Απεβίωσε το πρωί της Παρασκευής, σε ηλικία 83 χρονών, ο πρώην εκδότης και δημοσιογράφος Δημήτρης Ρίζος ο οποίος τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας ενω τις τελευατίες ημέρες νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Σωτηρία.
O πρώην διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου και εκδότης του Αδέσμευτου Τύπου γεννήθηκε το 1936 στην Πρώτη Σερρών.
Σε ηλικία 14 ετών ο Δημήτρης Ρίζος είχε υπογράψει το πρώτο του ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Πρωινός Τύπος της Δράμας», όντας μαθητής Γυμνασίου ακόμη. Ηθελε να το πει στον πατέρα του Χρήστο, αυτόν που τον αγκάλιαζε όταν ήταν πολύ μικρός στο πατρικό τους σπίτι, στην Πρώτη Σερρών, τα κρύα βράδια του χειμώνα. Τότε που το χιόνι σκέπαζε το χωριό στο οποίο γεννήθηκε ο Δημήτρης Ρίζος, το μακρινό 1936, λίγο προτού ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, που έφτασε τέσσερα χρόνια μετά στην Ελλάδα.
Η μετακόμιση της οικογένειας στη Δράμα έδωσε την ευκαιρία στον μικρό να δείξει από πολύ νωρίς την κλίση του στη δημοσιογραφία, το λειτούργημα στο οποίο έμελλε να μεγαλουργήσει αργότερα. Πιθανότατα να μη φανταζόταν ούτε ο ίδιος ότι κάποιες δεκαετίες μετά από εκείνο το κρύο απόγευμα θα έγραφε μια ξεχωριστή ιστορία με τις παραπολιτικές του στήλες στον ελληνικό Τύπο, τις διευθυντικές θέσεις σε κορυφαίες εφημερίδες, αλλά και τις εκδοτικές του προσπάθειες. Μια ιστορία που έκλεισε απότομα με το κλείσιμο του «Αδέσμευτου Τύπου» τον Δεκέμβριο του 2012 και τη σύντομη επιστροφή του ως δημοσιογράφου στον «Ελεύθερο Τύπο» όπου είχε μεγαλουργήσει για μια δεκαπενταετία.
Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, σχετικά με το θάνατο του Δημήτρη Ρίζου, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Η Νέα Δημοκρατία εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για το θάνατο του σπουδαίου δημοσιογράφου και αγωνιστή των φιλελεύθερων ιδεών Δημήτρη Ρίζου. Ο Δημήτρης Ρίζος κατά τη διάρκεια της διαδρομής του υπήρξε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά έβαλε και τη δίκη του ανεξίτηλη σφραγίδα στον έντυπο τύπο ως αρθογράφος στη “Βραδυνή”, διευθυντής στον “Ελεύθερο Τύπο” και εκδότης του “Αδέσμευτου Τύπου”.
Η πένα του Δημήτρη Ρίζου ήταν ιδιαίτερη και είχε μεγάλη απήχηση στα δύσκολα, πολιτικά, χρόνια της δεκαετίας του ’80. Αναμφίβολα θα τον τιμούμε για τους αγώνες του και θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη και σεβασμό.
Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια».