Αποκάλυψη τώρα! Μια ώρα, το πολύ, προβλέπεται να κρατούν όλα τα εκτός ημερήσιας διάταξης θέματα!
Άλλο ένα δημοτικό συμβούλιο στο Αγρίνιο κράτησε όσο περίπου η περίφημη ταινία «Μπεν Χουρ». Τέσσερις ώρες τα εκτός ημερήσιας θέματα μαζί με ερωτήσεις που δεν ήταν ερωτήσεις, ανακοινώσεις που έγιναν τελικά διάλογοι και ψηφίσματα εκτός προγράμματος που κρατήσανε μιάμιση ώρα. Και τα 40 κυρίως θέματα μετά τις 23.30 μέσα σε μια ώρα!
Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου κ. Φωτάκης είχε μια λαμπρή ευκαιρία να βάλει ένα όριο στο φαινόμενο, το οποίο, ας μην γελιόμαστε, είναι αποτέλεσμα των πολλών καμερών που είναι ανοιχτές συν την ζωντανή διαδικτυακή μετάδοση. Ο κ. Ράπτης είπε στο συμβούλιο ότι έψαξε και βρήκε τον Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου και ανακάλυψε ότι οι πολίτες που μπορούν να πάρουν τον λόγο όλοι μαζί δικαιούνται να μιλήσουν δέκα λεπτά! Και ένας πολίτης ξεχωριστά δύο λεπτά(ή τρία λεπτά μικρή η διαφορά),όχι όσο θέλει. Μάθαμε, λοιπόν, ότι κακώς σε περασμένες εξεγερμένες εποχές τα συμβούλια γινόταν το βήμα του ακτιβισμού διαφόρων συλλογικοτήτων ή της διαλεκτικής κάποιων κοσμοθεωριών, πολύ απλά γιατί τα Δημοτικά Συμβούλια δεν υπάρχουν για τον σκοπό αυτό.
Την πάσα δεν την πήρε ο κ. Φωτάκης όμως εμείς ρωτήσαμε τι προβλέπει ο Κανονισμός Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου για τους χρόνους των θεμάτων. Στο άρθρο 4 λοιπόν, «Λειτουργία Δημοτικού Συμβουλίου», αναφέρεται ρητώς: «Ο χρόνος για τη συζήτηση των εκτός ημερήσιας διάταξης θεμάτων δεν μπορεί να ξεπερνά τη μία ώρα»!
Καταλάβατε; Όλα τα θέματα εκτός εκείνων που έχουν οριστεί ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΜΕΧΡΙ ΜΙΑ ΩΡΑ! Τελεία και παύλα! Να σημειωθεί ότι τίθεται ένα ζήτημα αν σε αυτά τα «εκτός ημερήσιας διάταξης» συμπεριλαμβάνονται και οι ερωτήσεις, ανακοινώσεις κλπ. Όπως το διαβάσαμε ΣΑΦΩΣ και ΞΕΚΑΘΑΡΑ όλα τα «εκτός» πρέπει να φτάνουν τη μία ώρα. Αλλά και έτσι να μην είναι, με την εφαρμογή του «πόσο κρατά μια ερώτηση ή μια ανακοίνωση» τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Το… υπερόπλο της λειτουργίας της διαδικασίας είναι στα χέρια του κ. Φωτάκη και μπορεί να λειτουργεί το Συμβούλιο κανονικά κι όχι ως βήμα για να αγορεύουμε για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μένει να δούμε αν θα εφαρμοστεί.
Υ.Γ. Ενός λεπτού σιγή δεν τηρούμε για εκείνους που αποδεχόμαστε. Δεν θα την δει ο νεκρός την ενός λεπτού σιγή, δεν το κάνουμε για εκείνον. Το κάνουμε για εμάς, για να δούμε αν μπορούμε να σεβαστούμε έναν νεκρό και κυρίως έναν νεκρό ΕΧΘΡΟ. Αν υποθέσουμε ότι ο Μητσοτάκης ήταν πρωθυπουργός μόνο «της τάξης του», όπως ειπώθηκε(παρότι το ελληνικό Σύνταγμα δεν αποδέχεται την μαρξιστική θεώρηση των πραγμάτων, θεωρεί ότι οι αρχές ανήκουν σε όλους τους Έλληνες)ή ότι έφταιξε για τον Τεμπονέρα, και πάλι η ενός λεπτού σιγή ήταν μια άσκηση. Στους αιχμαλώτους στον πόλεμο δεν κάνεις ότι θες, δεν επιχαίρεις. Όταν έχουν αναφορά νεκρών ή έπαρση της σημαίας τους(μιλάμε για εκείνους που σφάζεσαι μαζί τους στο πεδίο της μάχης, όχι για εκείνους που σου πάνε τον μισθό από 2.500 χιλιάδες στα 1.600 ευρώ…)τότε κάθεσαι προσοχή, όπως και όταν γίνεται μια τελετή στη μνήμη τους, ακόμη και όταν παραδίδεις τις σορούς τους. Μιλάμε για τον κανονικό πόλεμο. Αλλά ο κανονικός πόλεμος ωχριά μπροστά στους φανταστικούς πολέμους με τους οποίους μεγαλώσαμε.
Γ.Σ.