Το Αφράτο είναι ένα όμορφο χωριό στα ορεινά της παρατριχώνιας περιοχής. Σε απόσταση 15 περίπου χιλιομέτρων από το Αγρίνιο ανήκει στην ενότητα Παραβόλας και είναι γνωστό για τη γραφικότητα του.
Οι μόνιμοι κάτοικοι του είναι ελάχιστοι, αυξάνονται βεβαίως τα καλοκαίρια, αλλά οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν είναι αρκετές.
Μία από αυτές εντοπίζεται στην ύδρευση. Η σημερινή, Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου, είναι μία από τις πολλές ημέρες του καλοκαιριού που προκύπτει βλάβη και πρόβλημα στην υδροδότηση.
Την προηγούμενη φορά διαπιστώθηκε διαρροή στο σωλήνα μεταφοράς από το αντλιοστάσιο Παραβολας, προς το υδραγωγείο Αφράτου. Σήμερα, ειδοποιήθηκε η ΔΕΥΑΑ και αναμένεται να εντοπίσει την αιτία του προβλήματος.
Το ζήτημα του νερού είναι μόνιμα στα χείλη κατοίκων του χωριού και έχουν τα δίκια τους.
Πριν 15 περίπου χρόνια ήταν η ύδρευση που αποτέλεσε το εφαλτήριο ώστε το γραφικό Αφράτο να «ζωντανέψει» καθώς ανακαινίσθηκαν παλαιές κατοικίες και κάποιες οικογένειες επέστρεψαν, ενώ τα καλοκαίρια είναι πολλοί αυτοί που τιμούν τις πατρογονικές εστίες στο χωριό .
Είναι κρίμα όμως τα προβλήματα στην ύδρευση να αποθαρρύνουν τον κόσμο και ειδικά το καλοκαίρι να ταλαιπωρούνται, ειδικά οι ηλικιωμένοι.
Οι κάτοικοι του Αφράτου ζητούν από τους αρμοδίους να ενσκήψουν στο πρόβλημα της ύδρευσης και να δώσουν μόνιμες λύσεις με τον εκσυγχρονισμό του δικτύου.
Θέτουν ωστόσο και άλλα ζητήματα που τους απασχολούν και ένα από αυτά είναι η αναγκαιότητα δημιουργίας αντιπυρικής ζώνης στο χωριό. Το Αφράτο έχει απασχολήσει πολλές φορές την επικαιρότητα λόγω πυρκαγιών και είναι λογικό οι κάτοικοι να ανησυχούν.
Το δημογραφικό πλήττει την Αιτωλοακαρνανία (όπως και όλη τη χώρα), τα χωριά ερημώνουν. Τα ευχολόγια και οι θεωρίες δεν αρκούν, κεντρικό κράτος και αυτοδιοίκηση οφείλουν να προσφέρουν στα χωριά τα στοιχειώδη. Το νερό είναι το βασικότερο…
2 Σχόλια
Πολύ εύστοχο το άρθρο σας! Είναι πολύ σημαντικό, τώρα που κάτι κινείται σχετικά με την αναδειξη της λίμνης Τριχωνίδας, να υπάρξει μέριμνα για τα ημιορεινά και ορεινά χωριά της Παρατριχωνιας περιοχής. Το παραπάνω χωριό στο οποίο αναφέρεται το θέμα (Αφράτο), θα μπορούσε να αποτελέσει “πιλότο” για μια συνολική μελέτη ανάδειξης και αξιοποίησης. Λόγω της μικρής του έκτασης, πιθανώς δεν θα απαιτουνταν σημαντικά κονδυλια για βασικά έργα υποδομής (ύδρευση, αποχέτευση, οδοποιία, φωτισμός, λιθόστρωτη και ανάδειξη μονοπατιών και κοινόχρηστων χώρων, πυροπροστασία, κλπ). Ο Δήμος Αγρινίου, μέσω του θεσμοθετημένου φορέα “Τριχωνίδα Αναπτυξιακή ΑΕ”, ας διερευνήσει πως μπορούν να αντληθουν και να αξιοποιηθούν πιθανά κονδύλια για τον παραπάνω λογο, ώστε να γίνει πραγματικότητα και με ορθολογικο τροπο, ένα συνολικο αναπτυξιακό έργο. Οι συγκυρίες της εποχής μας, επιβάλλουν, πλεον, την παραμονή των νέων στον τόπο τους, αλλά και τον επαναπατρισμό όλων όσοι έχουν τη δυνατοτητα. Η πραγματική αποκέντρωση και αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων κάθε περιοχής, δείχνει να αποτελεί τη μόνη λύση για το μέλλον…
Τα μυστικά της επιχειρηματικότητας ατομικής και δημόσιας είναι η αναζήτηση, η ανακάλυψη, η επιλογή και η αξιοποίηση τρόπων διάθεσης των κονδυλίων της κεντρικής διοίκησης με απόλυτη διαφάνεια προς την κατεύθυνση της ορθολογικής χρήσης του περιβάλλοντος, δηλαδή εύρεσης της χρυσής τομής, που δεν θα καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον και παράλληλα θα το αξιοποιεί προς όφελος της αναψυχής του ευρύτερου πληθυσμού της περιοχής. Τελεφερίκ από το βουνό μέχρι τη λίμνη, αλεξίπτωτο πλαγιάς, αερόστατο, ποδήλατο, πηγές στη διαδρομή, κιόσκια, παγκάκια, αυτοκίνητα μόνο για έκτακτες ανάγκες (π.χ ασθενοφόρα), βαρκάδα στη λίμνη, τραμ Αγρίνιο-Παραβόλα-Παντάνασσα, Αγρίνιο-Γαβαλού-Γραμματικού, ιππασία,ξεναγήσεις σε εκκλησίες, μοναστήρια,επισκέψεις μαθητών, περιορισμένη δόμηση στις ορεινές περιοχές (ξύλινες κατασκευές),αγώνες ποίησης, ιστορίας της λίμνης. Εδώ, διαβάζω σήμερα στο “agrinio news”,ότι δεν συλλέγουν τα σκουπίδια στην παρατριχώνια ζώνη της μακρυνείας. Το αυλάκι από εργατικές Αη Γιάννη Ριγανά μέχρι το παλιό υδραγωγείο τοεβ ακαθάριστο, κόσμος κάνει τον περίπατό του καθημερινά και …κλείνει τα ρουθούνια του από τη μπόχα…τι τρίχες αναπτυξιακές και πράσινα άλογα λέμε τώρα, πλάκα κάνουμε;