«Χρέος των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων είναι τουλάχιστον να μην υποδαυλίζουν αυτές τις αντιδράσεις» λέει η εφημερίδα
H «Καθημερινή» έχει αφιερώσει πολύ μελάνι τα τελευταία χρόνια για τα ζητήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Αιτωλοακαρνανία πάντα υπό συγκεκριμένη οπτική.
Την κατάργηση άλλωστε των τεσσάρων τμημάτων σε Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία η εφημερίδα την αποθέωσε και την παρουσίασε ως μεγάλη τομή της Κυβέρνησης και χτύπημα στο λαϊκισμό.
Σήμερα μάλιστα το πάει παραπέρα. Το άρθρο στο πρωτοσέλιδο που εκφράζει τη θέση της εφημερίδας φέρει τον τίτλο “Τοπικισμοί” και αποτελεί μήνυμα σε όσους αντιδρούν, προφανώς σε Αιτωλοακαρνανία και Ηλεία (ίσως αφορμή να αποτέλεσε ο βουλευτής Τζαβάρας αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία).
Η “Καθημερινή” λοιπόν υποστηρίζει πως “δεν υπάρχει νομός της Ελλάδας που να μην φιλοξενεί πανεπιστημιακά τμήματα. Είναι αναμενόμενο ότι οι τοπικές κοινωνίες εκλαμβάνουν τη συγχώνευση ή την κατάργηση σχολών ως σήμα υποβάθμισης. Χρέος των βουλευτών και των τοπικών αρχόντων είναι τουλάχιστον να μην υποδαυλίζουν αυτές τις αντιδράσεις. Χρέος τους είναι να εξηγούν ότι το δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετείται από την διατήρηση σε λειτουργία τμημάτων όπου κάποιος εισάγεται με 5“.
Αυτά γράφει η -κατά τα άλλα έγκριτη- Καθημερινή κουνώντας το δάχτυλο σε βουλευτές και δημάρχους. Είναι όμως αυτοί που έχουν το δικό τους χρέος, να εξηγήσουν στην Καθημερινή πως αδικία είναι να καταργείς τμήμα (ΔΕΑΠΤ) 23 ετών με πλούσιο έργο και να μην το αιτιολογείς καν. Και πως το δήθεν χτύπημα στο λαϊκισμό περιορίζεται χρόνια τώρα στα τμήματα της Δυτικής Ελλάδας και μόνο.
5 Σχόλια
Αριστεια με το κουτάλι.
Δε νομίζω να καταλαβαινει καποιος το αρθρο. Δεν ειναι μονο η καθημερινη. Ολες οι εφημεριδες και οι κυβερνησεις εχουν την ιδια λογικη. Δεν τον βλεπουν καν το νομό. Δεν υπαρχει στο χαρτη. Και οχι μονο επειδή ειμαστε αθηνοκεντρικο κράτος. Η αιτωλοακαρνανια είναι ενα μηδενικο γι’ αυτους, δεν υπαρχει πλανο αξιοποιησης της και δεν εχει παραγωγικη δύναμη και λομπι να πιεσει για αποφασεις. Υπαρχουν δυναμικες αγροτικες ενωσεις? Υπαρχουν βιομηχανικες μοναδες?
Περναει καποια αποφαση για τη λειτουργία του κρατους απο το νομό αυτον?
Οπότε το περιεργο δεν ειναι η “εφημερίδα” και το “δάχτυλο”.
Μυστηριο ειναι που σε καποιους δε φαινεται περιεργο το γιατί υπαρχουν τοσοι συλλογοι ολων των γουστων, ενω δεν εχουν φωνη, παρα μονο για θεματακια βιτρινας τους..
Που οι περισσότεροι εχουν περιουσίες, αλλα ακαλλιεργητες…
Που μια ζωη ο νομός ειναι αριστεριζοντας χωρις πρακτικο αποτελεσμα…
Που η πλειοψηφια του πληθυσμου ειναι διορισμενοι στους οτα…
Που για δεκαετιες εκλέγονται οι ιδιοι ανθρωποι με μηδεν κεκτημένα για το νομό στο βιογραφικο τους…
Που συνεχιζει και ψηφιζονται και εκλεγονται, ενω πρακτικά η βιωση των δημοτων είναι απαράλλαχτη…
Που οι ηλικιες 18+ δεν υπαρχουν σε Αγρίνιο και Μεσολόγγι…
Που το μεγαλυτερο προβλημα τους ειναι η Εκκλησια…
Ας απαντησουμε αυτα και ας βρουμε λυσεις και μετα ασχολούμαστε με το τί λεει η καθημερινη και γιατι κανείς αιτωλοακαρνανας δε ειναι σε θεση να κουναει δαχτυλο σε κανεναν
Καταρχήν, η Καθημερινή είναι παλιά εφημερίδα, υπηρέτρια του αθηνοκεντρικού κράτους. Όμως ο δημοσιογράφος είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Γιατί όφειλε να γνωρίζει ότι συνέβηκαν άλλες δύο συγχωνεύσεις στη χώρα το 2013 και το 2019, οι οποίες και τα τμήματα μείωσαν κατά πολύ, γεγονός που αποσιωπάται και από άλλες εφημερίδες και δεν ισχύει ότι “δεν υπάρχει νομός της Ελλάδας που να μη φιλοξενεί πανεπιστημιακά τμήματα”. Ο δημοσιογράφος αυτός όφειλε πριν γράψει στο πόδι το άρθρο του να δεί ότι οι Περιφερειακές Ενότητες κι όχι Νομοί: Ημαθίας, Πέλλας, Χαλκιδικής, Θεσπρωτίας, Λευκάδας και τώρα Ηλείας, δεν έχουν ούτε ένα πανεπιστημιακό τμήμα. Άρα, ξεκινά την ανάλυσή του με ένα ψέμα.
Από εκεί και πέρα ο κακός αυτός δημοσιογράφος όφειλε να γνωρίζει ότι η Π.Ε. Ηλείας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα τα τελευταία είκοσι έτη από την αδιαφορία των διαφόρων κυβερνήσεων και οι πληγές αυτές είναι οι εξής:
α)Η εθνική οδός Πάτρας-Πύργου όπου περνά ολόκληρη η Ελλάδα κι όχι μόνο οι κάτοικοι της περιοχής. Εδώ και τριάντα χρόνια εκεί έχει εξαφανιστεί μία μικρή πόλη από τα ατυχήματα.
β)Η ανυπαρξία του τομέα υγείας. Όλα τα νοσοκομεία της Π.Ε. λειτουργούν στα χαρτιά και τελευταία μετά τον αποτυχημένο υπερήλικο διευθυντή στο τιμόνι του νοσοκομείου του Πύργου, πάνε ακόμα χειρότερα. Τα Κέντρα υγείας είναι μόνο τα κτίρια και κανείς δεν ενδιαφέρεται.
γ)Ο σιδηρόδρομος έχει κλείσει από δεκαετίες και μάλλον δε θ’ ανοίξει.
δ)Η Π.Ε. Ηλείας έχει πληγεί εδώ και 14 χρόνια από τις εκτεταμένες πυρκαγιές που άφησαν μεγάλες καταστροφές σε φυτικό και ζωικό κεφάλαιο και πάνω από 80 νεκρούς όπως επίσης και υλικές καταστροφές. Όλα ξεχάστηκαν.
Αντί λοιπόν να κουνά το δάχτυλο στους αιρετούς, θα έπρεπε να είναι πιό προσεκτικός και πιό ευγενικός μαζί τους.
Ο τοπικισμός είναι ένας υπό κλίμακα εθνικισμός. Ποτέ δεν είναι καλός. Και χρήσιμο είναι κάποια στιγμή να αντιληφθούμε και να ορίσουμε το πραγματικό μέγεθος της πόλης μας παρατηρώντας τα πράγματα «ψυχρά», όπως ακριβώς είναι. Χωρίς κορώνες, «εγώ» και συναισθηματισμούς. Οι σχολές έφυγαν γιατί στο Αγρίνιο προέκυψαν όπως – όπως. Αν είχαμε δημιουργήσει κάτι σοβαρό καμιά κυβέρνηση δεν θ’ άπλωνε χέρι. Επιτέλους κάποια στιγμή να στρωθούμε κάτω για να εκπονήσουμε ένα σχέδιο για την επόμενη μέρα και να πάψουμε να κρατάμε τον εγκεφαλικά νεκρό στη ζωή με μηχανική υποστήριξη.
Το Αγρίνιο είναι τελειωμένο για όποιον δεν το έχει πάρει χαμπάρι. Όποιος έφυγε άρον άρον έκανε την καλύτερη. Τα υπόλοιπα είναι χαζομάρες και τοπικισμός άσχημης μορφής, αυτής του κομπλεξισμού και του Ναπολεοντισμού. Γιαυτό και για πάντα θα μείνει αυτό το μέρος ένα τίποτα. Γιατί ποτέ κανένας Αγρινιώτης δεν παραδέχθηκε πραγματικά την κατάσταση και να προτείνει λύσεις. Μία ζωή υπερηφάνεια για το τίποτα, ενώ όλοι γελάνε μαζί του.