Σήμερα η μέρα είναι ιστορική ούτως ή άλλως. Για άλλους είναι ιστορική γιατί σαν σήμερα άρχισε το 1922 το «μεγάλο κακό», τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκατέλειψαν τη Σμύρνη και άρχισε να μπαίνει στην πόλη το τουρκικό ιππικό. Μπορείτε να δείτε εδώ ένα σχετικό αφιέρωμα.
Για άλλους είναι ιστορική μέρα γιατί σαν σήμερα το 1905 γεννήθηκε ο Άρης Βελουχιώτης, κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας. Ούτε εδώ χρειάζονται συστάσεις αν και σίγουρα χρειάζονται ακόμα πολλά-πολλά χρόνια για να καθίσει οριστικά ο κουρνιαχτός της Ιστορίας και πάντως να αποτιμηθεί ποιοι μπορούν και ποιοι δεν δικαιούνται να επικαλούνται τον Βελουχιώτη, τόσο ιδεολογικά όσο και από πλευράς βάρους των πράξεών του.
Με την σύμπτωση των δύο ιστορικών γεγονότων πρέπει να πω ότι μου ήρθε μια άλλη ιστορική στιγμή στο μυαλό. Είναι όταν διάβασα για την Έκθεση Πόρτερ, ή Μνημόνιο Πόρτερ, την οποία συνέταξε ο Πωλ Πόρτερ, αρχηγός της αμερικανικής αποστολής στην Ελλάδα το 1947, ενόψει της οικονομικής βοήθειας του δόγματος Τρούμαν, που όλοι ξέρουμε πώς κατέληξε και πού οδήγησε.
«Εδώ δεν υφίσταται κράτος σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Αντ’ αυτού υπάρχει μια χαλαρή ιεραρχία ατομιστών πολιτικών, μερικοί από τους οποίους είναι χειρότεροι από άλλους, που είναι τόσο απασχολημένοι με τον προσωπικό τους αγώνα για εξουσία, ώστε δεν έχουν τον χρόνο να αναπτύξουν οικονομική πολιτική, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχαν την ικανότητα.
Υπάρχει μεγάλη ανομοιομορφία εις το βιοτικόν έπίπεδον και τα εισοδήματα ανά την Ελλάδα. Οι κερδίζοντες, δηλαδή οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι κερδοσκόποι και οι μαυραγορίται, διάγουν έν πλούτω και χλιδή, το πρόβλημα δε αυτό ουδεμία κυβέρνησις το αντιμετώπισεν αποτελεσματικώς. Εν τω μεταξύ αι λαϊκαί μάζαι περνούν μιαν αθλίαν ζωή. Οι κερδίζοντες είναι σχετικώς ολίγοι τον αριθμόν και ο συνολικός πλούτος των, περιερχόμενος εις τό σύνολον του πληθυσμού θα έπέφερεν ελάχιστην βελτίωσιν των γενικών συνθηκών διαβιώσεως. Αλλ’ ο πολυτελής τρόπος ζωής των εν μέσω της πτώχειας συντείνει εις το να εξοργίζη τας μάζας και να υπογραμμίζη την δυστυχίαν των πτωχών.
Η δημόσια διοίκηση είναι υπερβολικά εκτεταμένη. Οι χαμηλοί μισθοί προσαυξάνονται βάσει ενός εντελώς συγκεχυμένου συστήματος επιδομάτων, χάριν των οποίων τινές δημόσιοι υπάλληλοι κερδίζουν μέχρι και τέσσερις φορές περισσότερο από τον βασικό μισθό τους.
Υπάρχει εις την χώραν σημαντικόν ποσοστόν συγκεκαλυμμένης ανεργίας, δεδομένου ότι τα 20% του πληθυσμού χρησιμοποιούνται υπό του κράτους ή εξαρτώνται εξ αυτού. Τα χαμηλότατα επίπεδα ζωής των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των άλλων μισθοβιώτων αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα, ο οποίος συμβάλλει εις την πολιτικήν και κοινωνικήν έντασιν που χαρακτηρίζει σήμερον την Ελλάδα».
Ίσως να έχει αλλάξει ένα πράγμα ότι στα χαμηλότατα επίπεδα διαβίωσης δεν είναι πλέον οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν είναι σαν τους υπόλοιπους «μισθοβίωτους»(εκείνους με τα 471 ευρώ μικτά…). Κατά τα λοιπά, από το 1947 μέχρι σήμερα, δεν μπορείς να πεις ότι άλλαξαν πολλά, έτσι δεν είναι;
Γ.Σ.
2 Σχόλια
για πες και τι αλλο ελεγε η εκθεση πορτερ πχ για τη δημιουργια παραταξης μη κομμουνιστικης αριστερας στην ελλαδα οπως και για τη δημιουργια της μεσαιας ταξης για να μη τυχον σκωθουν τα ποδια και βαρεσουν το….σβερκο οπως συνεβη το μακρινο 1947
ενω οι ανεπτυγμενες δυτικου τυπου αστκες δημοκρατιες με τις ηπα να πρωτοστατουν με στρατιες μεξικανων παριων που δουλευουν τσαμπα τα γουωτεργκειτ και σωρεια απο σκανδαλα μιζες ρεμουλα και διαφθορα δε τα ηξερε ο πορτερ…ασε πια για την τελεια γερμανια με τους συριους που δουλεουν για ενα ευρο τη μερα..την ποπλυ πολιτισμενη γαλλια και μ.βρετανια που βρωμαν απ τη σηψη απο ππολυ μακρια.τη θεωρια της ψαροκωσταινας αλλου