Αργά η γρήγορα το πρόβλημα της υφηλίου θα απασχολούσε και τη…γαλατική νήσο της Αιτωλοακαρνανίας. Αργά η γρήγορα οι παγκόσμιες πληθυσμιακές μετακινήσεις θα τάραζαν τα ήρεμα νερά της άγριας ( ήρεμης) Δύσης.
Το προσφυγικό είναι ζήτημα που δεν πρέπει κανείς να το βλέπει με ιδεολογικές αγκυλώσεις αλλά προσεκτικά στα όρια του μέτρου. Και ποιο πότε παραβιάζεται αυτό;
Φυσικά και δεν παραβιάζεται από 150 ανθρώπους ταλαιπωρημένους σε μια γωνιά μιας πόλης 10.000 ανθρώπων και μάλιστα έξω από το κέντρο της. Ούτε ένα διερχόμενο ποσοστό 1,5 % μπορεί να αλλοιώσει πληθυσμιακά έναν τόπο, πόσο μάλλον την ιστορία του και το νόημα της Eξόδου ( !).
Φυσικά όμως παραβιάζεται όταν οι 150 είναι π.χ. 15000 ή αν εκτυλιχθούν αλησμόνητες σκηνές όπως στο λιμάνι της Πάτρας πριν μία δεκαετία σχεδόν, όπου δεν τολμούσες να κυκλοφορήσεις. Φυσικά παραβιάζεται όταν το ζήτημα αυτό γίνει γαϊτανάκι κερδοσκοπίας, τυπικά νόμιμης η παράνομης, όπου θα συμμετέχουν άγνωστης προέλευσης ΜΚΟ, πωλητές νερών έναντι 10 ευρώ, μαύρη αγορά, εγκληματικές δραστηριότητες και ένα σωρό άλλα.
Στο σημείο αυτό, η Αιτωλοακαρνανία ξέρει ακριβώς τι θέλει; Έχει συζητήσει ως τοπική κοινωνία το συγκεκριμένο θέμα; Έχει αποτάξει ιδεολογικές αγκυλώσεις δεξιά και αριστερά, που δεν έχουν ορίσει το μέτρο στη διαχείριση αυτού του προβλήματος;
Βαποράκια στη δυστυχία των ανθρώπων δεν πρέπει κανένας να γίνει, θελημένα η άθελα του. Η συσσώρευση στο μέτρο της υπερβολής είναι πρόβλημα και για τους ίδιους και για τις τοπικές κοινωνίες. Ούτε να σηκώσουμε τα τείχη του ΟΧΙ βάζοντας το κεφάλι μας στην τρύπα της στρουθοκαμήλου, λες και η Αιτωλοακαρνανία δεν είναι μέρος αυτού του πλανήτη.
Τελικά ούτε για αυτό είμαστε προετοιμασμένοι. Ευτυχώς πάντως που η Αιτωλοακαρνανία είναι τόσο απομονωμένη, που δεν αποτελεί διεθνές πέρασμα προς κανένα περιορισμό…
Λ.Υ.