Η είδηση είναι ξεκάθαρη : Λέγει, ότι εις βουλευτής , – ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας της Χρυσής Αυγής Κ. Μπαρμπαρούσης, …«επιτέθηκε μαζί με άλλα τέσσερα άτομα σε αδειούχο αστυνομικό που έπαιρνε τον καφέ του με άλλους συγγενείς και φίλους στην πλατεία του χωριού στο Ξηρόμερο, και τους προκάλεσαν σοβαρές σωματικές βλάβες. Οι δράστες έφεραν κατά την ώρα της επίθεσης κλομπ, σιδερογροθιές και ρόπαλα – όπλα με τα οποία προκάλεσαν και τις βλάβες στα θύματά τους που τελικά κατέληξαν στο νοσοκομείο. Η Αστυνομία (τονίζει, τώρα η είδηση), έχει ταυτοποιήσει τους τρείς από τους πέντε δράστες, εκ των οποίων ό ένας είναι ο Χρυσαυγίτης Βουλευτής, και αναζητούνται να συλληφθούν στο πλαίσιο του αυτοφώρου, καθ’ όσον, πρόκειται για εγκληματική ενέργεια».
Είναι προφανές, ότι μια επίθεση και, μάλιστα, οργανωμένη επίθεση από μέρους Βουλευτών (και στελεχών), της Χ.Α εναντίον αλλοδαπών ή ημεδαπών αλλότροπων πολιτών, καθόλου δεν αιφνιδιάζει. Τέτοιες έχουν συμβεί πολλές κατά το παρελθόν και προβλέπεται (εποχές που ζούμε), να συμβούν και εις το μέλλον, καθώς, όπως γίνεται, άλλωστε, αντιληπτόν υπάρχει και εσωτερικός ανταγωνισμός (στα πέριξ), για το ποιος θα κάνει τον μεγαλύτερο σαματά (sic), που θα «γράψει» ως το καλύτερο ή θερμότερο επεισόδιο ως πολιτική παρακαταθήκη. Ειδικά δε, ο Βουλευτής Μπαρμπαρούσης –χαρακτηριστικός τύπος γραφικού ανδρός που θέλει και καταφέρνει να ομοιάζει με επαναστατική φιγούρα του ’21(βλ. στριφτόν μύστακαν, μακριάν σπαστήν κόμην κ.λπ. που θυμίζουν κατά πολύ τον ζορμπά πλην ατρόμητο οπλαρχηγό Καραϊσκάκη και εγείρουν περιέργως το εθνικό μας συλλογικό υποσυνείδητο), έχει εμπλακεί σε …«ηρωικές μάχες» και στο παρελθόν με ανάλογα, δυστυχώς, αποτελέσματα για τα θύματά του.
Εκείνο που αιφνιδιάζει, όμως, είναι ότι επιθέσεις πλέον (για διάφορους προσχηματικούς ή απροσχημάτιστους λόγους), δέχονται και άτομα που ανήκουν στην κατηγορία εκείνη που, κατά παράδοση – ίσως και τακτική σκοπιμότητα, ήταν φίλια και συμμαχική απέναντι στα κατορθώματα των Χρυσαυγιτών. Όπερ σημαίνει : ή ότι (οι Χρυσαυγίτες) έχουν ξεφύγει εντελώς (!), ή, έχοντας εντοπίσει το «ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο φίλος», κάνουν εκκαθαρίσεις και επί της συγκεκριμένης κατηγορίας! Αυτό – τούτο, όμως, όσο και αν ακούγεται απλό, εν τούτοις, δεν είναι : καθώς το, κυρίως ειπείν, θύμα της (συγκεκριμένης), επίθεσης είναι έμμισθο όργανο της δημόσιας τάξης· δίδεται ένα καλό μάθημα για το τι θα ακολουθήσει αν δεν συνεργαστούν και αυτοί που, ενδεχομένως, δεν ανέχονται και δεν παίζουν ολόκληρο το παιχνίδι τους.
Όσο, πάντως, και αν ο Καραϊσκάκης (…συγγνώμη ο Μπαρμπαρούσης), της Ελληνικής Βουλής μπορεί να ομοιάζει με ανόητο γραφικό τύπο (το μόνο που του λείπει είναι το φέσι κ’ ένα άλογο για τις εφορμήσεις του), άλλο τόσο οξύνους, πολύτροπος και επικίνδυνος είναι. Γνωστός και στις πέτρες στην πατρίδα του, καθώς, είναι άνθρωπος λαϊκός (βλ. είναι της «γύρας» και «κόβει το μάτι του» που λένε) δεν θα προέβαινε εις τέτοια πράξη εάν και εφόσον δεν υπήρχε «σοβαρός πολιτικός λόγος». Η αντεκδίκηση που απ’ την Ιστορία αποτελεί μια συνηθισμένη πράξη στο Ξηρόμερο (και θα χρησιμοποιηθεί σαν δικαιολογία από τους δράστες), οπωσδήποτε αποκλείεται. Και τούτο, διότι, η «αντεκδίκηση» έχει άλλο τρόπο εφαρμογής και λειτουργίας στη περιοχή. Αν ήταν μια τέτοια περίπτωση ο Μπαρμπαρούσης (που τα γνωρίζει καλά αυτά) θα λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά, – ίσως και κατά μόνας, – σώμα με σώμα που λένε. Εξάλλου, είναι σαφές, δεν θα διακύβευε την βουλευτική ασυλία (που τόσο του έχει φανεί χρήσιμη), για κάτι δευτερεύον, παρένθετο ή επιπόλαιο γεγονός.
Επομένως, πρόκειται ξεκάθαρα για άλλη μια συντεταγμένη επίθεση με πολιτικά κίνητρα και μόνο. Το ότι πια (οι Χρυσαυγίτες) επιτίθενται και σε άτομα που δουλεύουν για τη δημόσια τάξη και, άρα, το ίδιο το Κράτος, δεν αποτελεί, βεβαίως, νεωτερισμό ούτε πρωτοτυπία : αποτελεί, ίσως, τον κύριο σκοπό του εν λόγω και όχι μόνο, αλλά, και κάθε σχετικού πολιτικού μορφώματος. Μακρινός σκοπός αλλά, ο κύριος σκοπός, – ο στρατηγικός. Καθότι, αν το Κράτος δεν συνεργάζεται (λένε), ολοψύχως προς εκκαθάρισην των εχθρών του έθνους και της φυλής (βλ. κομμουνιστές, εβραίους, μετανάστες, κ.ο.κ), τότε δεν πρόκειται για ένα καθαρό «εθνικό κράτος» αλλά για ένα «κράτος μαϊμού», – «κράτος υπό κατάληψη», κράτος που εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και πρέπει κι αυτό να πάρει τα μαθήματά του (βλ. και θεωρία του αναρχοεθνικισμού)…
s.h.tagas@hotmail.gr
MATRIX 24
2 Σχόλια
Σε μια ελεύθερη κοινωνία ο καθένας κρίνεται και σχολιάζεται αναλόγως του τι πράττει και πως οι πράξεις του επηρεάζουν τους συνανθρώπους του και το όποιο αντίκτυπο έχουν στην κοινωνία. Αυτό ακόμη περισσότερο ισχύει για τα Δημόσια πρόσωπα. Από την άλλη, ο ρόλος του Δημοσιογράφου είναι ο σχολιασμός και η αμερόληπτη κριτική γεγονότων και καταστάσεων δοσμένη με τρόπο και μέτρο. Δεν διακρίνω δημοσιογραφική υπέρβαση εσκαμμένων. Δεν διακρίνω επίσης κανενός είδους ”εβραιοκατάσταση΄΄ στα γραφόμενα του καλού δημοσιογράφου του MATRIX..
Είναι όμως να αναρωτιέσαι για όλους αυτού που νοιάζονται για την διάδοση της ισλαμικής τρομοκρατίας και της εβραϊκής σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης-αυτοκρατορίας.
Είναι Έλληνες ή Ελληνόφωνοι;
Είναι περήφανοι Χριστιανοί ορθόδοξοι ή σατανιστές-άθεοι, εβραιοισλαμοπροσκυνητές;
Νοιάζονται για τα συμφέροντα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Ελλάδος ή για τα συμφέροντα του φασιστικού,ρατσιστικού Ισραήλ και των λοιπών ισλαμοφασιστικών τρομοκρατικών δικτατοριών του Ισλάμ;
Εκπροσωπούν τον Ελληνισμό ή τον Εβραϊσμό και το μωμεθανισμό;
Είναι σώας τα φρένας ή το παίζουν τρελοί;
Τους αρέσει εδώ ή εκεί και αν εκεί γιατί δεν πάνε να ζήσουν μέσα στην μιζέρια ,την τρομοκρατία, τον φόβο, την απειλή και ζούνε εδώ που δυστυχούν;
Είναι υποστηρικτές της Ορθοδοξίας ή της αισχρής σαρίας, του παιδόφιλου και ομοφυλόφιλου και εγκληματικού κορανίου και του απάνθρωπου, κτηνώδους και άκρως ρατσιστικού και φασιστικού εβραϊκού ταλμούδ;
Πληρώνονται για να υπερασπίζονται την Ελλάδα ή το Ισραήλ και κάθε Ισλαμοδικτατορία;
Τρέχει Ελληνικό αίμα στις φλέβες τους ή εβραϊκό και μουσουλμανικό;
Είναι διχασμένες προσωπικότητες ή προδότες;
Αγαπούν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό ή τον μισούν;
Νιώθουν Έλληνες ή Ελληνόφωνοι προδότες;