Τέλος εποχής την Κυριακή, ό,τι κι αν βγάλει η κάλπη

Ό, τι και να βγάλουν οι κάλπες την Κυριακή θα έχει έρθει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Είτε πάρει αυτοδυναμία η ΝΔ είτε όχι, ακόμη και στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές «με μία ψήφο διαφορά». Αυτό θα σημάνει ότι για να κυβερνήσει θα χρειαστεί συνεργασίες οπότε θα είναι πλέον ένα άλλο κόμμα. Όχι το κόμμα του Πολάκη, του Λάμπρου ή του Ρήγα αλλά το κόμμα του Τσίπρα, της μετά Γιάνη εποχής.

Σε όλες τις περιπτώσεις, λοιπόν,  τα χρόνια που θα έρθουν δεν θα είναι σαν τα χρόνια μετά το 2008 όταν το κράτος υποχώρησε μπροστά στις μειοψηφίες. Δεν θα είναι η περίοδος 2009-2014 που δεν μπορούσαν να τελειώσουν ούτε τα δημοτικά συμβούλια. Δεν θα έχουμε ξανά εποχές με τους δραχμιστές να μην μένουν στην δραχμή αλλά να θέλουν να τρώμε με κουπόνι, ούτε θα συζητάμε στα σοβαρά αν χρειάζονται οι τράπεζες ή όχι! Θα έρθουν χρόνια που δεν θα επιτρέπουν ξανά την εποχή των ψεκασμών, των 5 χιλιάδων αυτοκτονιών τον χρόνο(!) και των παιδιών που λιποθυμούσαν στα σχολεία γιατί δεν είχαν οι μανάδες τους να τους βράσουν ένα αυγό που κάνει 0,20 του ευρώ.

Δεν θα έρθουν ξανά οι πλατείες, οι αντισυγκεντρώσεις, τα κοινά μπλοκ ακροαριστερών-ακροδεξιών, τα ερμαφρόδιτα σχήματα και οι συλλογικότητες που όλα τα έσφαζαν όλα τα μαχαίρωναν. Τέλος. Όπως και να έχει το πράγμα θα πάμε σε μια άλλη Ελλάδα, όχι απαραίτητα καλύτερη από αυτή που ζούμε σήμερα αλλά χωρίς τον Πάνο Καμμένο, χωρίς την Χρυσή Αυγή, με τους επαγγελματίες επαναστάτες ντεφορμέ( η τρυφηλή ζωή έχει κόστος στην ετοιμότητα…) και με ανάγκη για αρκετό χρόνο για να ανασυνταχθούν και να αρχίσουν τις δολοφονίες χαρακτήρων ή τις οργανωμένες… δράσεις.

Μπορεί να έρθουν και πάλι βίαια χρόνια και νέες αναταραχές, χρεοκοπίες, αστάθεια, σωτήρες. Θα είναι όμως άλλο πράγμα. Μερικά πράγματα θα τα θυμόμαστε.

Πάμε παρακάτω, με άλλα λόγια. Και τιμής ένεκεν σήμερα, σχηματικά και σημειολογικά, αυτό το κείμενο είναι στην μνήμη του συνανθρώπου μας που έδωσε τέλος στην ζωή του σε χωριό έξω από το Αγρίνιο, μιας και είναι βέβαιο ότι δεν θα πουν τίποτε οι αλληλέγγυοι που βρίθουν στην χώρα. Οι αυτοκτονίες δεν σταμάτησαν ποτέ, οι αυτοκτονίες δεν είναι για κομματική εκμετάλλευση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς διάφοροι παρανοϊκοί ή/και οπορτουνιστές χρησιμοποίησαν τις αποφάσεις ζωής και θανάτου των συνανθρώπων μας(ή τα μαγκάλια ή τόσα άλλα)για να μην εγκλωβίσουν το συναίσθημα του κόσμου.

Τέλος. Έτσι τελειώνει η εποχή 2008-2019, «όχι με πάταγο αλλά με ένα λυγμό»…

Γ.Σ.