Ο ΠΑΟΚ με το Αγρίνιο έχει μια μακρινή αλλά περίεργη σχέση. Αυτή ξεκινάει από τον επεισοδιακό αγώνα της 29ης Φεβρουαρίου 1976 και καταλήγει χθες 16 Μαρτίου 2019. Αν και πέρασαν 43 χρόνια, οι ημερομηνίες είναι κοντά. Τους ενώνει όμως κάτι κοινό: Και τότε και τώρα ο ΠΑΟΚ πάει για πρωτάθλημα.
Τότε λοιπόν τον αγώνα δεν τον θυμόμαστε τόσο ποδοσφαιρικά, όσο για το αυτί του διαιτητή που ο τύπος της εποχής έλεγε ότι κόπηκε. Άλλωστε υπάρχει και ένα παλιό άρθρο στο agrinionews.gr του Γ. Συμψηρή που εξηγεί αν και πως ..κόπηκε το αυτι ( δείτε εδώ).
Έκτοτε ζούσαμε για δεκαετίες με τον αστικό αυτό μύθο. Είμαστε από κει, που κόψαν το αυτί λέγαμε αρκετοί από μας με περηφάνια. Με πυρήνα αυτό χτίσαμε το μύθο του νταβραντισμένου οπαδού Αγρινιώτη που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του. Ενίοτε άλλωστε ένας μύθος επιβεβαιώνει η χτίζει μια πραγματικότητα. Η πόλη ήταν γεμάτη από δουλειές για ..νταβραντισμένους, όπως καπνά, μεταφορές κτλ κτλ κάτι που ταίριαζε με το προφίλ της αρρενωπότητας. Έτσι ευθυγραμμιζόμασταν με τον δικό μας τρόπο στα 80ς και τα 90ς.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα. Η παραγωγική ηλικία της πόλης είναι φευγάτη όχι στην Αθήνα αλλά στο εξωτερικό, η αρρενωπότητα έχει περάσει στη fitness φάση, αφήνοντας πίσω μπύρες, τσιγάρα, μηχανές, τούμπανα και άλλα κατάλοιπα του παρελθόντος. Τι σχέση λοιπόν έχει όλο αυτό με τον ΠΑΟΚ και το Αγρίνιο;
Οι ΠΑΟΚτζήδες λοιπόν γέμισαν το Αγρίνιο πίνοντας κυριλέ τον καφέ τους κατά κανόνα. Φυσικά λήφθηκαν τα κατάλληλα μέτρα για να μη γίνουν έκτροπα. Αναμενόμενο και το οπαδικό κομμάτι της πόλης να δηλώσει ανορθόδοξα ή μη την παρουσία του. Ήταν από τις πιο πολυπληθείς παρουσίες οπαδών στο Αγρίνιο έστω και αν είχε απαγορευθεί. Πότε έγινε όμως αυτό; Όταν άνοιξε η Ιόνια & Εγνατία οδός και ένωσε την βόρεια με τη νότια Ελλάδα. Και -κατά σύμπτωση-όταν ο ΠΑΟΚ πάει μετά από πολλά χρόνια για πρωτάθλημα.
Ο ερχομός των ΠΑΟΚτζήδων λοιπόν μου θύμισε ξανά την εποχή του αυτιού και ότι αυτή έφυγε ανεπιστρεπτί. Κοιτώντας τις δύο αυτές περιπτώσεις ως χρονικά άκρα μιας ιστορίας έκανα σκέψεις μη ποδοσφαιρικές. Εμπέδωσα ότι μέσα σε 43 χρόνια η πόλη άλλαξε πάρα πολύ. Στο καλύτερο ή όχι ο καθένας ας το κρίνει…