Οι τελευταίες εξελίξεις είναι σχεδόν όλες δικαστικές. Τι σχεδόν; Απολύτως δικαστικές όλες. Πάρτε μία προς μία όλες τις υποθέσεις των ημερών και θα δείτε ότι είναι όλες είτε ωμή παρέμβαση της Πολιτείας στα δικαστικά ζητήματα(καμιά φορά με αστείο τρόπο, όπως με ένα πασίγνωστο δικαστικό που τιμωρείται και… δεν προλαβαίνουν να του κοινοποιήσουν την τιμωρία του!) είτε ανάμιξη των δικαστικών αρχών σε υποθέσεις που όλη η κοινωνία αναρωτιέται ποιος κερδίζει, ποιος βγαίνει ωφελημένος.
Αν θες να δεις προθέσεις, κοιτάς την ταχύτητα με την οποία επιλαμβάνεται η Δικαιοσύνη. Για παράδειγμα στην περίπλοκη υπόθεση του Ωραιοκάστρου η Δικαιοσύνη έκρινε σωστά ότι έπρεπε να κινηθεί γρήγορα, με την απειλή από τους γονείς για κατάληψη, ώστε να προλάβει τυχόν κινήσεις διχαστικές, να προλάβει τον σπόρο του μίσους. Ξαναλέω, παρότι η υπόθεση δεν είναι και τόσο απλή όσο θέλουν να την παρουσιάζουν διάφορα πολιτικά συμφέροντα, από εκείνα που είναι ικανά να επικαλεστούν «δημόσια υγεία» για να απαλλαγούν από το «πρόβλημα», μέχρι εκείνα που δεν τα ενδιαφέρει πως θα πάνε 500 παιδιά σχολείο σε δομές που μέχρι χτες φιλοξενούσαν 100 παιδιά όλα κι όλα!
Αλλά μη χαθούμε στην παράνοια και τη γελοιότητα. Αν η Δικαιοσύνη κινούνταν έτσι γρήγορα σε όλες τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, αν έκανε το χρέος της κάθε φορά που κάποιος π.χ. εμποδίζει ένα παιδί να πάει σχολείο, ίσως δεν θα πίστευαν κάποιοι ότι με… ακτιβιστικές πράξεις θα κάνουν ότι γουστάρουν. Αλλά δεν γίνεται έτσι.
Ένας φίλος, γονιός πολύ κακού μαθητή αλλά καλού παιδιού, μου έλεγε τις προάλλες ότι έχει πάθει σοκ: «Ο μικρός τέλειωσε το Λύκειο και δεν άνοιξε ποτέ βιβλίο. Όλη μέρα έξω με τις παρέες σε κείνο το κ… σχολείο που δεν γινόταν ποτέ μάθημα. Δεν είχα τι να τον κάνω, προσπάθησα να τον βάλω στο ΙΕΚ να μάθει κάτι για την προπονητική. Ξαφνικά, λες από επιφοίτηση, με μια φίλη κι έναν φίλο του, αποφάσισαν να… κάτσουν να διαβάσουν για να δώσουν εξετάσεις. Γράφτηκε φροντιστήριο, πήρε βιβλία που είχε χρόνια παρατημένα, κάθεται και διαβάζει έξι ώρες συνεχόμενες! Έχω πάθει πλάκα!»
Πως δεν με ρώτησε ο άνθρωπος αν πρέπει να ανησυχεί… Θα του έλεγα να μην ανησυχεί. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση. Δεν το άφηναν οι διαόλοι το παιδί να διαβάσει. Κατάλαβε ότι θα ξεμείνει εδώ, θέλησε να φύγει, έκρινε ότι αξίζει ο κόπος και κάθεται και διαβάζει. Τόσο απλό είναι. Και τόσο θέμα απόδοσης Δικαιοσύνης…
Γ.Σ.