Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης γεννήθηκε σαν σήμερα, το 1943. Στην εορταστική συναυλία/αφιέρωμα για τα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, που έγινε προχθές (9 Ιουλίου) στο Ηρώδειο, ο Διονύσης Σαββόπουλος του αφιέρωσε ένα μικρό κομμάτι της βραδιάς, τραγουδώντας το «Πάρτι στη Βουλιαγμένη», ένα κομμάτι που γράφτηκε για το θρυλικό πάρτι που έκανε ο Λουκιανός πριν από 41 χρόνια (με καλεσμένο μεταξύ άλλων, τον Διονύση Σαββόπουλο).
Πόσο μας λείπει ο Λουκιανός σήμερα; Πάρα πολύ. Σε μια εποχή που όλοι προσπαθούν να κάνουν θόρυβο για να ακουστούν στα social media, ο Λουκιανός θα ήταν μια σπάνια εξαίρεση, ένας συνθέτης που έκανε «θόρυβο» μέσα από τις σιωπές του, που εξέφραζε τη συλλογική μας μελαγχολία με τρόπο γλυκό, με εφόδιο την χαρμολύπη των πλήκτρων του πιάνου του.
Περπατάς μες τους δρόμους της Αθήνας κι εσύ
μιας Αθήνας που πια μας μισεί
στους πολλούς άλλος ένας δε σε ξέρει κανένας
κι ούτε ξέρεις κανέναν κι εσύ
στους πολλούς άλλος ένας δε σε ξέρει κανένας
κι ούτε ξέρεις κανέναν κι εσύ.
(Λουκιανός Κηλαηδόνης, Αθήνα 1978)
Κάτι που δεν ξέρουμε (ή νομίζαμε πως γνωρίζαμε) για τον Λουκιανό
Έγραψε τα “Μικροαστικά” στο ξεκίνημα της πορείας του στη σόλο δισκογραφία (1973), έγραψε σάουντρακ για παραστάσεις του ελεύθερου θεάτρου, έγραψε τον «Ύμνο των Μαύρων Σκυλιών», το «Νωρίς» (που διασκεύασαν και τα Ημισκούμπρια) και ένα σωρό διαχρονικά τραγούδια. Επίσης όμως έγραψε και διαφημίσεις.
Μεγαλώνοντας με το «Ένας φτωχός και μόνος καουμπόι» να παίζει στο πικάπ του σπιτιού, κάθε που άνοιγα την αναλογική τηλεόραση των 21 ιντσών που δέσποζε σε μια βασιλική θέση στο σαλόνι του πατρικού, δίπλα στην πόρτα που άνοιγε προς το μπαλκόνι, δίπλα σε πλουμιστές γλάστρες, πάνω από περίεργα, ψυχεδελικά πλακάκια, σε αποχρώσεις του μπλε, έπεφτα και πάλι πάνω στον Λουκιανό. Το τραγουδάκι που ακουγόταν από την οθόνη πήγαινε κάπως έτσι:
«Γιώτης σαντιγί, γιώτης γκαρνί, γεύση κι εμφάνιση μοναδική»
και στη συνέχεια ξεκινούσαν οι πρώτες εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης με παιδικά.
Τα χρόνια πέρασαν, και το «γιώτης σαντιγί» με την φωνή του Λουκιανού, έγινε το σήμα κατατεθέν μου, ήξερα πως όταν έπαιζε στην τηλεόραση κάτι φανταστικό θα ακολουθούσε.
Fast forward στο σήμερα. Με μια τυχαία αναζήτηση στην ομάδα Retromaniax, μαθαίνω το εξής: Το σποτάκι της Γιώτης, όπως και πολλά ακόμα, της διετίας 1987-89, είχαν όντως γραφτεί από τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, όμως ΔΕΝ είχαν τραγουδηθεί.
Ο Λουκιανός και η συνεργαζόμενη εταιρεία, είχαν συμφωνήσει ώστε να βρεθεί ένας τραγουδιστής με παρόμοια φωνή με αυτή του Λουκιανού, και κάπως έτσι, μια ολόκληρη γενιά παραπλανήθηκε, με τον πιο γλυκό/σατανικό τρόπο. Τουλάχιστον δεν ήμουν ο μόνος που πίστευε ότι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης τραγουδούσε σε διαφημίσεις.
Γιάννης Δημητρέλλος reader.gr