Στη φωτογραφία βλέπουμε την “έκθεση σφράγισης καταστήματος” στο Αγρίνιο για δέκα μέρες από αστυνομικούς. Πρόκειται για τιμωρία για κάποια παράβαση, δεν είναι της παρούσης τώρα να μπούμε σε λεπτομέρειες.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση όμως σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το εθιμοτυπικό της υπόθεσης, το οποίο αγγίζει και την ελληνική γραφειοκρατία. Το πιο ωραίο δηλαδή είναι ότι η είσοδος του μαγαζιού σφραγίζεται με…βουλοκέρι και κορδέλα.Ποιος να ξέρει γιατί χρειάζεται στα 2016 βουλοκέρι για να πιστοποιηθεί ότι δεν θα παραβιαστεί το…αεροστεγές σφράγισμα του μαγαζιού,..
Το ακόμη ωραιότερο όμως είναι πως επειδή όλα αυτά κρατάνε από την παλιά καλή γραφειοκρατία οι λέξεις είναι ανάλογα πομπώδεις αλλά και ξεχασμένες.
Με αποτελέσματα καμιά φορά τραγελαφικά όπως στο εν λόγω σημείωμα όπου αναγράφεται ότι χρησιμοποιήθηκε… “ισπανικός κυρός”. “Ισπανικός κηρός” θέλει να πει ο ποιητής, ένα ειδικό κερί δηλαδή για τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ποιος μπορεί και να τον αδικήσει στις εποχές που ζούμε;
Βέβαια αυτά λίγα σημασία έχουν ως προς την εφαρμογή του νόμου και μακάρι να ήταν εκεί το πρόβλημα με την τήρηση της νομιμότητας. Ειδικά στα περίφημα “δεκαήμερα” κλεισίματα των μαγαζιών που προκύπτουν από μια διαδικασία σκέτη κοροϊδία .
Έτσι για τη ιστορία, πάντως, το “κυρός” το χρησιμοποιούμε στην ονομαστική μόνο σε μια περίπτωση: όταν “κοιμάται” κανένας επίσκοπος, αντί για το “κύριος”που πάει σε μας τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς…