Η έγκαιρη εξάρθρωση από την Αστυνομία της περιοχής της συμμορίας που έκανε «μπούκες» και σήκωνε ΑΤΜ και πρατήρια έχει την μια ανάγνωση που είναι η διαδικαστική. Οι αρχές δηλαδή έκαναν αυτό για το οποίο πληρώνονται και αυτό στο οποίο είναι ταγμένες, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Απάλλαξαν όμως τις τοπικές κοινότητες από έναν βραχνά, γρήγορα και μεθοδικά, κάτι που πρέπει να πιστωθεί σε όσους συμμετείχαν.
Όμως πέρα από αυτή την ανάγνωση υπάρχει και μια άλλη, η κοινωνιολογική. Κι αυτή είναι η βία του εισβολέα που δεν συνιστά μια απλή κατσαπλιάδικη εγκληματική δράση. Είναι βία του κυρίαρχου κοινωνικά που σε κάνει να προβληματίζεσαι για τις σχέσεις που θα υπάρχουν μετά από μερικά χρόνια μέσα στις πόλεις.
Είναι σημαντικό να δούμε πως αυτά τα εξαιρετικά βίαια άτομα, εάν δεν είχαν συλληφθεί άμεσα και είχαν νιώσει ανέγγιχτα και πανίσχυρα, θα ήταν θέμα χρόνου να σκοτώσουν άνθρωπο ή ανθρώπους. Ο τρόπος τους είναι μεν δομημένος αλλά μαζί βίαιος και χουλιγκάνικος. Έχει μέσα μια επίδειξη δύναμης και μια άγνοια κινδύνου που πηγάζει από την επίγνωση ότι η τιμωρία που θα έχουν δεν θα τους αγγίξει καθόλου, επί της ουσίας. Θα πάνε για λίγο-αν και όσοι πάνε-φυλακή, εκεί θα έχουν την δική τους πτέρυγα και τις εσωτερικές συμμορίες και σύντομα θα είναι και πάλι έξω για να συνεχίσουν να κάνουν τους επιδρομείς.
Μπορεί να κάνουμε τους τυφλούς αλλά η σχέση μεταξύ των πέντε εισβολέων από τον Ασπρόπυργο, των τριών από το Αιτωλικό και των δύο από το Αγρίνιο ξεφεύγει από την έννοια της «άγριας παρέας». Έχει δεσμούς κοινότητας, είναι θέμα κοινωνικής περιχαράκωσης, νιώθουν μέρος ενός ξεχωριστού κοινωνικού συνόλου οι άνθρωποι αυτοί, κάτι που πρέπει να το δει η ελληνική κοινωνία ευρύτερα, διότι ήδη είναι αργά.
Όσοι έχουμε την ατυχία να παρακολουθούμε τους αριθμούς και τις κοινωνικές αναφορές του αστυνομικού δελτίου ξέρουμε ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα, όσοι μπλέκουν τα βίαια εγκλήματα με τις ακάλυπτες επιταγές και τα σχετικά, μπορούν να κοιμούνται ήσυχα.
Ομάδες σαν αυτή που εξαρθρώθηκε προκαλούν αντιδράσεις που δεν είναι άμεσα διακριτές μέσα στην κοινωνία. Ο φόβος και η τρομοκρατία δεν είναι καλός σύμβουλος και δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία είναι κάμποσοι εκείνοι που σπάνε και βανδαλίζουν, νομίζοντας ότι έτσι νομιμοποιούν ή καθιερώνουν την βία ως έκφραση.
Πάντα έρχονται όμως οι αληθινοί κακοποιοί, συχνά έχοντας μεταξύ τους δεσμούς πιο ισχυρούς από μια ιδεολογία, για να μας θυμίσουν ποιος είναι ο αληθινός κίνδυνος, ποιοι δεν παίζουν. Μερικοί προβληματίζονται, ανάμεσα στα ποτάκια τους στα στέκια, για την «συντηρητική στροφή της κοινωνίας» και δεν καταλαβαίνουν ότι ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε…
Γ.Σ.
1 Σχόλιο
Den xerw gia sas alla emena mou fenete pws ama diwxname tous roma apo thn ellada na pane apo opou sto dialo katagonte den 8a eixame tosh egklhmatiokthta.