβολή έκτοτε.
Ως εκ τούτου, θα κριθεί κυρίως, διότι, αυτό το σύστημα ανάπτυξης πολιτικής που παρουσίασε, αυτό το σύστημα διαχείρισης και ελέγχου που διέταξε και διάρθρωσε αναμφίβολα απέτυχε. Και η επιμονή που, όντως, συνιστά ΕΜΜΟΝΗ σε λογικές παλαιοκομματισμού, έωλου κοτσαμπασισμού, δεσποτικής εποπτείας και διεκπεραίωσης ατελών δράσεων και προγραμμάτων, επιτέλους, θα κριθεί από αυτούς που υποτίμησε και περιφρόνησε τόσο χαρακτηριστικά μέσα στις δυο θητείες του : τον ίδιο το Λαό – τους πολίτες της Περιφέρειας που, προς επίρρωση του συμβολισμού και της αλληγορίας, αποτελούν ξεκάθαρα τους… ανάστατους ή και αναστατωμένους κολίγους που είναι έτοιμοι για όλα…
3 Σχόλια
ΠΟΛΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ………ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟ !!!!!!!!!11 ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ! CHRISTOS
Οσα και να γράψεις ότι και να αποδείξεις κ Τάγκα οι φανατικοί και τα λαμόγια τα γράφουν.
Η δημοκρατία δυστυχώς έχει πάρει κόκκινο μαύρο χρώμα
Ο Κατσιφάρας μια ζωή βαθύ ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ για να γλυτώσει την ήττα και την αφάνεια. Συμπεριφορά ποντικιού.
Και συ CHRISTOS MHN στηρίξεις και μην ψηφίσεις καμιά φορά και κανέναν ντόπιο έτσι για αλλαγή.
Να ψηφίζεις μια ζωή πατρινό υποψήφιο για να μας καθήσουν καλά στο σβέρκο και αυτός ο τόπος να γίνει Σαχάρα…