Παρουσιάστηκε η διαχειριστική μελέτη της παρούσης δημοτικής αρχής για το Πάρκο. Η μελέτη αυτή παρουσιάστηκε 4 χρόνια μετά από την αντίστοιχη της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Τώρα που “έπεσε ο κουρνιαχτός” ας δούμε κάποια συμπεράσματα, με όση νηφαλιότητα:.
Βάζοντας τις δυό μελέτες δίπλα δίπλα με την πιο μακρινή εστίαση τύπου drone αναρωτιέται κανείς, γιατί η τόση φασαρία; Γιατί τότε έγινε πόλεμος και τώρα δεν άνοιξε μύτη;
Η απάντηση βρίσκεται στο πως παρουσιάστηκε η σχεδιαζόμενη απάντηση του Πάρκου σήμερα. Το παιχνίδι κερδήθηκε στις μακέτες με όψη google street view, με λεπτομερείς απεικονίσεις των δρόμων εντός του Πάρκου. Οι πολίτες να περπατάνε, οι δρόμοι και τα δέντρα αποτυπωμένα ως εικόνα και όχι ως απλή περιγραφή δημιούργησαν πλεονέκτημα στην επικοινωνία. Αλήθεια όμως τι θα γίνονταν αν και το 2013 υπήρχε τόσο λεπτομερή παρουσίαση;
Πιθανόν οι λεπτομέρειες να αποψίλωναν τις παρερμηνείες. Ή οι παρερμηνείες να φουντώσαν στις ασάφειες. Και πάλι όμως το Πάρκο δεν αναβλήθηκε ούτε από την γκρίνια ή τη βουή του κόσμου ούτε στον πολιτικό στίβο των διαξιφισμών. Αναβλήθηκε στις αίθουσες των δικαστηρίων. Εκεί και μόνο υπήρχε η καταλυτική δύναμη να γίνει αυτό.
Και πέρασαν τέσσερα χρόνια. Τον κόσμο δεν τον ένοιαζε γιατί δεν έγινε το Πάρκο, αλλά το ότι δεν έγινε. Τα γιατί ξεχάστηκαν. Η παρούσα δημοτική αρχή πήρε το rebound της γενικής κωλυσιεργίας.
Και από κάτω η πλειοψηφία του κόσμου ζητά απλά να φτιαχτεί το Πάρκο. Δεν το θεωρεί όμως ως κάτι καινούργιο. Το θεωρεί αυτονόητη υποχρέωση που όχι μόνο μια δημοτική αρχή, αλλά η ίδια η πόλη οφείλει να επιτελέσει.
Αν η όποια πρόταση υλοποιηθεί, η πόλη θα νικήσει. Η νίκη όμως θα είναι Πύρρειος, με βαριές απώλειες. Γιατί η πολιτική είναι πολιτική, σήμερα είναι, αύριο ξεχνιούνται, οι αξίες όμως είναι αξίες και διαιωνίζονται.
Και η υπόθεση του Πάρκου δεν μας κληροδότησε πολιτική. Άλλωστε η προηγούμενη δημοτική παράταξη δεν έχασε τις εκλογές από το Πάρκο. Ίσως ήταν οι καιροί τέτοιοι που νομοτελειακά θα τις έχανε.
Η υπόθεση του Πάρκου μας κληροδότησε άλλου τύπου “αξίες”. Οι οποίες λένε ότι αν κάτι κρίνεις ότι πρέπει να το εμποδίσεις και σου δίνει το δικαίωμα ο νόμος, δεν τρέχει τίποτα, ας πάει προς τα πίσω. Ο κόσμος θα ξεχάσει γρήγορα πως έγινε. Απλά θα ζητάει από τον τελευταίο που είναι στην εξουσία να το φτιάξει, όποιος και αν είναι αυτός. Η εμμονή στην πρόοδο δεν είναι στις προτεραιότητες όλων ως πολιτικό σκεπτικό ( άλλο το νομικό σκεπτικό, έχει άλλη λογική).
Άλλωστε όπως είπε και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ του Ψυχρού Πολέμου Χάρρυ Τρούμαν “Όταν έχεις δίκιο, κανείς δεν το θυμάται. Όταν έχεις άδικο, κανείς δεν το ξεχνά”. Αυτά και για τους a la carte αγώνες.
Λ.Υ.