Σε ηλικία 78 ετών έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί ο κύριος Βαγγέλης Ράπτης. Το “κάπα” δεν μπαίνει με κεφαλαίο γιατί δεν θα το επέτρεπε ο χαρακτήρας του. Ο κύριος Βαγγέλης Ράπτης ήταν από τους τελευταίους μιας ολόκληρης εποχής που το Αγρίνιο άλλαζε και γινόταν πόλη. Ήταν ζαχαροπλάστης και με τον αδερφό του μεγάλωσαν γενιές στο “Συντριβάνι”, αλλά και πριν, όταν ο κύριος Βαγγέλης έμαθε την τέχνη του τόσο καλά ώστε ήταν το ένα από τα δύο ονόματα στο ζαχαροπλαστείο “Ματραλής-Ράπτης”. Τότε που το γλυκό ήταν ιεροτελεστία και είχε μια κοινωνική διάσταση. Μόνο οι κουβέντες που έγιναν στα μαγαζιά αυτά, όσα πέτυχαν και όσα διαψεύστηκαν φτάνουν για να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο. Άλλωστε, παρότι δεν το ξέρουν οι νεότεροι κάποτε(όχι και τόσο παλιά) το Αγρίνιο ήταν μόνο δυο- τρία τέτοια μαγαζιά…
Κάποια στιγμή θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στο πως έμαθε το γλυκό αυτός ο υπέροχος άνθρωπος και πως έφτασαν σημερινοί σεφ που μαθαίνουν την τέχνη να ακούν, σε πολλά μέρη της χώρας στα σεμινάρια που πηγαίνουν, ιστορίες για την τέχνη του κυρίου Βαγγέλη. Αλλά δεν ήταν μόνο όσα έδωσε με τη δουλειά του. Πάνω από όλα ο κύριος Βαγγέλης ήταν ένας ευγενής και φιλομαθής Αγρινιώτης από εκείνους που λείπουν πια. Η εφημερίδα του, οι προοδευτικές του ιδέες, η συζήτηση για μπάλα, πολιτική, επιστήμη αλλά και η καλή του διάθεση ήταν σαν ένα δεύτερο ρούχο πάνω του. Έπινε το ουζάκι του, από όταν βγήκε στη σύνταξη, και χαιρόσουν να σου λέει πράγματα που είχε μάθει όλα αυτά τα χρόνια.
Έφυγε μετά από επιπλοκές στην υγεία που του κόστισαν στο τέλος ένα επεισόδιο από το οποίο ποτέ δεν θα επέστρεφε ίδιος. Έφυγε όρθιος σαν να μην ήθελε να γίνει βάρος, αυτός, ένας αεικίνητος άνθρωπος που αγαπούσε να δουλεύει. Έτσι φεύγουν οι κύριοι που έμαθαν κάτι στους ανθρώπους που τους γνώρισαν. Η κηδεία του είναι αύριο στις 11 στον Άγιο Χριστόφορο και η μνήμη του θα μείνει για πάντα ανάμεσα στους δρόμους τούτης της πόλης.
Γ.Σ.