Το ότι αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση η Φιλοζωική Οργάνωση Αγρινίου για να εξηγήσει πως ό,τι κάνει για τα ζώα της περιοχής το κάνει εθελοντικά και όχι γιατί επέχει την θέση κάποιου δημόσιου φορέα είναι ένα σύγχρονο μάθημα για όλους.
Η Φιλοζωική αναγκάστηκε να κάνει αυτή την δημόσια τοποθέτηση στον λογαριασμό της στο facebook γιατί είδε διάφορους ευαίσθητους κι αναίσθητους συμπολίτες μας να νομίζουν ότι βρέθηκε η μαγική λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων της πόλης. Πώς; Μα με τον κόπο και την αφοσίωση κάποιου άλλου, ασφαλώς. Κάποιου κορόιδου που θα πάρει πάνω του όλη την αβελτηρία της κοινωνίας και όλη την αρτηριοσκλήρωση του Κράτους και-ως δια μαγείας-θα απαλλάξει τις γειτονιές από ένα ακόμα πρόβλημα από αυτά που δεν λύνονται ποτέ.
Κάπως σαν τους Αμερικάνους που επινόησαν τους σούπερ-ήρωες όταν διαπίστωσαν ότι οι πόλεις τους είναι αβίωτες και φαντάστηκαν πως κάποιοι με υπερδυνάμεις θα τις «καθαρίσουν». Κάπως έτσι έφτασαν τα μέλη της Φιλοζωικής όχι να μην απολαμβάνουν της αναγνώρισης της κοινωνίας για όσα εθελοντικά και αφιλοκερδώς κάνουν αλλά να απειλούνται κιόλας, να τους ασκείται και βία κάποιες φορές.
Ο γράφων δεν ανήκει σε κάποιο κίνημα για τα δικαιώματα των ζώων ούτε έχει σχέση με την Φιλοζωική στο Αγρίνιο. Πιστεύει μάλιστα ότι ίσως και οι ίδιοι οι φιλόζωοι του Αγρινίου να έδωσαν στον μέσο αδιάφορο συμπολίτη μας την αίσθηση πως ό,τι κι αν συμβεί στα ζώα κάποιος υπεράνθρωπος θα έρθει να τα σώσει. Ήταν και άλλες εποχές όταν, προ δεκαετίας περίπου, όλα τα κοινωνικά κινήματα ήταν σε έξαρση, άρα και τα δικαιώματα των ζώων ήρθαν στο προσκήνιο λόγω της γενικότερης κοινωνικής κινητικότητας και των παράλληλων δράσεων και συλλογικών αιτημάτων. Πολλοί που έκαναν ακτιβισμό και με τα ζώα έχουν εξαφανιστεί πλέον…
Τώρα όμως έφτασε η εποχή που και η Φιλοζωική κατάλαβε πως ο μέσος πολίτης θέλει απλά να χαθούν τα προβλήματα από μπροστά του. Ένα πανίσχυρο Κράτος που λύνει τα πάντα και μερικοί εθελοντές που τον απαλλάσσουν από τις ευθύνες του είναι ένα όνειρο για αυτόν τον αδιάφορο δημότη/ πολίτη.
Δεν έχει δώσει ποτέ μια δραχμή για μια στείρωση, δεν έχει πάρει ποτέ ένα σακουλάκι φαγητό για τα ζώα. Από θεωρίες ξέρει πολλές. Και φυσικά ξέρει να αποδίδει ευθύνες και να εξαγριώνεται που δεν του λύνουν το πρόβλημα. Από την άλλη και η Φιλοζωική κάποια στιγμή ήρθε αντιμέτωπη με το «τέρας». Είδε ότι δεν μπορεί να αναλάβει ένα τέτοιο φορτίο.
Το κράτος και η αυτοδιοίκηση έχουν αποτύχει, γιατί δεν υπάρχουν πόροι ή γιατί έτσι θέλουν να λένε οι ιθύνοντες. Στο μεταξύ το πρόβλημα απλά παραμένει και όλοι περιμένουν από κάποιους «γραφικούς» να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Και θα τους εγκαλούν κιόλας αν δεν τρέχουν αρκετά. Κάποια νέα ιδέα δεν υπάρχει πέραν των εθελοντών και των κρατικών χρημάτων, πάντως…
Γ.Σ.