Για διεργασίες που φουντώνουν και οι οποίες οδηγούν σε κατάληξη με αρνητικό πρόσημο για το Αγρίνιο κάνουν λόγο οι γνωρίζοντες των ακαδημαϊκών δρώμενων.
Τείνει άλλωστε να αποτελέσει παράδοση στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας κάθε φορά που αναλαμβάνει νέα πρυτανική αρχή αυτή να…επεξεργάζεται την μεταφορά των τμημάτων του Αγρινίου.
Βέβαια, το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη καθώς τις τελευταίες δεκαετίες η διατήρηση των πανεπιστημιακών τμημάτων στο Αγρίνιο πέρασε από συμπληγάδες αλλά το επικαιροποιημένο στοιχείο έχει να κάνει με το σχέδιο για παρουσία μόνο γεωπονικής σχολής στην Αιτωλοακαρνανία.
Δεν είναι ακαδημαϊκώς παράλογος ο στόχος μια ισχυρής σχολή σε ένα νομό (αντί σκόρπιων τμημάτων από τέσσερις διαφορετικές σχολές όπως σήμερα) αλλά εν προκειμένω για το Αγρίνιο αυτό θα σηματοδοτήσει μόνο αποχώρηση τμημάτων.
Ειδικότερα, τα βασικότερα σενάρια που είναι πλέον στο τραπέζι θέλουν στην πόλη του Αγρινίου από τα σημερινά τέσσερα πλήρως ενεργά πενταετή Τμήματα με εκατοντάδες φοιτητές να μένουν τελικά δύο, το εξής…ένα: το Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων της Γεωπονικής Σχολής το οποίο λειτουργεί για δεύτερη χρονιά.
Το έτερο είναι το Γεωργικής Βιοτεχνολογίας της Γεωπονικής που έχει μεν ιδρυθεί αλλά τελεί σε αναστολή λειτουργίας.
Η περίπτωση του ΔΕΑΠΤ
Μέχρι τώρα είναι γνωστές και επίσημες οι προθέσεις για μεταφορά στην Πάτρα του Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής και του Ιστορίας Αρχαιολογίας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών, πλέον όμως η … περιρρέουσα ατμόσφαιρα θέλει την μετακόμιση στην αχαϊκή πρωτεύουσα και του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων της Σχολής Οικονομικών Επιστημών και Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Εξετάζεται μάλιστα ως βασικότερο ενδεχόμενο η συγχώνευση του με το Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων της Πάτρας κάτι που φέρονται να επιδιώκουν ακαδημαϊκοί κύκλοι και φοιτητές.
Προκύπτει ωστόσο μια σειρά εύλογων ερωτημάτων για τους λόγους που συζητείται το ξήλωμα ενός τμήματος που έχει συνεισφέρει πολλαπλώς ερευνητικά σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων και αγροτικά ζητήματα (και προς τούτο έχει συνεργαστεί με τοπικούς φορείς και τον δήμο Αγρινίου).
Ενός τμήματος που μπορεί να καλύψει και το γεωπονικό πεδίο, που παρέχει γνώσεις μάρκετινγκ και εξαγωγών σε έναν κατεξοχήν νόμο με πλούσιο πρωτογενή τομέα και συνεισφέρει με πολλούς τρόπους στην τοπική κοινωνία (εκδηλώσεις, συμμετοχή σε επιτροπές). Ενός τμήματος που επιμορφώνει στελέχη επιχειρήσεων σε μεταπτυχιακό επίπεδο ΜΒΑ.
Σε κάθε περίπτωση-και με πρόσφατο παράδειγμα την κατάργηση «εν μία νυκτί» του τμήματος Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών -προκύπτει η εμπλοκή των τμημάτων του Αγρινίου για μια ακόμη φορά σε σενάρια χωρίς απολύτως κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο.
Πλήρως στελεχωμένα τμήματα με υπερ-εικοσαετή λειτουργία, με υλικοτεχνική υποδομή, με πιστοποιημένα προγράμματα σπουδών και μεταπτυχιακά σε γνωστικά αντικείμενα σημαντικά για την ανάπτυξη της περιοχής, εμπλέκονται από την πρυτανεία σε μια συζήτηση που αφορά την ύπαρξη τους με προφανή στόχο να υποθηκευθεί το μέλλον τους.
Οι διεργασίες αυτές πρέπει να αφυπνίσουν τους τοπικούς φορείς, τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους και την αυτοδιοίκηση που έχει διαχειριστεί χλιαρά μέχρι τώρα την πολεμική σε βάρος των τμημάτων του Αγρινίου. Είναι επιτέλους η ώρα για συλλογική αντίδραση σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο…
10 Σχόλια
Ρε αφήστε τα τμήματα να πάνε στην Πάτρα, που θέλουμε και σχολές στο Βραχώρι. Εδώ ρώταγες Αγρινιώτες και δεν ήξεραν καν που είναι οι σχολές(σε μία πόλη με μέγεθος γειτονιάς αυτό). Χίλιες φορές καλύτερα στην Πάτρα που υπάρχει και ολοκληρωμένο campus. Αν ήμουν φοιτητής ακόμα με τα 1000 θα ήθελα την μεταφορά του τμήματος μου σε μία οργανωμένη πανεπιστημιούπολη που μπορούν να υπάρχουν συνεργασίες , δραστηριότητες και πολλαπλές ευκαιρίες. Τι να λέμε τώρα!
Οι αριθμοί είναι σε απελπιστικό βαθμό εναντίον της Πάτρας. Πρώτον το Αγρίνιο έχει πιά 94000 κατοίκους, όσους δηλαδή είχε και η Πάτρα το 1966 όταν ιδρύονταν τα πρώτα 3 τμήματα της Σχολής Θετικών Επιστημών. Δεύτερον: ο συνολικός αριθμός κατοίκων της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας είναι 679796 κάτοικοι και ο Καλλικρατικός Δήμος Πατρέων 213984 κάτοικοι. Αν υπολογίσουμε το δείκτη αστικοποίησης-συγκέντρωσης σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, θα βρούμε ότι αυτός είναι 31,477%. Αντίθετα, τα τμήματα του Πανεπιστημίου Πατρών που εδρεύουν στην Πάτρα, είναι 25 σε σύνολο 35, δηλαδή εδώ ο δείκτης συγκέντρωσης είναι 71,428%, δηλαδή διπλάσιος σε σχέση με το δείκτη συγκέντρωσης του πληθυσμού. Τα τμήματα δηλαδή που έχουμε στην Πάτρα είναι σε διπλάσιο βαθμό συγκέντρωσης από ό, τι οι κάτοικοι. Αυτό σημαίνει ανισότητα σε βάρος της ενδοχώρας της Πάτρας.
Τρίτον, αυτός ο δείκτης επιβεβαιώνεται κι από άλλο δείκτη συγκέντρωσης τμημάτων σε σχέση με τον πληθυσμό. Στην Πάτρα εδρεύουν συνολικά 28 τμήματα μαζί με 3 πολυτεχνικά τμήματα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Αν διαιρέσουμε λοιπόν το συνολικό της πληθυσμό με τον αριθμό των τμημάτων, δηλαδή 213984|28, έχουμε 7642 κατοίκους ανά πανεπιστημιακό τμήμα. Αυτός ο δείκτης είναι ακόμα μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο δείκτη των τμημάτων που εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη που είναι 14882 κάτοικοι ανά τμήμα αν και η Θεσσαλονίκη έχει 1 εκατομμύριο κατοίκους.
Οι αλήθειες αυτές δεν μπορούν να κρυφτούν. Στην πραγματικότητα στην Πάτρα έχει επίσης τις εγκαταστάσεις του και το ΕΑΠ και δε χρειάζεται κανένα νέο τμήμα. Ολόκληρη η πόλη είναι μία φοιτητούπολη που ζεί σχεδόν αποκλειστικά από τους φοιτητές και το προσωπικό των πανεπιστημίων. Από την εποχή της ίδρυσής του, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν εφάρμοσαν αυτά που έλεγαν οι εκάστοτε πρυτάνεις και αδίκησαν κατάφωρα ολόκληρη την ενδοχώρα της Πάτρας, δηλαδή τους Δήμους Αιγίου, Πύργου, Αγρινίου, Αμαλιάδας και κατά δεύτερο λόγο του Μεσολογγίου.
Τώρα λοιπόν είναι ο καιρός να ενωθούν όλοι οι δήμαρχοι των παραπάνω πόλεων και να συμμαχήσουν ενάντια στην περιφερειακή ανισότητα που επικρατεί στην περιοχή η οποία πάει να γίνει ακόμα πιό μεγάλη, κρυπτόμενη πίσω δήθεν από επιχειρήματα κανονικοποίησης, εξορθολογισμού και έλλειψης πόρων. Γιά την Πάτρα όμως θα βρεθούν οι πόροι αν γιά παράδειγμα μετακομίσουν όλα τα προαναφερθέντα τμήματα στην Πάτρα.
Όσο γιά τις εγκαταστάσεις της πανεπιστημιούπολης της Πάτρας υπάρχουν πιά φανερές ελλείψεις μετά από τόσα χρόνια στοιβάγματος τμημάτων χωρίς σχέδιο σε μία πόλη με μόνο το επιχείρημα ότι είναι πολύ μεγάλη. Αρκετά τμήματα συστεγάζονται και δεν έχουν χώρους γιά τους φοιτητές.
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΚΑΙ ΝΕΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΕΔΡΑ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ. ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟ?
Δεν ξέρω που βρίσκεις τους αριθμούς σου πάντως είναι λάθος σε πολλά σημεία, και επίσης δεν είναι καν κυρία κριτήρια ώστε να δημιουργηθεί μια βάση δικαιολόγησης γιατί το Αγρίνιο χρειάζεται τμήματα ή αν μπορεί να τα συγκρατήσει πόσο μάλλον . Υπάρχουν πολλές ανακρίβειες σε όσα λες και κανείς ανομίες συγκρίσεις. Πχ συγκρίνεις ένα νόμο (π.χ. Θεσσαλονίκης όταν η πόλη είναι ~780 χιλιάδες / συνολική μητροπολιτική περιοχή , ενώ η ανάλογη μητροπολιτική περιοχή της Πάτρας είναι ~320.000 και όχι ο νόμος Αχαϊας). Τα δεδομένα τα γνωρίζουμε όσοι είμαστε μηχανικοί και κάνουμε μελέτες δυναμικού και κόστους οφέλους σε πολλά έργα που γίνονται στην περιφέρεια. Όπως είπα όμως το μέγεθος δεν είναι κριτήριο αλλά η συσσώρευση υπηρεσιών , εγκαταστάσεων δυναμικότητας και βιομηχανιών στις οποίες μπορεί να γίνει πρακτική ενίσχυση με ακαδημαϊκό δυναμικό ή τεχνογνωσία. Οι ιδιώτες (εταιρίες κάθε κλάδου ) και η ποικιλία τους είναι άλλος ενας σημαντικός παράγοντας. Όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει καμία σύγκριση στο τελικό δείκτη βαρύτητας ο οποίος αποδεικνύει την αναγκαιότητα ενίσχυσης και εισαγωγής τμημάτων στην περιοχή της Πάτρας . Αυτό που ανέφερε ως γεγονός πως οι πόλη έχει μεγάλη ανάγκη την ακαδημαϊκή “βιομηχανία” , είναι αλήθεια αλλά ισχύει για όλες τις πόλεις της Ελλάδας με πανεπιστήμια πλην των Αθηνών. Υπάρχουν πολλές μελέτες που αποδεικνύουν πως οι φοιτητές είναι μεγάλη πηγή εσόδων για πόλεις όπως η Θέσ/νίκη , η Πάτρα , τα Ιωάννινα, τα Χανιά κτλπ . Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν υπάρχει η νοοτροπία άμεσης αξιοποίησης του ακαδημαϊκού δυναμικού στον παραγωγικό τομέα όπως στο εξωτερικό. Καθ’ ότι έχω σπουδάσει και Ελλάδα και εξωτερικό , έχω δει τις αντιθέσεις. Πάντως οι μόνες σχολές που θα μπορούσαν να έχουν αντίκρισμα ή κάποια ικανότητα επιβίωσης και αξιοποίησης από το Αγρίνιο θα ήταν μόνο σχολές πρωτογενούς τομεα , ο οποίος κακώς έχει παμεληθει από την περιοχή καθότι δεν έχει κάτι άλλο χειροπιαστό να αξιοποιήσει άμεσα και αποτελεσματικά . Έργα δεν γίνονται και ούτε διαφαίνονται, όραμα επίσης πουθενά αν και είναι συνολικό το θέμα στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Αιτωλοακαρνανία. Το μόνο βεβαιο είναι πως τα τμήματα θα έχουν καλύτερο μέλλον στην Πάτρα . Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία και καθώς μπαίνουμε στην 4η βιομηχανική επανάσταση οι περιοχές θα αποκτήσουν νέους ρολους. Η Πάτρα κατά πάσα πιθανότητα και όπως διαφαίνεται θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την αλλαγή και βρίσκεται παντού μέσα στα στρατηγικά μεγάλα σχέδια , επομένως είναι ευκαιρία και για τα πανεπιστήμια της πόλης να πάνε στην επόμενη φάση επίσης.
Υ.γ . Επίσης θέλω να πω ότι ενώ μπορεί να διαφωνώ στο τρόπο που δικαιολογεις τη έλλειψη αναγκαιότητας για την μεταφορά των τμημάτων , συμφωνώ στο σημείο για το οποίο μιλάς για την ένωση των φορέων όλης της δυτικής Ελλάδας ώστε να απαιτήσει τα λογικά από τα οποία της έχουν στερήσει εδώ και δεκαετίες όλες οι εξουσίες που πέρασαν σε αυτή τη χώρα. Και οι τρεις νόμοι της θα μπορούσαν να είναι πολύ πλούσιοι με όλους τους τρόπους γιατί έχουν τ απαντά. Αδικαιολογητως πολλα επενδυτικά σχέδια και υποδομές δεν είχαν υλοποιηθεί τόσα χρόνια. Μπορεί να μιλάμε για την Πάτρα συνέχεια, και αυτό μπορεί να πονάει τους περισσότερους από εμάς που έχουμε ζήσει στην επαρχία η οποία είναι κυριολεκτικά ξεχασμένη από όλους και η οποία δεν αξιοποιεί όσα μπορεί . Αλλά χωρίς ένα βασικό πυλώνα ,την Πάτρα, ένα κέντρο μητροπολιτικού χαρακτήρα με επιρροή σε υπερτοπικο επίπεδο-επικρατείας, η ευρύτερη περιφέρεια δεν έχει ελπίδες. Η συνεργασία πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη ανάπτυξη παντού. Σε αυτό συμφωνούμε , όπως και ότι πρέπει να βρεθούν νέοι πυλώνες ανάπτυξης στην περιοχή. Πάντως το Αγρίνιο μπορεί να αξιοποιήσει και το περιβάλλον (λίμνες βουνά για οικοτουρισμό) και τον πρωτογενή τομεα. Η ιστορία της δυτικής Ελλάδας επίσης είναι μεγάλη . Κακώς δεν διαφημίζεται , όπως επίσης όλα τα κάλη της. Προσωπικά επειδή είχα συμμετοχή σε συνέδρια (στο βάθη παρελθόν) είχαμε αναφέρει για την περιοχή της Πάτρας τις προοπτικές και τους σχεδιασμούς που μπορούν να γίνουν για πολυμορφική ανάπτυξη η οποία συμπεριλαμβανε και την περιοχή της Ναυπακτίας η οποία συγκαταλέγεται και στον μητροπολιτικό σχεδιασμό και πρόταση που είχε γίνει και σε έγγραφα του υπεχωδε . Οι προοπτικές άπειρες καθώς υπάρχουν τα πάντα στην περιοχή. Το θέμα είναι ότι υπάρχουν αδικίες ως προς την δυτική Ελλάδα και αυτές πρέπει να τελειώσουν το συντομότερο.
Αναμένω φωτο καραγκουνη με υπ παιδειας που θα διαψεύδει τις πληρ αλλα στο τέλος μια απο τα ίδια ξέρουμε ξέρουμε….
ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΈΧΟΥΝ ΤΟ ΑΙΓΙΟ,Ο ΠΥΡΓΟΣ , Η ΑΜΑΛΙΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ.ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΣΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΑΡΧΩΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ.
Τα στοιχεία που παραθέτω όσον αφορά τον πληθυσμό, μπορεί εύκολα να τα βρεί κανείς μέσα από τις απογραφές του 1961, 1971,1981, 1991, 2001, 2011 που αφορούν τις συγκεκριμένες πόλεις, δηλαδή Πάτρα, Αγρίνιο και Θεσσαλονίκη. Ο πληθυσμός τους αφορά τους νέους καλλικρατικούς δήμους. Τα στοιχεία που αφορούν τον αριθμό τμημάτων πάλι είναι εύκολο κανείς να τα βρεί μέσα από συγκρίσεις των στοιχείων που δίνουν τα αντίστοιχα πανεπιστημιακά σάιτ.
Θα μπορούσα επίσης να αναφερθώ και γιά τον Πύργο και το Αίγιο τα οποία έχουν 48 και 49 χιλιάδες αντίστοιχα. Εκεί, αν γενικευόταν η σύγκριση, θα φαινόταν ότι κι άλλες πόλεις επιλέχτηκαν πολιτικά να τριπλασιάσουν τον πληθυσμό τους χάρη στην κολοσσιαία ανάπτυξη των πανεπιστημίων που ιδρύθηκαν σ’ αυτές. Ενώ αντίθετα, κάποιες άλλες όπως αυτές της Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, αφέθηκαν στην τύχη τους.
Μία τέτοια είναι και τα Ιωάννινα, η λειτουργία των τμημάτων της οποίας, ξεκίνησε 2 έτη πριν από τη λειτουργία των τμημάτων του Πανεπιστημίου Πατρών(1964). Εδώ τα στοιχεία είναι πιό αποκαλυπτικά: Ο δείκτης συγκέντρωσης τμημάτων στην Περιφέρεια Ηπείρου είναι 19|23*100=82,608%. Αντίστοιχα, ο πληθυσμός του καλλικρατικού Δήμου σήμερα είναι 112.486. Ο πληθυσμός της Περιφέρειας Ηπείρου είναι 336856. κάτοικοι. Οπότε ο δείκτης αστικής συγκέντρωσης είναι 33,392%. Η διαφορά είναι πάνω από δυόμισι φορές υπέρ του δείκτη συγκέντρωσης των τμημάτων στα Ιωάννινα. Οι άλλες πόλεις Άρτα, Πρέβεζα εξαφανίζονται. Επιπλέον αν διαιρέσουμε το συνολικό αριθμό της πόλης, δηλαδή 112486 με τον αριθμό τμημάτων, δηλαδή το 19 , θα βρούμε 5920 κάτοικοι ανά τμήμα, που είναι από τις πιό μεγάλες αναλογίες στη χώρα μας. Ολόκληρη η πόλη ζεί από το Πανεπιστήμιο Εδώ εντοπίζεται και η επιλογή όλων των κυβερνήσεων μόνο γιά τα Ιωάννινα και όχι γιά το Αγρίνιο ή τη Λαμία.
Μάλιστα εδώ είναι γνωστή η ιστορία του τμήματος Οικονομικών Επιστημών που ιδρύθηκε το 1985 στο Αγρίνιο, αλλά στη συνέχεια αναπτύχθηκε μία συμμαχία καθηγητών-φοιτητών που με κινητοποιήσεις και καταλήψεις ανέτρεψε την αρχική χωροθέτηση και το τμήμα κατέληξε στην Πάτρα. Τα ίδια έγιναν και τώρα με τα τμήματα α)Διοίκησης Τεχνολογίας Αγροτικών Προϊόντων, όπου ενώ το τμήμα είχε μεικτό αντικείμενο(γεωπονικό-οικονομικό)οι φοιτητές με κινητοποιήσεις αποφάσισαν ότι πρέπει να είναι μόνο οικονομικοδιοικητικό στη βάση σχεδίου ότι αν το πετύχαιναν, θα μετακόμιζε το τμήμα στην Πάτρα. Τα ίδια ακριβώς έγιναν και με το τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων που απαίτησαν από το Γαβρόγλου όταν γινόταν το παζάρι της συγχώνευσης να αναβαθμιστεί το τμήμα τους σε Μηχανικών Περιβάλλοντος κι αυτό στη βάση σχεδίου ότι το τμήμα μελλοντικά θα ερχόταν στην Πάτρα. Με συγχωρείτε, αυτά θυμίζουν μεθόδους μαφίας. Ποιός αποφασίζει τη χωροταξία των τμημάτων, αν όχι το κράτος που σκέφτεται συνολικά, ενώ οι φοιτητές σκέφτονται ατομιστικά, ωφελιμιστικά;
Επίσης, είναι φανερή η αλλοίωση της συνείδησης της σημερινής νεολαίας όσον αφορά την αγάπη προς την πρωτογενή παραγωγή και τα επαγγέλματά της, η οποία προέκυψε από την πρωτοφανή καθυστέρηση της Πολιτείας να ιδρύσει τη Γεωπονική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ως γνωστό, ζητούνταν από τη δεκαετία του 1970 η ίδρυση μίας τέτοιας σχολής, τότε που οι νέοι και ήταν πολλοί και αγαπούσαν τη γη. Σήμερα, οι περισσότεροι εισακτέοι στα συγκεκριμένα τμήματα του Αγρινίου είναι από άλλες περιοχές της πατρίδας μας. με βάση πάλι τις προτιμήσεις τους.
Αν θέλουμε να επεκτείνουμε τη συζήτηση, κι άλλες γειτονικές πόλεις φιλονικούν, αλλά στο τέλος, μπροστά στη γενική ανάπτυξη υποχωρούν όπως η Λάρισα κι ο Βόλος, οι οποίες στη διαπραγμάτευση γιά τη συγχώνευση επί Γαβρόγλου, διασταύρωσαν τα ξίφη τους, αλλά στο τέλος, μοιράστηκαν τα τμήματα κι έδωσαν και στη Λαμία, τα Τρίκαλα και την Καρδίτσα.
Κοίτα να δείς, γενικά και κανονικά αλλα σύμφωνα με το πώς λειτουργούν οι αποδοτικές πανεπιστημιουπόλεις στο εξωτερικό (αλλά και στην Ελλάδα) δεν γίνεται να έχει 50 πανεπιστημιουπόλεις, γιατί δεν γίνεται να έχεις ΚΑΙ στις 50 μεγάλα πανεπιστήμια, παρά μόνο διάχυση μικρότερων τμημάτων και αδύναμα – μικρά πανεπιστήμια σε αυτή τη περίπτωση. Επομένως απο πάντα υπήρχε και επικράτησε η λογική πως σε κάθε χώρα θα υπάρχουν 4-5 το ΠΟΛΥ, πανεπιστημιουπόλεις αναγνωρισμένες και με παράδοση. Αυτό έγινε γιατί πάντα ήταν αποδοτικό , ήταν το σωστό και το λογικό. Εξ ‘ άλλου η Ελλάδα δεν είναι Ινδία στον πληθυσμό για να έχει 100+ πόλεις με μεγάλα πανεπιστήμια. Και 3-4 να είχε και πολλά θα ήταν και όχι αυτό το ρδελομπου που συμβαίνει τώρα με διάσπαρτες σχολές και 400 πανεπιστημιουπόλεις. Κανονικά θα έπρεπε να είναι Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα άντε και ένα στην Κρήτη(Χανιά ή Ηράκλειο) λόγω απόστασης για τον κόσμο του νησιού. Δλδ ένα στην Βόρεια χώρα , ένα την ανατολικο -νότια , ένα στη δυτική και ένα στα υπερνότια – Κρήτη. Αυτα τα πανεπιστήμια προφανώς να μην είναι υπερπληθή ,(έδω παίζει ρόλο και το πως γίνονται οι εισαγωγές στα πανεπιστήμια ) να έχουν ολόσωστες και υπερπλήρεις υποδομές-χωροταξία κτλπ. Αυτό ισχύει στο εξωτερικό για τα campuses. Απο εκεί και πέρα μικρότερα μονοτμηματικά πανεπιστήμια , με π.χ. εξειδικευμένη σχολή ή μέχρι 3 σχολές μπορούν να έχουν πόλεις ακόμα και με 30000 πληθυσμό και πάνω αλλά αυτά να ταιριάζουν με τον παραγωγικό τομέα κάθε περιοχής και όχι να είναι ξέμπαρκα ή αβάσιμα. Να μπορεί κάποιος να ασκήσει την πρακτική του ή την ακαδημαική του γνώση “In Situ” δλδ στην περιοχή. Στο τέλος όλα εξαρτώνται απο τον κόσμο που έχει η Ελλάδα στο συνολό της και ο οποίος είναι υποψήφιος για σπουδές (και όχι για κάθε περιοχή και ο οποίος λιγοστεύει όσο περνάνε τα χρόνια και ίσως με τα νέα νομοσχέδια να γίνει το 1/3 εκείνου που γνωρίζαμε) , τα κονδύλια που δίνει το κράτος και ευρωπαικές δεσμέυσεις καθώς και κριτήρια που έχουν να κάνουν με δραστηριότητες με σημασία(εθνική ,ευρωπαική.). Τα τελευταία χρόνια (ειδικά στην Ελλάδα ίσως χωρίς λογική) ανοιγοκλείνουν τμήματα κάθε μέρα. Αυτό το τελευταίο θεωρώ είναι το πιο σημαντικό θέμα προς συζήτηση , παρά η κατανομή των πανεπιστημίων. Άλλωστε στην Ελλάδα όλα δίπλα είναι. Αν κοιτάει για κέρδος και ανάπτυξη κάποιος απο τα πανεπιστήμια, κοιτάει σε λάθος μέρος. Το κέρδος ήταν πριν δεκαετίες όταν υπήρχαν λεφτά και βλέπαμε μεγάλη άνθιση και ανάπτυξη των campuses. Δυστυχώς το Αγρίνιο στερείται της δραστηριότητας (σε όλους τους τομείς) , δεν έχει βασικές υποδομές, δεν έχει προοπτικές σε πολλούς τομείς αναπτυξιακούς ή σχέδια αξιοποίησης, δεν έχει παράδοση σε ακαδημαικά θέματα και επίσης δυστυχώς δεν πρόκειται να δεί να αλλάζει αυτό το θέμα(δλδ σχολών-πανεπιστημίου) παρά μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους( μόνο εκεί έχει σημασία ο πληθυσμός του). Απο την άλλη ακόμα και τα Ιωάννινα, αν και μικρά στον πληθυσμό έχουν παράδοση στον ακαδημαικό χώρο, αν και έχουν όντως πολλά τμήματα για το βάρος που μπορούν να σηκώσουν.
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΟ ΠΟΛΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΠΛΥΘΗΣΜΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ Η ΜΙΑ 20000 ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ 1000.