Του Γιώργου Μαρκατάτου
Το διακύβευμα των ευρωεκλογών έχει νόημα να εξεταστεί αν ανατρέξει ο μέσος Ευρωπαίος στα δεδομένα που του παρέχουν, κυρίως τα μέσα ενημέρωσης. Το πρώτο και βασικό σημείο ικανό να προσδώσει νέα μορφή στον προεκλογικό αγώνα είναι η συμμετοχή νέων που αρχίζουν και δυναμώνουν τις φωνές τους υποστηρίζοντας ότι στους παλιούς «μιλήστε μας» και μη μας λέτε «μιλούμε για σας». Και φαίνεται ότι οι νέοι προσέρχονται πιο μαζικά και πιο δυναμικά στις κάλπες. Η απλή αυτή παρατήρηση δείχνει ότι οι νέοι υποψιάζονται ότι κάτι δεν πάει καλά στη λήψη αποφάσεων που στιγματίζουν το άμεσο και ορατό, αλλά και το περισσότερο μακροχρόνιο μέλλον των επόμενων γενιών.
Θα ήταν δυνατόν να υποστηριχτεί ότι η μαζική ψηφοφορία των νέων στις επερχόμενες ευρωεκλογές είναι βασικό ζητούμενο ης ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Απ ότι διαφαίνεται όμως, οι νέοι είναι περισσότερο ευάλωτοι στα μηνύματα που περνούν μέσα από τα κοινωνικά μέσα, πράγμα που τα μετατρέπει σε εν δυνάμει μάζα που κατευθύνεται με βάση αναπόδεικτα δεδομένα που θέτουν στο τραπέζι οι λεγόμενοι «influencers marketing» ήτοι το μάρκετινγκ επιρροών για τον επηρεασμό της γνώμης στη νεολαία.
Και αυτό άρχισε με την πανδημία και συνεχίζεται στη στήριξη ότι οι ταγοί της Ευρώπης έχουν καταλήξει ότι το παν περνά μέσα από την ήττα της Ρωσίας στη σύρραξή της με την Ουκρανία. Δεν αντιτίθεμαι στην άποψη αυτή, όμως δεν μας έχει παρασχεθεί κανένα στοιχείο που να πείθει ότι η κεντρική απόφαση για τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ήταν η μόνη και αδιαμφισβήτητη, έναντι μιας αποδεδειγμένης ισχυρής διπλωματίας που κώφευσε στην ανάγκη να μπει μπροστά για να σταματήσουν οι φθορές του πολέμου το συντομότερο δυνατόν.
Και βρέθηκαν οι πληθυσμοί της ΕΕ να είναι τα πιο ευάλωτα θύματα αυτής της εξέλιξης, η οποία και εμπεδώνεται καθημερινά, και μάλιστα με δυσάρεστες εξελίξεις.
Τα τελευταία δεδομένα μιλούν για κίνηση με υψηλές ταχύτητες προς γενικότερη σύγκρουση μεταξύ πλέον Ρωσίας και Ευρώπης, με συνεπίκουρο εταίρο τις ΗΠΑ, που φαίνεται να αρέσκονται στη θυσία των στρατιωτών τους, αρκεί να γίνεται σε εκτός ΗΠΑ έδαφος.
Εν τούτοις δεν πρέπει να λησμονείται ότι από τη Ρωσία είχαμε για χρόνια, εξασφαλίσει εξαιρετικά φτηνό αέριο και είχαμε προβεί σε γιγαντιαίες επενδύσεις στους αγωγούς που κάποιοι φίλοι μας διέλυσαν με εκκωφαντικές εκρήξεις! Είχαμε εξασφαλίσει τις πλέον αναζητούμενες πρώτες ύλες για την παραγωγή λιπασμάτων που εξασφάλιζαν, με τη σειρά τους, την απρόσκοπτη και με λελογισμένες τιμές παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Και με τους σιτοβολώνες τόσο της Ρωσίας, όσο και της Ουκρανίας είχαμε συμβάλει όλοι μαζί στη μη διαταραχή της διατροφικής αλυσίδας και στη μη ύπαρξη προβλημάτων επισιτιστικής ανόρθωσης, ακόμη και των πλέον φτωχών χωρών. Αυτά όλα τα τινάξαμε στον αέρα με την αφόρητη ελαφρότητα που χαρακτηρίζει πολλούς ταγούς του σημερινού γίγνεσθαι στην ΕΕ. Με βάση την αυξανόμενη φασιστική και ακροδεξιά ανάπτυξη των ιθυνόντων της Ουκρανίας προσπαθούσαν με επιτυχία και παράσυραν τη Ρωσία στην επιζητούμενη διόρθωση, με αποτέλεσμα σήμερα να είμαστε στα πρόθυρα μιας γενικευμένης σύγκρουσης, και μάλιστα με πυρηνικά, λες και δεν είδαμε και δε ζήσαμε την τρέλα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Αλλά, δε θα πρέπει να ξεχνιέται ότι για να φτάσουμε στο σημείο της σημερινής αφετηρίας, οι ταγοί μας έχουν πάρει αποφάσεις που είχαν ως αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση δεκάδων πρόσθετων εκατομμυρίων Ευρωπαίων , στην απόλυτη δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν σήμερα τα νοικοκυριά στην Ευρώπη να «τελειώσουν» το μήνα τους, εφ όσον δεν αρκούν πλέον οι πόροι που εισρέουν στα νοικοκυριά αυτά.
Και παρασύροντας «εντέχνως» τους νέους, «τα ακροδεξιά κόμματα αυξάνονται σε όλη την Ευρώπη – και οι νέοι ψηφοφόροι συμφωνούν». Και στο έγκριτο POLITICO διαβάζουμε ότι «Πολλά κόμματα με αντιμεταναστευτικές ατζέντες βλέπουν ακόμη και υποστήριξη από νέους ψηφοφόρους για πρώτη φορά στις επερχόμενες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 6-9 Ιουνίου. Στο Βέλγιο, τη Γαλλία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία και τη Φινλανδία, οι νεότεροι ψηφοφόροι υποστηρίζουν αντιμεταναστευτικά και αντισυστημικά κόμματα …, σύμφωνα με αναλύσεις πρόσφατων εκλογών και έρευνες για τις πολιτικές προτιμήσεις των νέων.»
Και κανείς δε σκέφτεται ότι στελέχη με πολιτική εμπειρία λανθασμένης οπτικής εξακολουθούν να θεωρούν ότι πρέπει να συνεχίσουν την άθλια πολιτική που οδηγεί μοιραία προς επανάληψη των λαθών του παρελθόντος αιώνα με τους δυο παγκόσμιους καταστροφικούς πολέμους, εκ των οποίων στο Β’ παγκόσμιο, αυτούς που κατηγορούμε σήμερα, τους Ρώσους, έ! θυσίασαν και 27 εκατομμύρια ψυχές για να ζούμε ελεύθερα εμείς σήμερα. Εύχομαι να περάσει η γαλλο-ισπανική πρόταση και να πάει στη σύνταξη η πολεμοκάπηλη κυρία φον ντερ Λάϊεν. Καλύτερα ένας μετριοπαθέστερος Ιταλός που σίγουρα θυμάται από το παρελθόν τι τράβηξε η χώρα του: ο κ. Ντράγκι.
Πως λοιπόν μπορούν, έστω και την τελευταία στιγμή να διαμορφωθούν απόψεις που να εξηγήσουμε στους νέους μας; Εμείς οι πιο παλιοί γνωρίζουμε τις κρύβουν οι διχογνωμίες και οι πολεμοκάπηλοι στα αρρωστημένα τους μυαλά και πρέπει να δυναμώσουμε και τη δική μας φωνή προς τη νεολαία, για να μην παρασυρθεί σε δρόμους χωρίς επιστροφή.
Δεν έχουμε πλέον περιθώρια, ούτε για παιχνίδια εξουσίας, ούτε για νέες διευρύνσεις με την Ουκρανία, ούτε για παρωχημένους κανόνες του μετα-καπιταλιστικού συστήματος γιατί οι κανόνες που ισχύουν έχουν κρυμμένη την πραγματικότητα.