Του Λίνου Υφαντή,
Την επόμενη χρονιά συμπληρώνονται 100 χρόνια από το θάνατο του Αγρινιώτη ποιητή Κώστα Χατζόπουλου. Το ερώτημα που ταλανίζει πολλούς από εμάς είναι αν θα βρει κάτι για τον ποιητή κάποιος που θα αποφασίσει να επισκεφτεί τη γενέτειρα του.
Θα βρει κάποιο μουσείο; Θα βρει το σπίτι του; Θα βρει μόνο τον λογοτεχνικό σύλλογο με την επωνυμία Κώστας Χατζόπουλος. Άντε να βρει στη δημοτική βιβλιοθήκη τα Πρακτικά Συνεδρίου που έγινε παλαιότερα για αυτόν. Επίσης σε λίγο καιρό θα βρίσκει και τα πρακτικά του Πανελλήνιου Συνεδρίου για τη λογοτεχνία του Μεσοπολέμου στη Δυτική Ελλάδα του Συνδέσμου Φιλολόγων Αιτωλοακαρνανίας. Αν και παρεμφερές θέμα ακουμπά πλαγίως τον χωροχρόνο του ποιητή. Τίποτε άλλο.
Θα βρει και το άγαλμα του στην Πλατεία Χατζοπούλου. Μέχρι εκεί.
Μια ωραία ιδέα δόθηκε από έναν συμπολίτη μας, τον καρδιολόγο Νίκο Μάτσα, ο οποίος παραπέμπει σε παλαιό δημοσίευμα του iefimerida. Στην εικόνα που βλέπετε ένας ολόκληρος τοίχος σε ευδιάκριο σημείο στην Ολλανδική πόλη Λέιντεν φιλοξενεί στίχους του Καβάφη και μάλιστα στα Ελληνικά. Η πόλη δεν έχει σχέση με τον ποιητή ούτε από κει κατάγεται ο Καβάφης.
Το Αγρίνιο όμως θα μπορούσε να αφιερώσει έναν τοίχο, μια πλάτη ουσιαστικά μιας τσιμεντένιας πολυκατοικίας σε ένα ποίημα του Χατζόπουλου. Εδώ γεννήθηκε ο ποιητής και την πόλη μας έχει ως σημείο αναφοράς. Ας δώσουμε με τον τρόπο αυτό μια ομορφιά για σε έναν από τους τσιμεντένιους πυλώνες που κρατάνε ξαπλωμένη την πόλη μας να φυτοζωεί αισθητικά.
Ας το κάνουμε λοιπόν. Μέχρι τότε ίσως βρεθεί άλλη Ευρωπαϊκή πόλη- Ολλανδική, Φινλανδική, Γερμανική, ποιος ξέρει-που θα φιλοξενεί στους χώρους της στίχους του ποιητή…