Ο δήμαρχος Ξηρομέρου κ. Τριανταφυλλάκης μοιάζει ένας αυτοδιοικητικός διαφορετικής κοπής, κάποιος που δεν συμπεριφέρεται ως ο γιατρός που πήρε πάνω από 70% ποσοστό, μάλλον το μεγαλύτερο στην χώρα. Φαίνεται να προσπαθεί να βάλει τάξη σε ένα χάος χρεών που κληρονόμησε και να πείσει τους συμπολίτες του ότι δεν ήταν σωστή η «κοινωνική πολιτική» που γινόταν με πάμπολλους πονηρούς που δεν πλήρωναν τέλη και-ειδικά-ένα πολύτιμο αγαθό όπως το νερό.
Διότι είναι άλλο να πάρουμε μια κεντρική απόφαση ότι το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και θα το διαθέτουμε στον λαό δωρεάν και άλλο να βάζουμε κάποιους να πληρώνουν το δίκτυο, τις φθορές, τις αναβαθμίσεις, τα εργοστάσια, τους δημοσίους υπαλλήλους που εργάζονται σε αυτό, ενώ αφήνουμε κάποιους να κάνουν το κορόιδο. Ή μάλλον τους έχουμε χρόνια στο απυρόβλητο , επιτρέποντάς τους για πολλά-πολλά χρόνια απλά να μην πληρώνουν. Γιατί , τελικά, κάποιος πληρώνει.
«Οι οφειλές των δημοτών προς τον δήμο από την ύδρευση κυρίως, είναι πολλές. Δεν θέλω να μιλήσω για πολιτικές ή υπηρεσιακές ευθύνες, αλλά σίγουρα κάποιος δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Όμως και οι πολίτες απαιτείται να είναι πιο τυπικοί. Οι ανεξόφλητες οφειλές ξεπερνούν τα 2,5 εκατ. ευρώ. Το παράδοξο είναι ότι στους πολίτες που πληρώνουν και είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους, ερχόμαστε σήμερα ως δήμος και αντί να τους επιβραβεύουμε, τους αυξάνουμε τα τέλη. Οπότε αυτό θα προκαλέσει αντίδραση και όσοι μέχρι τώρα ήταν τυπικοί, θα πάψουν να είναι, αφού οι κακοπληρωτές δεν «τιμωρούνται». πολιτικό κόστος. Έχουμε 7.000 παροχές ύδρευσης και πρέπει να εισπράττουμε από όλες. Αν υπάρχουν παράνομες παροχές θα έχουν συνέπειες». Έτσι περιέγραψε την κατάσταση στον δήμο του ο κ. Τριανταφυλλάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Είναι εύκολο να κρύβεσαι πίσω από τις ανοησίες των Μπάμπηδων για το αν είναι φθηνό το νερό αλλά δεν μπορείς να κρυφτείς από δύο πραγματικότητες. Η μία είναι ότι το νερό σπαταλιέται, πετάγεται. Και πρέπει να βρεις τρόπους να τιμωρείς εκείνον που το πετάει, που ποτίζει το τζιπ με το πόσιμο νερό την Κυριακή ή που ποτίζει με το κανονάκι μέσα στον κάμπο το καταμεσήμερο.
Και η δεύτερη πραγματικότητα είναι πως μερικοί έχουν κάνει καριέρες, έχουν διοριστεί, έχουν φτιάξει κινήματα για την κοινωνική δικαιοσύνη και την βοήθεια στον φτωχό την ώρα που πόλεις ολόκληρες δεν πλήρωναν νερό για χρόνια. Τα περίχωρα του Αγρινίου και το «δωρεάν» νερό που επέτρεπαν κάποιοι δήμαρχοι τελικά πληρωνόταν από τους ανόητους κατοίκους του-αστικού-Αγρινίου.
Κάποτε πρέπει να τελειώσει το παραμύθι του «δωρεάν» και του κοινωνικού μόνο για κάποιους.
Γ.Σ.