Σήμερα το agrinionews.gr «έπαιξε» από το πρωί δύο ειδήσεις εξαιρετικά σημαντικές για την τοπική κοινωνία που μας θύμισαν και ποια είναι εκείνα τα ζητήματα που τελικά προσδιορίζουν την ζωή εδώ στην καθ’ ημάς επαρχία.
Το ένα είχε να κάνει με το δικαστήριο που έγινε στη Λευκάδα ενός ηλικιωμένου Αγρινιώτη «υπεράνω υποψίας» για αποπλάνηση ανηλίκου και το δεύτερο με τον έλεγχο που-επιτέλους-έγινε στον ΤΟΕΒ του Αγρινίου και αναμένεται να ρίξει βαριά την σκιά του σε αυτό τον θεσμό της… αυτοδιάθεσης του νερού μεταξύ των αγροτών, όπως αρχικά ήταν ο σχεδιασμός).
Ο σχεδιασμός που δεν θέλει ευθύνες και απολογισμό, αλλά διορισμούς, συντάξεις νωρίς και επιμερισμό μόνο των πόρων και των πλεονεκτημάτων ποτέ της χασούρας. Μέχρι το 2015 τον έλεγχο έκαναν οι δήμοι στους ΤΟΕΒ, μετά ανέλαβαν οι Περιφέρειες, πρώτος έλεγχος για το 2016 και ήδη έχουμε άλλη διοίκηση και επικείμενες νέες αρχαιρεσίες με παράλληλη διεύρυνση του οικονομικού-διαχειριστικού ελέγχου, με εισαγγελέας παραδίπλα…
Σημαντική είδηση, πιο σημαντική από το ποιος κατεβαίνει για την Περιφέρεια ή τον δήμο και με ποιανού την στήριξη. Γιατί με τους ΤΟΕΒ αποδείχτηκε άλλη μια φορά η σάπια νοοτροπία του «συνεταιρίζεσθαι» στην Ελλάδα και η βιομηχανία που κατάντησε την αυτοδιάθεση σε απώλεια τελικά του ίδιου του αγαθού που θα διαχειρίζονταν ο θεσμός, του νερού.
Όσο για την άλλη υπόθεση του «υπεράνω υποψίας» ηλικιωμένου που έφαγε έξι χρόνια και πήρε αναστολή μέχρι την έφεση; Μην μας πει κανένας ότι αυτή δεν είναι τελεσίδικη απόφαση, θα το γράψουμε αν τελικά αθωωθεί και μάλιστα χωρίς ονόματα. Όμως, ανεξάρτητα από τα ειδικά χαρακτηριστικά αυτής της υπόθεσης, σήμερα θυμηθήκαμε πως για μερικά χρόνια το Αγρίνιο είχε γίνει ο παράδεισος ή μάλλον η κόλαση των εκδιδόμενων μικρών κοριτσιών φόρα παρτίδα στην πλατεία και μέσα στα ασανσέρ και τις πυλωτές. Κι ότι τις ιστορίες δεν μπορούσαμε να τις πούμε ολόκληρες, μην τυχόν και μας εγκαλέσει κανένας οπαδός της πολιτικής ορθότητας.
Τώρα το φαινόμενο περιορίστηκε αρκετά, χωρίς βέβαια να έχει εξαλειφθεί. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν είναι «μόδα», δεν θεωρείται… κεκτημένο και όπου υπάρχει ακόμα αυτό γίνεται με φόβο και συστολή τόσο από τους γεροξεκούτηδες όσο κι από τις απαράδεκτες μανάδες που βγάζουν μικρά κορίτσια στο κλαρί. Η ίδια η κοινωνία άλλαξε όμως σε αυτό κι άλλαξε γιατί κρατικοί λειτουργοί έδρασαν πιο αυστηρά, πιο αποφασιστικά. Για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν είναι ο δικαιωματισμός και η ανοχή η λύση στα πάντα.
Γ.Συμψηρής