Μια γενικευμένη τάση διαχέεται διακινούμενη ίσως από το social διαδίκτυο περισσότερο. Να (ξε)βαφτίζουμε με κάποιους ξενικούς όρους κάποιες καταστάσεις γνωστές. Μετά το τζάμπα μαγκιά πιτσιρικάδων “bullying”, σειρά κοντεύει να πάρει και το νοιάζομαι για τους κοινόχρηστους χώρους, το Let’s do it με την Ελληνική Εκδοχή να προσθέτει το Greece.
Σαφώς και η προσέγγιση δεν είναι γλωσσική. Για να μπαίνει κάτι στον κόπο να βαφτίζεται προφανώς και κρύβεται κάτι βαθύτερο.
Για να ξεσηκωθούν 50, 100, 200 άνθρωποι να καθαρίσουν θα πρέπει να βρεθεί το κατάλληλη καμπάνια, που να γίνει με το κατάλληλο μέσο, τα κατάλληλα χρώματα, τους κατάλληλους ανθρώπους.
Αυτό ήταν εξίσου δύσκολο ακόμα και για ζητήματα αστικού ή περιβαλλοντικού χώρου, παρόλο που είναι ο χώρος που ζούμε.
Επιστρατεύτηκε λοιπόν μια ολόκληρη καμπάνια, σε όλες τις πόλεις και τόπους της Ελλάδας και όχι μόνο για να γίνει αυτό. Ανταποκρίθηκαν σε αυτή αρκετοί άνθρωποι με πάγιες περιβαλλοντικές ευαισθησίες και συνεχή παρουσία , αν πάρουμε τα τοπικά παραδείγματα που γνωρίζουμε.
Μήπως όμως η περιοδικότητα των δράσεων αυτών και η μεγάλη προεργασία τους επιβεβαιώνει την αποξένωση κατοίκων με αστικό χώρο που ζουν; Η αλλιώς μήπως ακόμα δεν θεωρείται δικό μας το μπροστά ή το απέναντι πεζοδρόμιο;
Ίσως το Let’s do it Greece προσπάθησε να χαλάσει την selfie της Ελληνικής και Δυτικής Κοινωνίας προς τον ίδιο της τον καθρέφτη, την αποξένωση της με το άμεσο περίγυρο της και τον κοινόχρηστο χώρο. Τα ανέκφραστα ανθρωπάκια του λογότυπου ίσως ψελλίζουν κάτι από αυτή την προσπάθεια…
Άγριος