Να ξεκινήσουμε από τα θετικά. Μετά από πολλές αγωνιστικές βγάλαμε έναν αγώνα χωρίς να δεχτούμε κόκκινη! Τεράστια επιτυχία πραγματικά! Τέλος όμως με τα θετικά αφού δεν υπάρχουν και άλλα! Το καταφέραμε κι αυτό. Βρεθήκαμε κάτω από την ζώνη του υποβιβασμού, αν και δεν αποτελεί και καμία έκπληξη πρώτου μεγέθους.
Η ελεύθερη πτώση έχει αρχίσει εδώ και περίπου ένα δίμηνο και με μαθηματική ακρίβεια θα φτάναμε και εδώ! Και στην Λιβαδειά ο Παναιτωλικός ήταν για λύπηση! Μια ομάδα χωρίς αγωνιστικό προσανατολισμό μέσα στο γήπεδο. Χωρίς καν πλάνο σε ακόμη ένα παιχνίδι το οποίο θεωρητικά τουλάχιστον έπρεπε οι παίκτες της ομάδας να το αντιμετωπίσουν με ψυχή ως… τελικό πρωταθλήματος.
Πάλι δεν το είδαμε. Λες και παίζαμε στο… Καμπ Νου το γήπεδο «έγειρε» από τα πρώτα λεπτά. Με 4 φάσεις σε ένα δεκάλεπτο ο Λεβαδειακός, στην 5η πέτυχε και το γκολ! Από… χιλιόμετρα μακριά φαινόταν τι θα γίνει. Άλλωστε από την ανάγνωση της ενδεκάδας η «ανορθογραφία» του Λεμονή ήταν φανερή.
Αν το είχε κάνει αυτό ο Τεννές με τον Μητρόπουλο δίπλα στον Κούσα λογικά στην πλατεία Δημοκρατίας θα είχαν… στηθεί κρεμάλες. Δεν είναι για να στήνεται στο απόσπασμα ο προπονητής, αλλά όπως σχεδόν όλοι οι παίκτες βρέθηκαν σε τραγική μέρα, έτσι κι αυτός από τον πάγκο δεν μπόρεσε να βοηθήσει καθόλου. Ούτε καν στην ροή του αγώνα!
Αλλά τι να λέμε τώρα. Πέρα από αγωνιστικό κομμάτι, αυτή η ομάδα παίζει χωρίς ψυχολογία. Μπαίνουν στο γήπεδο οι παίκτες και αν τους κοιτάξουν στα μάτια οι αντίπαλοι καταλαβαίνουν ότι είναι… πρόβατα επί σφαγή! Εδώ και καιρό συμβαίνει αυτό.
Αν με την Κέρκυρα, τον Ατρόμητο και τα 2 ματς με την Δόξα τσαντιστήκαμε και ζοχαδιαστήκαμε στην Λιβαδειά απλά το περιμέναμε. Προσωπικά λίγες ελπίδες είχα ότι θα έβλεπα μια διαφορετική εικόνα μέσα σε διάστημα τόσων λίγων ημερών. Το δεκάλεπτο που ακολούθησε μετά το 1-0 ήταν αρκετό για να με πείσει πως… μια από τα ίδια. Πλέον όλα περνάνε από το μυαλό του καθενός. Όλα.
Κι αυτά που μπορούν να έχουν βάση κι αυτά που μπορούν να μην έχουν. Το θέμα είναι όμως ότι η… αρρώστια αυτή δεν έχει γιατρειά! Τρέμω στην ιδέα το τι μπορώ να δω την Κυριακή το μεσημέρι. Σε ένα γήπεδο που το φαντάζομαι… άδειο και με κόσμο που θα πάει εξ αρχής με κακή διάθεση με όσα βλέπει εδώ και δύο μήνες.
Με παίκτες που δεν έχουν ψυχολογία, δεν έχουν καθαρό μυαλό, δεν έχουν δυνάμεις, δεν έχουν ομοιογένεια, δεν είναι καν… οικογένεια στα αποδυτήρια και το κυριότερο πλέον όντας και με την πλάτη στον τοίχο.
Άλλωστε πέρασαν κάτω από την ζώνη του υποβιβασμού και οτιδήποτε πέρα από την νίκη τους… σπρώχνει πιο γρήγορα ξανά στα «σκατά» της Β΄εθνικής! Με όλη την παραπάνω διαμορφωθείσα κατάσταση νομίζω πως το… ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Δυστυχώς αυτή την φορά!
Γιατί το ποτάμι του υποβιβασμού κάθε αγωνιστική μας παρασύρει όλο και περισσότερο. Τώρα πραγματικά ζητείται ένα ποδοσφαιρικό θαύμα στις αγωνιστικές που απομένουν. Μακάρι ο… Θεός του ποδοσφαίρου να υπάρχει και να μας βοηθήσει. Δεν ελπίζω σε τίποτα άλλο!
Όταν σε 3 ματς με Δόξα (2) και Λεβαδειακό, δεν πήραμε ούτε βαθμό και πετύχαμε μόλις ένα γκολ σε τι μπορείς να ελπίζεις δηλαδή; Το Αγρίνιο έχει έλλειψη κουλτούρας είπε ο «πολύς» Χαριστέας σε μια συνέντευξη του. Δεν τα ξέρει καλά όμως.
Το Αγρίνιο έχει έλλειψη και από γκολ ρε Αγγελάρα αλλά δεν μας τα έδωσες. Το Αγρίνιο έχει έλλειψη κι από αγωνιστική ψυχή αλλά δεν την έβγαλες μέσα στο γήπεδο, το Αγρίνιο έχει έλλειψη κι από προσωπικότητες να οδηγήσουν την ομάδα αλλά ούτε από αυτή έφερες.
Τώρα για το αν είναι ιδανικό το Αγρίνιο για να ζεις ή όχι, αυτό είναι δική σου απόφαση. Δεν σε έφερε κανείς δεμένο το καλοκαίρι. Δεν είπες στον Κωστούλα «κράτα τα λεφτά σου δεν τα θέλω γιατί δεν μπορώ να ζήσω στο Αγρίνιο». Μια χαρά μπήκε φαρδιά πλατιά η υπογραφή στο συμβόλαιο!
Όσο για το αν η πόλη είναι ξεκομμένη ίσως και να έχεις δίκιο. Ίσως αν ήταν… μέσα στην ποδοσφαιρική πιάτσα να σε είχε απορρίψει από την στιγμή που προτάθηκες! Και μέσα στα «μη ανοιχτά μυαλά» συμπεριλαμβάνεται και τούτο εδώ το blog που όταν ανακοινώθηκες πίστεψε ότι θα βοηθήσεις όχι μόνο στο επικοινωνιακό κομμάτι, αλλά και στο αγωνιστικό!
ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΙ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΙΚΡΑΙΝΕΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ ΕΧΟΥΝ Ή ΕΙΧΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!
Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ… ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΣΤΙΣ ΦΙΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΑΙΟΥ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ΣΤΑ ΑΝΑΠΑΥΤΙΚΑ ΔΕΡΜΑΤΙΝΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ NOVA ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑΝ ΚΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΙΚΡΑΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΣΤΗΝ ΒΑΡΔΑ, ΤΟ ΚΟΡΩΠΙ, ΤΟΝ ΠΑΣ ΑΒΕΡΩΦ, ΤΟΝ ΒΥΖΑ ΚΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΣΤΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΜΠΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΝΟΣ!
ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ! ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ! ΑΛΛΩΣΤΕ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΟΙ «ΠΟΛΛΟΙ» ΘΑ ΑΡΑΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ… ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ, ΠΟΥ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ ΛΕΞΗ ΑΓΝΩΣΤΗ, ΟΙ «ΜΕΙΟΨΗΦΙΕΣ» ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΤΙΤΟΡΜΟ! ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΕΤΕΡΙΖΙ. ΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΟΥΠΕΡ ΛΙΓΚΑ, ΕΙΤΕ ΚΑΠΩΣ ΑΛΛΙΩΣ!