Παναιτωλικός: Ο διασυρμός χτύπησε ηχηρά «καμπανάκια»

Κατήφεια και έντονο προβληματισμό προκάλεσε στις τάξεις του Παναιτωλικού η βαρύτατη ήττα από τον Παναθηναϊκό το βράδυ του Σαββάτου. Η εντός έδρας «πεντάρα», σε συνδυασμό με τις μέτριες προς κακές εμφανίσεις που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα από την αρχή του πρωταθλήματος, χτυπά ηχηρά «καμπανάκια».

Αν η εικόνα του Τίτορμου κόντρα στον Πανσερραϊκό ήταν αποθαρρυντική, αυτή ενάντια στον ΠΑΟ πραγματικά τρομάζει. Εξαίρεση αποτέλεσε το πρώτο εικοσάλεπτο, κατά το οποίο υπήρξε μαχητική διάθεση και προσπάθεια για ορθολογικό ποδόσφαιρο. Στα υπόλοιπα 75 (μαζί με τις καθυστερήσεις) λεπτά, είδαμε το… απόλυτο τίποτα.

Οι Αγρινιώτες παρουσιάστηκαν μη ανταγωνιστικοί και ασύνδετοι σε όλες τις γραμμές του γηπέδου. Ο Σούρερ παρέταξε και πάλι την ομάδα με 3-5-2. Είναι εμφανές πως το συγκεκριμένο σύστημα δεν έχει αφομοιωθεί από τους παίκτες του.

Λειτουργεί, μάλιστα, άκρως προβληματικά, από την στιγμή που ως δεξιός full-back χρησιμοποιείται ο Λιάβας. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν έχει τα προσόντα να καλύψει όλη την πλευρά χωρίς βοήθεια. Φάνηκε τόσο στην φάση του 0-1, που έχασε εντελώς τον Χουάνκαρ, όσο και με τη γενικότερη παρουσία του.

Δεν ήταν αυτό το μοναδικό πρόβλημα, βέβαια. Η συνολική ανασταλτική λειτουργία «έμπαζε», με τους Μπερνάρ και Ιωαννίδη να μοιάζουν μη αντιμετωπίσιμοι. Η σχετικά καλή παρουσία του Οικονόμου από μόνη της, ήταν αδύνατον να αποσοβήσει το «μοιραίο».

Ποιοτικός και σε καλό φεγγάρι ο Παναθηναϊκός, αλλά δεν είναι υπερομάδα. Την προηγούμενη αγωνιστική πέρασε με τα χίλια ζόρια από τα Γιάννενα. Προχθές έκανε «πάρτι» στο Αγρίνιο, κι αυτό λέει πολλά.

Γενικά ο Παναιτωλικός, σε σχέση με τους ανταγωνιστές του, δείχνει πολύ πιο ανέτοιμος. Σίγουρα πρόκειται για μια νέα ομάδα με καινούριο προπονητή, που προσπαθεί να εφαρμόσει ένα νέο σύστημα, και πολλά νέα πρόσωπα. Χρειάζεται υπομονή. Τα πρώτα δείγματα γραφής, όμως, προβληματίζουν έντονα. Και, ενδεχομένως, πρέπει να επανεξεταστεί η χρησιμοποίηση τόσο του 3-5-2, όσο και  ορισμένων παικτών που έχουν πάρει φανέλα βασικού.

Αν δεν υπάρξει άμεση βελτίωση και νίκες, δεν είναι απίθανο η ομάδα να περιέλθει σε μια εσωστρεφή κατάσταση. Και να βρεθεί μπλεγμένη από νωρίς σε σενάρια υποβιβασμού.

Η μάχη για την αποφυγή του πρόκειται να είναι σκληρή, καθώς εντελώς αδύναμες ομάδες φέτος δε φαίνεται να υπάρχουν. Ακόμα και οι νεοφώτιστοι, που θεωρούνται φαβορί να πέσουν, έχουν κάνει αξιοπρόσεκτο «ποδαρικό» στη Super League. Ειδικά ο Πανσερραϊκός εντυπωσιάζει, παρά τη φανερή απειρία των παικτών του, η οποία του έχει στερήσει σημαντικούς βαθμούς.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι προαναφερθείσες αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα έγιναν με σκοπό ο Παναιτωλικός να μεταβάλει την αγωνιστική του νοοτροπία, να γίνει πιο επιθετικογενής παίζοντας θελκτικό ποδόσφαιρο, αλλά και να εκμεταλλευτεί (μετά από χρόνια) την έδρα του. Με απώτερο σκοπό να ξεφύγει από την μετριότητα.

Με εμφανίσεις σαν τη σαββατιάτικη ή σαν αυτή της Τούμπας, κάτι τέτοιο φαντάζει από δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Σίγουρα μια ήττα, ειδικά κόντρα σε έναν ισχυρότατο αντίπαλο, δε φέρνει το τέλος του κόσμου. Σούρερ και παίκτες, όμως, πρέπει πολύ γρήγορα να παρουσιάσουν διαφορετική εικόνα. Ακολουθεί σειρά παιχνιδιών που απαιτείται να συγκεντρωθούν βαθμοί.

Στο παιχνίδι του «Βικελίδης» η νίκη δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτοσκοπός. «Απαγορεύεται», όμως, οι Αγρινιώτες να γίνουν και πάλι σάκος του μποξ.

Με ΟΦΗ και Λαμία, από την άλλη, οι απαιτήσεις για «τρίποντο» μεγαλώνουν, τόσο για βαθμολογική, όσο και για ψυχολογική ανάταση. Διαφορετικά, η πίεση σε σύσσωμο τον παναιτωλικό οργανισμό θα είναι αυξημένη από πάρα πολύ νωρίς.

Νικόλας Δρέλλιας