Είμαστε πια σε αυτή την ηλικία που ως γραφικοί boomers αναπολούμε πόσο εύκολα ήταν να κλείσεις διακοπές τον Αύγουστο. Ήταν ωραία στα πρώτα χρόνια των ’00s, όταν μπορούσες να σηκώσεις το τηλέφωνο και να ζητήσεις ένα δωμάτιο στη Σαντορίνη ή την Πάρο (η Μύκονος από τότε είχε αποκτήσει την κινηματογραφική αίγλη που διατηρεί μέχρι σήμερα) χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψεις μια ολόκληρη περιουσία.
Όλοι γνωρίζουμε τη συνέχεια. Μετά από 20 χρόνια με οικονομικές κρίσεις και πανδημία κορονοϊού, η χώρα μας ζει πια στην εποχή των travel bloggers και του υπερτουρισμού, των ψηφιακών νομάδων που έχουν αναπροσαρμόσει το «όπου γης και πατρίς» ως μια ζωή πασπαλισμένη με φίλτρα του Instagram, σε διαμερίσματα στο Παγκράτι και σε δωμάτια στη Σύφνο, που κοστίζουν πιο ακριβά και από ένα glamorous εξοχικό στη Σικελία.
Κι αν θέλω να πάω διακοπές τον Αύγουστο (και δεν έχω κλείσει δωμάτιο έξι μήνες πριν;)
Αυτό αναρωτηθήκαμε τις προάλλες. Έπρεπε να πάρουμε άδεια από τη δουλειά για τον Δεκαπενταύγουστο, και στη συνέχεια θα κάναμε τι ακριβώς; Θα παραμέναμε στην Αθήνα, παρέα με τις εικόνες των 360p στο YouTube, αυτές που δείχνουν τον «Τσίου» και τον Ρένο Χαραλαμπίδη να ζουν τα σουρεαλιστικά τους όνειρα σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια; Αποφάσισα να αναζητήσω λύσεις.
Προσπεράσαμε Σίφνο, Πάρο, Ίο, Σαντορίνη (απλησίαστη για άτομα που δεν δηλώνουν εισοδηματίες), προσπεράσαμε ξανά την υπέροχη Κίμωλο, την Ανάφη, τη Σίκινο και όλα αυτά τα μικρά «διαμαντένια» νησιά των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, που έχουν γίνει πασίγνωστα παγκοσμίως χάρη σε θαρραλέους μπλόγκερς που γράφουν για «τα 10 καλύτερα δωμάτια σε νησιά», προσπεράσαμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ νησιά που δεν είχαν κανένα διαθέσιμο δωμάτιο, ή τα λίγα διαθέσιμα τους, κόστιζαν πάνω από 200 ευρώ το βράδυ.
Και φτάσαμε στη Σύρο και στον Πόρο. Και κοιτάξαμε τα ακτοπλοϊκά.
Σύρος
Πόρος
Μια τυχαία σύγκριση, με τα εισιτήρια αεροπλάνου για Βουδαπέστη στις 9 Ιουλίου (σ.σ. που γράφτηκε το άρθρο).
Τα εισιτήρια έχουν αυξηθεί περίπου 8% από την περασμένη εβδομάδα. Ήμουν αναποφάσιστος.
Τα βάλαμε κάτω, και έγινε η τελική σύγκριση: Για τις μέρες που θέλαμε να κάνουμε μια αυγουστιάτικη εκδρομή στα ελληνικά νησιά, καλούμασταν να δώσουμε, σε ένα οποιοδήποτε νησί των Κυκλάδων, ή και σε κάποιο νησί του Σαρωνικού, από 65 ευρώ έως 110 ακτοπλοϊκά, και από 85 ως 150 ευρώ τη διανυκτέρευση σε ένα μέσο, απλό δωμάτιο.
Πιο συγκεκριμένα, για να ταξιδέψουμε στον Πόρο και να μείνουμε εκεί για τρία βράδια, ο τελικός υπολογισμός της διαμονής μας ήταν: 70 ευρώ για το φέρι μποτ, και 95 ευρώ το βράδυ για μια αξιοπρεπή διανυκτέρευση, σε δωμάτιο μακριά από τα κεντρικά σημεία του νησιού.
Ο τελικός απολογισμός, για δύο άτομα, ήταν 140 ευρώ + 285= 425 ευρώ. Το αντίστοιχο μπάτζετ για ένα ταξίδι στην Βουδαπέστη και μια διαμονή σε ένα δίκλινο δωμάτιο ξενοδοχείου, ήταν περίπου 400 ευρώ. Ήταν οριακά φθηνότερο.
Σίφνος ή Παρίσι;
Τα διλήμματα των διακοπών, για όσους μπορούν ακόμα να πάνε διακοπές, είναι πλέον, σουρεαλιστικά. Το παραπάνω το ακούσαμε από φίλο που ζει στην Αγγλία, και ήταν πολύ πιο προσιτό να ταξιδέψει στο Παρίσι, απ’ ό,τι στην αγαπημένη του Σίφνο.
Δεν θα μιζεριάσουμε γι’ αυτό το φαινόμενο, ούτε θα μπούμε στο κλαμπ εκείνων που εύχονται κλειστά ξενοδοχεία του χρόνου στις Κυκλάδες. Αλλά θα ευχηθούμε αυτή η τεράστια, μάλλον άγαρμπη απογείωση του ελληνικού τουρισμού να μην έχει και άγαρμπη προσγείωση.
Ως τότε, το «Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη» θα διασκευάζεται και ως «Τι Πόρος, τι Βουδαπέστη».
Γιάννης Δημητρέλλος – reader.gr