Η διάνοιξη σήραγγας στο κέντρο του Υμηττού απασχολούσε για χρόνια τις τοπικές κοινωνίες στα Μεσόγεια και τα Νότια προάστια της Αττικής, με τα πρώτα διερευνητικά τούνελ να σκάβονται πριν από 40 χρόνια.
Από την δεκαετία του 1970 υπήρχαν σχέδια για την κατασκευή τούνελ που θα ένωνε το Κορωπί με την Γλυφάδα, και κατά συνέπεια τα Μεσόγεια Αττικής με το αεροδρόμιο του Ελληνικού. Αργότερα βέβαια θα εξυπηρετούσε και τους κατοίκους των νοτίων προαστίων για να κατευθυνθούν προς το νέο αεροδρόμιο της Αθήνας στα Σπάτα.
Το σημείο που επελέγη για τις πρώτες δοκιμές και έρευνες το 1979 ήταν στο διάσελο του Σταυρού, πάνω στα χνάρια της αρχαίας Σφηττίας Οδού. Η Σφηττία Οδός είναι ο αρχαίος δρόμος που διέτεμνε τον Υμηττό από το πιό χαμηλό διάσελό του, ξεκινώντας από την περιοχή της σημερινής Τερψιθέας, ακολουθούσε το ρέμα της Πιρναρής μέχρι το Σταυρό και μετά κατέβαινε από το ρέμα της Ντούκας μέχρι το Κορωπί.
Από τη πλευρά της Γλυφάδας (λίγο πάνω από το κοιμητήριο Τερψιθέας) κατασκευάστηκαν δύο δοκιμαστικά τούνελ μήκους 60 μέτρων που θα ενώνονταν(;) με το τούνελ μήκους 130 μέτρων που ανοιγόταν ταυτόχρονα στη Ντούκα (Σέσι).
Το σχέδιο ναυάγησε για άγνωστους λόγους, καθώς μάλλον δεν έμοιαζε να είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή για να συνδέσει τις δυο περιοχές. Ταυτόχρονα υπήρχαν και αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας γιατί θα έπρεπε να δημιουργηθούν νέοι δρόμοι που θα πέρναγαν μέσα από τις περιουσίες τους.
Παρά το γεγονός ότι η θέση που επιλέχθηκε για τη δοκιμαστική διάνοιξη πιθανόν να μην κρίθηκε ιδανική, οι εργασίες προχώρησαν σε αρκετό για την περίσταση βάθος. Τα δοκιμαστικά τούνελ παρέμειναν βέβαια ανοιχτά και μέχρι σήμερα βρίσκονται στον Υμηττό, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάνοιξη της κύριας από τις δύο σήραγγες, βρέθηκε και ένα μικρό σπήλαιο στο οποίο οδηγεί ο ένας εκ των διαδρόμων της.