Όπως βλέπετε στο βίντεο, ο βουλευτής Καβάλας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Εμανουηλίδης βρίσκεται μέσα στο μέτωπο της φωτιάς στη Θάσο και παίρνει τηλέφωνο στο γραφείο του υπουργού «Προ.Πο» μήπως και μπορέσει να σπρώξει λίγο τα πράγματα που δεν πάνε καθόλου καλά. Η φωτιά μαίνεται ακόμα ανεξέλεγκτη, η Θάσος έχει πάθει καταστροφή, κινδύνευαν και ζωές αλλά τα βοθροκάναλα δεν διέκοψαν το πρόγραμμά τους, να ενημερωθεί σχετικά η κ. Γεροβασίλη.
«Τον υπουργό λίγο θα ήθελα, αυτή τη στιγμή η Θάσος καίγεται, η φωτιά δεν περιμένει», αναφέρει. Η απάντηση που λαμβάνει από τον δημόσιο λειτουργό στο τηλέφωνο είναι να πάρει μετά τις 3 το μεσημέρι! Στο 2:07 του βίντεο απορεί κι ίδιος με αυτό που ακούει και επαναλαμβάνει: «μετά τις τρεις να γίνει η επικοινωνία; ποια επικοινωνία;».
Ο ίδιος ο κ. βουλευτής προσπαθεί να παραμείνει ψύχραιμος και να εξηγήσει ότι μιλάμε για ζωές, δεν μπορούν να περιμένουν κλπ, κλπ. Όμως δε θα έπρεπε να απορεί και να εξανίσταται. Σε υπουργείο πήρε, τι ακριβώς περίμενε; Κυριακή είναι στο φινάλε, δεν είναι καθημερινή. Η μανδάμ(κατά πάσα πιθανότητα) θα μπορούσε να του πει να πάρει αύριο Δευτέρα.
Θυμάμαι τέτοια μέρα πριν από 15 χρόνια δούλευα στη Σαντορίνη και ήρθαν τα νέα από την 11η Σεπτεμβρίου. Βγήκαμε στο δρόμο άλλος με μειδίαμα και άλλος με πανηγύρια, όπως ένας φίλος που δουλεύαμε μαζί και είχε μεγαλώσει στη Νότια Αφρική κι άλλος ένας που είχε μεγαλώσει στο Λονδίνο! Πάντα θα θυμάμαι την απορία, όχι μόνο αμερικάνων αλλά και άλλων δυτικών, με την αντίδραση ημών των γηγενών- στους οποίους, σε τελική ανάλυση, άφηναν τα λεφτά τους-στο τρομακτικό εκείνο νέο που άλλαξε τον κόσμο.
Δεν είναι τωρινό το θέμα, δεν είναι καν θέμα κυβέρνησης. Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τρομακτικό στην Ελλάδα ή κάθε φορά που συμβαίνει κάτι σαν αυτό που δείχνει το βίντεο θυμάμαι ποιοι είμαστε. Ποιο τυρί βγάζει ετούτη η στάνη. Και σκέφτομαι ότι και κάποιοι άλλοι χαίρονται με τα δικά μας χάλια ή με τις τραγωδίες μας.
Γ.Συμψηρής