Πριν από τέσσερα ή πέντε χρόνια στις επετείους της 28ης Οκτωβρίου και της 25ης Μαρτίου το ζητούμενο για την αιώνια αμφισβήτηση, που τόσο πολύ αγαπά ο Έλληνας, ήταν το κατά πόσον οι επίσημοι δικαιούνται να παρακολουθούν την παρέλαση. Αν είναι άξιοι ως δωσίλογοι και «Τσολάκογλου» να στέκονται στην θέση τους ή αν το σωστό είναι να τρώνε μούντζες.
Οι μούντζες επικράτησαν μέχρι που άρχισε να κυκλοφορεί το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ο κλάδος που υποκίνησε όλες τις αντιδράσεις ήταν οι δημοσιογράφοι που ένιωθαν αντιμνημονιακοί και «κολοκοτρώνηδες» οι οποίοι όμως είχαν το ίδιο ταμείο με τους συμβιβασμένους! Ένα ταμείο που το έφτιαξε ο Μεταξάς και το ενίσχυσε δεόντως ο… Τσολάκογλου! Και όλοι μαζί έχασαν την είδης του αιώνα! Ότι χρεοκοπούσαμε!
Αυτό το αφήγημα λοιπόν, της αμφισβήτησης των εθνικών γιορτών πήγε περίπατο, άλλωστε κουράστηκαν και οι «συλλογικότητες» να παρελαύνουν, δεν είναι και στον χαρακτήρα τους βλέπετε, πολύ δε περισσότερο που εδώ και τρία χρόνια δεν κυβερνούν οι συνήθεις ύποπτοι.
Τα τρία τελευταία χρόνια περάσαν, ο Έλληνας τρώει μπακαλιάρο και την 28η Οκτωβρίου, οπότε ποιο είναι το καινούριο κοσκινάκι που χρειαζόμαστε για να τσακωθούμε στα social media μέχρι να πάει μεσημέρι να πάμε για ούζα και να φιλοσοφήσουμε;
Είναι το μέγα ερώτημα γιατί γιορτάζουμε την 28ξ Οκτωβρίου που άρχισε ο πόλεμος και όχι την απελευθέρωση της Ελλάδας! Ξέρω γω, μήπως γιατί στις 28 έστω ένας απολυταρχικός δικτάτορας αποφάσισε πόλεμο εναντίον του Άξονα και πήραμε (ενωμένοι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή και ο Μίκης ήταν μέλος της ΕΟΝ!)κωλοφεράντζα τους Ιταλούς πάνω στα βουνά της Αλβανίας; Μήπως ήταν μια ηρωική και νικηφόρα στιγμή έστω μέχρι να έρθουν οι υπέρτεροι στρατιωτικά Γερμανοί;
Μήπως η περίοδος της απελευθέρωσης της χώρας δεν προσφέρεται γιατί αμέσως σχεδόν σκοτωνόμασταν μεταξύ μας μέσα στην Αθήνα και μας χώριζαν οι συμμαχικές δυνάμεις; Μήπως ακολούθησαν την απελευθέρωση δύο περίοδοι εμφυλίου όπου αν η Σοβιετική Ένωση αποφάσιζε να παίξει πιο ενεργό ρόλο ακόμη θα σκοτωνόμασταν κι ας είχε καταρρεύσει εκείνη; Μήπως μερικοί αναγνωρίζουν πως τους Γερμανούς τους κέρδισε μόνο το ένα μέτωπο που τους πολέμησε και ξεχνούν το άλλο; Μήπως με το που άρχισαν να αποχωρούν οι Γερμανοί εμείς ήμασταν σαν έτοιμοι από καιρό για την επόμενη μέρα πολέμου μεταξύ μας;
Υπάρχουν μέρες για άλλες γιορτές. Να καθιερωθεί μια γιορτή για την Αντίσταση. Αλλά κι εκεί θα τσακωθούμε, ξέρετε. Αν ήταν ο Γοργοπόταμος θα έπρεπε να γιορτάζουν μαζί μας και οι Άγγλοι κομάντος που μετείχαν. Αν ήταν η απελευθέρωση της Αθήνας θα έπρεπε να εξηγήσουμε γιατί τουφεκιόμασταν και μας χώριζαν λίγες μέρες μετά…
Δεν είναι πάντως μακριά η μέρα που δεν θα ξέρουμε τι γιορτάζουμε, αυτό μπορούν να περηφανεύονται πολλοί πως το κατάφεραν. Τα νέα παιδιά δεν ξέρουν από Βέμπο και στο σχολείο στις 27 τραγουδάνε Μαρκόπουλο. Καλός ο Μαρκόπουλος…
Στου Ζωγράφου χθες έγινε στόχος επίθεσης ένα… ψυγείο κρεοπωλείου και ένα αυτοκίνητο που είχε ένα κλουβί για σκύλο! Είναι η νέα μόδα. Οι «αντίσταση» πάει παντού και στον αντισπισισμό ακόμη! Κομάντο από βίγκαν μαχητές πολεμούν το σύστημα τις παραμονές των εθνικών επετείων! Το φαγητό τους τρέφει το φαγητό το δικό μας, ημών των κρεοφάγων αλλά αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί…
Τελικά οι παρελάσεις μάλλον θα καταργηθούν λόγω παρακμής…
*το πρώτο μισό του τίτλου είναι από το ακάουντ «Arkady Ivanovich»
Γ.Σ.