Μόλις 9 χιλιόμετρα από το λιμάνι της Αίγινας και –κυριολεκτικά- δίπλα στην Αθήνα υπάρχει ένα νησί που διαθέτει ίσως την πιο όμορφη παραλία του Σαρωνικού. Εκεί όπου μπορείς να απολαύσεις μια εμπειρία κοντινή στον ίδιο τον παράδεισο, αφού την ώρα που κολυμπάς στα υπέροχα νερά, θα έχεις για παρέα μοναδικά πλάσματα, όπως ελάφια και παγώνια!
Φυσικά μιλάμε για την Μονή! Ένα νησάκι μικρό μεν και με ιδιαίτερη ιστορία και μοναδικό καθεστώς. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όταν φτάσεις εκεί, μπορείς να βιώσεις μια ξεχωριστή εμπειρία μονοήμερης εκδρομής, με προϋπόθεση τον απόλυτο σεβασμό της φύσης. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαγορεύεται αυστηρά η διανυκτέρευση και δεν υπάρχουν και καταλύματα φιλοξενίας.
Η Μονή είναι το αποτέλεσμα ενός σχεδίου που υλοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και είχε ως στόχο την διατήρηση του υπάρχοντος οικοσυστήματος. Το μικρό νησί είναι τόπος κατοικίας για ζώα όπως ελάφια (σαν κι αυτά που πουν στη Ρόδο), παγώνια, αγριοκάτσικα κρι-κρι, ακόμη και σκίουροι! Πολλά από αυτά μάλιστα έχουν συνηθίσει με τα χρόνια τόσο πολύ την παρουσία των ανθρώπων που θα τα δείτε να φτάνουν μέχρι την ακτή και να πλησιάζουν δίχως φόβο!
Ιδιοκτησιακά ανήκει στο μοναστήρι της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας, της Αίγινας, που μέχρι το 1935 ήταν αντρικό και στη συνέχεια μετατράπηκε σε γυναικείο. Από το 1960 ανέλαβε δράση η Ελληνική Περιηγητική Λέσχη η οποία εισήγαγε αρκετά είδη ζώων. Κάποια από αυτά, όπως αλογάκια τύπου πόνυ ή λαγοί δεν μπόρεσαν να ενσωματωθούν στο περιβάλλον, αλλά τα υπόλοιπα θριάμβευσαν και μετέτρεψαν σε μαγικό αυτόν τον καταπράσινο τόπο.
Υπήρξε και μια σκέψη να μετατραπεί η Μονή σε κατασκηνωτικό κέντρο, αλλά πολύ γρήγορα αυτή η ιδέα εγκαταλείφθηκε. Σύντομα έγινε αντιληπτό πως ακόμη και τέτοιου τύπου ήπια τουριστική εκμετάλλευση δύσκολα θα συμβάδιζε με την ανάγκη διατήρησης του οικοσυστήματος και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημερινό μοντέλο.
Πλέον η πρόσβαση είναι ελεύθερη, με την υποσημείωση όμως ότι κανείς δεν μπορεί να διανυκτερεύσει στη Μονή. Για να φτάσετε εκεί, παίρνετε ένα από τα καραβάκια που αναχωρούν κάθε μια ώρα από το λιμάνι της Αίγινας. Φυσικά, το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με βαρκάκι από την Πέρδικα, τον γνωστό οικισμό που απέχει μια ανάσα και συγκεκριμένα μόλις 1800 μέτρα από εκεί.
Πολλοί βέβαια, όσοι τουλάχιστον διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα, καταφθάνουν εκεί με τα δικά τους σκάφη και θαλαμηγούς. Μια πολυτέλεια η οποία ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων γίνεται ολοένα και πιο προσιτή αφού αρκετοί είναι εκείνοι που μπορούν να ενοικιάσουν ιστιοφόρο (με ή χωρίς καπετάνιο, εφόσον διαθέτουν άδεια) και να απολαύσουν τις ομορφιές του νησιού δίχως άγχος.
Όπως είπαμε η Μονή είναι πευκόφυτη, με την βλάστηση να φτάνει μέχρι την θάλασσα και να δίνει αυτό το ιδιαίτερο γαλαζοπράσινο και τιρκουάζ χρώμα που… τρελαίνει τους πάντες.
Στο δυτικό τμήμα δεσπόζει η υπέροχη παραλία που βρίσκεται στον περίφημο Όρμο της Σπηλιάς. Μέσα στο πράσινο, οργανωμένη και με μια καντίνα για τα βασικά και beach bar, είναι βέβαιο ότι θα αποζημιώσει όσους αποφασίσουν να περάσουν εκεί την ημέρα τους, προσφέροντας την ευκαιρία για την απόλυτη απόδραση.
Στο άλλο τμήμα, το πιο άγριο και βραχώδες, θα βρείτε ακόμη μία πρόταση. Με τη μόνη διαφορά πως εδώ τα πράγματα είναι πιο πρωτόγονα και απλά. Τα νερά φυσικά πεντακάθαρα, αλλά χωρίς τις ανέσεις της Σπηλιάς. Οι λάτρεις της απομόνωσης αλλά και των καταδύσεων θα βρουν εδώ τον παράδεισό τους!
Τέλος, μην ξεχνάμε και την δυνατότητα πεζοπορίας, στα μονοπάτια της. Κορυφαία επιλογή η διαδρομή μέχρι το Παρατηρητήριο στο κέντρο του νησιού. Απλά να έχετε στο νου σας ότι θα χρειαστείτε μια ώρα να φτάσετε εκεί και άλλη τόση για να επιστρέψετε στην παραλία, οπότε καλό είναι να είστε εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα.