Μέσα στον πολιτικό ορυμαγδό που επικρατεί στη χώρα (από πάντα, αλλά τώρα που έρχονται και εκλογές όλα έχουν ενταθεί), η ατζέντα και οι πρωταγωνιστές αλλάζουν συνεχώς. Αυτές τις ημέρες πάντως, το πρόσωπο που απασχολεί την επικαιρότητα είναι δίχως αμφιβολία ο Παύλος Πολάκης.
Ο πρώην πια τομεάρχης διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός κόμματος λόγω της αντάρτικης ανάρτησης που έκανε μέσα στο Σαββατοκύριακο (η οποία ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι) και η κουβέντα γύρω από το όνομά του έχει ανάψει. Άλλοι τον κράζουν και θεωρούν ότι έπρεπε να έχει φύγει εδώ και καιρό, άλλοι τον υπερασπίζονται γιατί μιλούσε πάντα «σταράτα και λεβέντικα», η αλήθεια συνήθως βρίσκεται κάπου στη μέση.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η αντάρτικη και αιρετική στάση του Πολάκη απέναντι στα πράγματα χρειάζεται στον ΣΥΡΙΖΑ (και βολεύει και τη Νέα Δημοκρατία), οπότε απλά περιμένουμε να δούμε ποιος θα φορέσει αυτό τον μανδύα μετά την αποχώρηση του Κρητικού, πιθανότατα με κάπως πιο περιορισμένες και ελεγχόμενες εκρήξεις (και ίσως χωρίς να καπνίζει).
Οφείλουμε πάντως να παραδεχτούμε, ότι ο Παύλος Πολάκης ήταν πάντα αυτός που είναι σήμερα. Πολύ πριν τα τσιγάρα μέσα στα νοσοκομεία, τα ποστ με τα φυσικλίκια, τα βαριά ζεϊμπέκικα και τις πύρινες αναρτήσεις, όταν ήταν ακόμα ο πρόεδρος του σωματείου των γιατρών, είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα 100% ελληνικό σκηνικό, στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας.
Μεταφερόμαστε πίσω στα χρυσά ’90s. Ασθενής επισκέπτεται το νοσοκομείο, έχοντας κάνει ήδη τη διάγνωση στον εαυτό του. Πρόκειται για καραμπινάτη σκωληκοειδίτιδα. Ζητάει από τον γιατρό να μεταφερθεί στα επείγοντα κι ο παθολόγος έχει το θράσος να κάνει δική του διάγνωση (άκου εκεί), θεωρώντας πως δεν πρόκειται για αυτό και πως θα πρέπει να πληρώσει αν θέλει ντε και καλά να κάνει εξετάσεις για σκωληκοειδίτιδα.
Ο ασθενής νευριάζει που ένας γιατρός έχει και άποψη και δεν ακούει τον ασθενή του και του ρίχνει δύο μπουνιές, με αποτέλεσμα ο Παύλος Πολάκης να παρέμβει, εξηγώντας πως πρόκειται για το πέμπτο αντίστοιχο περιστατικό μέσα σε μόλις ενάμιση χρόνο, ενώ το σωματείο αποφασίζει στάση εργασίας για 2 ώρες.
Όλο το σκηνικό μοιάζει βγαλμένο από φαρσοκωμωδία: μπουνιές, σπρωξίματα, αστυνομικοί, τσακωμοί με τα τηλεοπτικά συνεργεία. Όμως αποτελούν ένα μικρό προμήνυμα του τι θα έφερνε ο Παύλος Πολάκης στα κοινά της χώρας πολλά χρόνια μετά: εκτός από ένα παχύ μουστάκι, έναν δυναμικό χαρακτήρα, που δε θα σκεφτεί ποτέ δεύτερη φορά αυτό που θα πει.
Το ποιος συμφωνεί και ποιος όχι, δε θα το κρίνουμε αυτή τη στιγμή, θα αφήσουμε την πολιτική ανάλυση για όταν κάτσει η σκόνη. Το μόνο που θα πούμε, είναι ότι εκτός από το μουστάκι, όσο περνούσαν τα χρόνια αυξήθηκε και η κρητική προφορά του πρώην Υφυπουργού Υγείας.