Του Λίνου Υφαντή,
Το Πάρκο αποτελούσε τον πιο δημοφιλή χώρο της πόλης στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Πέρα από αναψυχή, το Πάρκο διεκδικούνταν και ως χώρος αθλητισμού λόγω των γειτονικών εγκαταστάσεων των Παπαστράτειων Εκπαιδευτηρίων. Προς αυτή την κατεύθυνση η Γυμναστική Εταιρεία Αγρινίου προχώρησε εκείνη την εποχή σε μια ιδιαίτερα ρηξικέλευθη πρόταση: Τη δημιουργία κολυμβητηρίου εκτάσεως 10 στρεμμάτων στο χώρο του Πάρκου.
Επί της ουσίας το 1/5 της εκτάσεως του Πάρκου Αγρινίου θα χρησιμοποιούνταν για το άθλημα της κολύμβησης. Την πρόταση της ΓΕΑ Αγρινίου υποστήριζαν με σθένος και οι αδελφοί Παπαστράτου. Άλλωστε ήταν η εποχή που δεν υπήρχε κολυμβητήριο στην πόλη του Αγρινίου ούτε το Εθνικό Στάδιο που το φιλοξενεί σήμερα, το οποίο κατασκευάστηκε μία δεκαετία αργότερα εκτός πόλης στο σημερινό χώρο του Βοϊδολίβαδου. Πράγματι η ΓΕΑ έθεσε το θέμα στον Δήμο Αγρινίου και το θέμα όχι μόνο προχώρησε αλλά ο Δήμος Αγρινίου παραχώρησε 10 στρέμματα στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού το 1968 για κατασκευή κολυμβητηρίου. Το κολυμβητήριο μόλις ολοκληρώνονταν θα παραχωρούνταν για χρήση στη Γυμναστική Εταιρεία Αγρινίου, η οποία θα δημιουργούσε τμήμα κολύμβησης.
Ωστόσο η δημιουργία κολυμβητηρίου στο χώρο δεν θα μπορούσε να προχωρήσει γιατί σε καμία περίπτωση το συμβόλαιο παραχώρησης δεν μπορούσε να παραχωρηθεί σε τρίτο φορέα ή πρόσωπο εν προκειμένω ούτε στη ΓΕΑ για χρήση ούτε στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για κατασκευή. Έτσι η κίνηση αυτή ματαιώθηκε και αποδείχθηκε στην ουσία άνευ αντικρίσματος. Ένα κολυμβητήριο στο Πάρκο από τις αρχές του ’70 ίσως άλλαζε ριζικά την πορεία του συγκεκριμένου χώρου μέσα στην πόλη και τον χαρακτήρα χρήσης του. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να γίνει είναι αν έμπαινε σε κάποιο πρόγραμμα χρηματοδότησης που φορέας διαχείρισης θα ήταν ο Δήμος Αγρινίου.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επίσημη αλληλογραφία και τις αποφάσεις για το ζήτημα του κολυμβητηρίου στο Πάρκο περιέχονται στο βιβλίο του γράφοντα “Αγρίνιο: Νέες μορφές αστικού χώρου και οι αναπαραστάσεις τους”, Μεσολόγγι: Γράμμα, 2021.