της κλεφτουριάς…
Στων Ελλήνων τη Βουλή
Υπάρχουν κλέφτες, λεν πολλοί.
Κλέβουνε και τρων και πίνουν
Κι ούτε σάλιο δεν αφήνουν…
Κλέβουν με νόμους άδικους
Κλεφτάδικους, ληστάδικους!
Δεν είναι διόλου ουτοπιστές,
Όπως, συχνά, οι κοινοί ληστές
Ούτ’ ονειροβατούνε
Ωσάν τον αφελή λαό,
Που τον εξαπατούνε,
Αλλά πολύ ρεαλιστές…
Σκέφτονται πάντα άδικα
Κλεφτάδικα, ληστάδικα…
Τα παίρνουν προεκλογικά
Απ’ τα μεγάλα αφεντικά
Και βουλευτές σαν γίνουν
Τα κλέβουν νομοθετικά
Και πολλαπλά τα δίνουν…
Γδέρνουνε τους φτωχο-χάνους
δίνουν στους βιομηχάνους…
Κι όπου δεν μπορούν να φτάσουν
Τα μακριά τους τα χεράκια
Κλέβουν για λογαριασμό τους
Τα εκατόγχειρα τσιράκια,
Που ρημάζουνε τη φτώχεια
σαν αρπακτικά γεράκια…
Κλέβουν με άρθρα και νόμους,
Κλεφτονόμους, ληστονόμους…
Κι όπου η κακονομία
Δεν βολεύει τη ληστεία
Βουρ! Και στην παρανομία.
Δεν σηκώνουνε αστεία…
Κι αν ποτέ συμβεί, που κάποιους
Θα τους πάρουνε χαμπάρι,
Απαλλάσσονται ως φίλοι
Και «ημέτεροι» κουμπάροι…
Των αχρείων τα αχρεία
Καταλήγουνε στ’ αρχεία!
Κι αν εκτός αρχείων μείνουν
Παραγράφονται και σβήνουν…
Κι αν για τα «προσωπικά» τους
Θα μιλήσεις «λερωμένα»,
Τότ’ αλί και τρις αλί σου
Στην αποκοτιά σου εσένα…
Μ’ αγωγές και δικαστήρια
Οι ανάγωγοι θα κάμουν
Τα μαρτύρια σου μύρια.
Κι αν το στόμα δεν σου κλείσουν
Έχουνε και…«άλλους τρόπους»,
Για να σε εξαφανίσουν!…
Δια ταύτα, συμπολίται
Όλοι συμπαρασταθείτε
Στ’ «άγιο» των κλεφτών το σόι,
που μας παίζει κομπολόι,
για να κλέβει και να τρώει!
Τις νυχάρες του τροχίστε
και τα δόντια λιμαρίστε!
Κι όταν εκλογές θα ρθούνε
Κλεφτουριά ξαναψηφίστε!….