Μετά το Μπάρι, στο EuroWorkingGroup της Δευτέρας το επόμενο βήμα προσέγγισης Βερολίνου και ΔΝΤ- Συνιστώσα της «πολιτικής λύσης» το σενάριο για πρόωρη έξοδο στις αγορές.
Στη συνεδρίαση του EuroWorki ngGroup της Δευτέρας γίνεται η επόμενη προσπάθεια για να κλείσει η απόσταση που εξακολουθεί να χωρίζει το Βερολίνο και το ΔΝΤ στο θέμα του ελληνικού χρέους, μετά την ατελή απόπειρα προσέγγισης στο Μπάρι της Ιταλίας, στο περιθώριο της συνόδου του G7. Η συνεδρίαση του EWG είναι προπαρασκευαστική αυτής του Eurogroup της 22/5, στο οποίο επιδιώκεται η περίφημη «ολική συμφωνία» και το κλείσιμο της αξιολόγησης. Η «πολιτική συμφωνία» στην οποία προσβλέπει ο Β. Σόιμπλε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του στο Μπάρι, προϋποθέτει «περισσότερη σαφήνεια», όπως ζήτησε η Κριστίν Λαγκάρντ, στο θέμα των μεσοπρόθεσμων μέτρων του χρέους που θα ληφθούν «αν χρειαστεί» μετά το 2018. Αυτή την «περισσότερη σαφήνεια» θα επιδιώξει να προσφέρει στο ΔΝΤ τη Δευτέρα ο ESM, στη συνεδρίαση του EuroWorkingGroup.
Σε τι συνίσταται η απαιτούμενη «σαφήνεια»; Ουσιαστικά στην καταγραφή μιας δέσμης έξι- εναλλακτικών ή σωρευτικών- μέτρων που λίγο πολύ ήδη έχουν περιγραφεί στην απόφαση του Eurogroup του Μαΐου του 2016 και περιλαμβάνουν: την πρόωρη αποπληρωμή των οφειλών στο ΔΝΤ, την επαναγορά των διακρατικών δανείων, την επιμήκυνση δανείων του ESM, την τήρηση του πλαφόν 15% του ΑΕΠ στο ετήσιο επιτοκιακό κόστος, τη διάθεση των μη χρησιμοποιηθέντων δανείων από το πακέτο των 86 δισ. του τρίτου Μνημονίου και την επιστροφή των κερδών των κεντρικών τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα. Η ακριβής κοστολόγηση των μέτρων αυτών από τον ESM, που έχει αναλάβει την επεξεργασία και παρουσίασή τους, δεν είναι δυνατή, αλλά ούτε και επιθυμητή από τη γερμανική ηγεσία, που θεωρεί αδιανόητο να υπάρξει στην προεκλογική προέλαση των Χριστιανοδημοκρατών των Μέρκελ και Σόιμπλε η παραμικρή σκιά περί «νέου έμμεσου δανεισμού της Ελλάδας».
Αναζητείται, λοιπόν, μια ρητορική ακροβασία στη διατύπωση της τελικής απόφασης που θα επιτρέψει στο ΔΝΤ να κάνει αυτοτελώς την κοστολόγηση των μέτρων για το ελληνικό χρέος που θα του επιτρέψει μια αξιολόγηση περί «μεσοπρόθεσμα βιώσιμου» χρέους και μια απόφαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου για νέο δανεισμό της Ελλάδας.
Οι προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου
Η συμβολή της ελληνικής κυβέρνησης σ’ αυτό το λεπτεπίλεπτο παζάρι είναι η δέσμευση σε πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2021, σύμφωνα με το σχέδιο Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομκής Στρατηγικής 2018-2021, τις προβλέψεις του οποίου πριν καν κατατεθεί στη Βουλή, μαζί με τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα της αξιολόγησης, μάθαμε μέσω της έκθεσης του Δημοσιονομικού Συμβουλίου. Η διατήρηση του υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος μέχρι το 2021 (ή μέχρι το 2022, αν κριθεί ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει) έχει μεν αισθητή επίδραση στη μείωση του χρέους, αλλά ταυτόχρονα «ανταγωνίζεται» την αύξηση του ΑΕΠ, που κατά τις εκτιμήσεις φέτος θα περιοριστεί στο 1,8% και τα επόμενα χρόνια θα κινηθεί λίγο πάνω από το 2% του ΑΕΠ.
Το όλο μίγμα κινείται στη σφαίρα της αμφιβολίας και για τον λόγο αυτό ενισχύεται όλο και περισσότερο το σενάριο μιας πρόωρης εξόδου της Ελλάδας στις αγορές, ακόμη και μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι, προκειμένου να αξιοποιηθεί στο έπακρο η συγκυρία που επικρατεί στις αγορές ομολόγων, οι οποίες επιβραβεύουν γενναιόδωρα τους ελληνικούς δεκαετείς τίτλους, ρίχνοντας τις αποδόσεις τους σε επίπεδα κάτω από αυτά του 2010, πριν την ένταξη της Ελλάδας στα Μνημόνια. Διόλου τυχαία, η ηγεσία του ESM που έχει αναλάβει να «πείσει» το ΔΝΤ για την επάρκεια των «πιθανών» μέτρων ελάφρυνσης του χρέους το 2018, επιμένει στη δυνατότητα να βγει η Ελλάδα για δανεισμό από τις αγορές «πολύ πριν το τέλος του προγράμματος», σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή διευθυντή του Κριστόφ Φράνκελ.
Ζητείται χρήμα στην Κίνα
Προφανώς, ανάλογη στόχευση υπάρχει και στο ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα, στο πλαίσιο του ευρωκινεζικού επενδυτικού forum. Πέρα από τις κινεζικές επενδύσεις στα μεταφορικά δίκτυα, η κυβέρνηση προσβλέπει σε μια προσυμφωνημένη κινεζική στήριξη στο εγχείρημα μιας πειραματικής έκδοσης ομολόγων τους προσεχείς μήνες. Μπορεί για τα κινεζικά πιστωτικά ιδρύματα μια τοποθέτηση σε ελληνικά ομόλογα να είναι απλώς «φιλοδώρημα» από άποψη μεγέθους, αλλά ακόμη κι αυτή προϋποθέτει καθαρό πλαίσιο λύσης της ελληνικής κρίσης. Η κινεζική ηγεσία δεν ρισκάρει την επενδυτική της φήμη για «εξυπηρετήσεις».
Πηγή: dikaiologitika.gr