Ο τίτλος του σημερινού σημειώματος θα μπορούσε να πηγαίνει στους πολιτικού ς και σε όσους τους ακολουθούν και σε μεγάλο βαθμό ασφαλώς κι εκεί πηγαίνει. Αλλά η παραπάνω διαπίστωση είναι σαν εκείνη που λέει «κάναν περικοπές οι αλήτες», ή την άλλη «να μας πουν που πήγαινα τα λεφτά», ή «υπερφορολόγησαν τα πάντα». Είναι σωστές σαν διαπιστώσεις αλλά η σκέψη εκείνου που τις κάνει μοιάζει να σταματά και να μένει μετέωρη. Γιατί; Γιατί τα κάναν όλα αυτά; Για να τρώνε κατάρες και μούντζες; Για να μην μπορούν να δουν στ α μάτια εκείνους που τους ψήφισαν με την υπόσχεση ότι θα κάνουν τελείως άλλα; Ή μήπως γιατί έψαχναν λεφτά για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους κάποιοι(όχι όλα, αλλά πάντως πολύ περισσότερα από εκείνους που το Σύνταγμα δεν λέει μέσα πόσο «άγια» είναι η δουλειά τους…); Ή μήπως γιατί έπρεπε να διατηρήσουν χιλιάδες μικρά συστήματα και παρεοκρατίες που δεν περιλαμβάνονται στους πολιτικούς, τους δικαστές ή στα μισητά «στελέχη»;
Χρονιάρες μέρες τα παραπάνω μου ήρθαν στο μυαλό βλέποντας τους κακομαθημένους των ημερών. Έχετε προσέξει ότι υπάρχουν κάποιοι που αυτές τις μέρες οργιάζουν, που δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Που μπορούν να μαυρίσουν τη μέρα ακόμα και του πιο άγιου ανθρώπου πόσο μάλλον κάποιοι ζοχαδιακού, ονόματα να μη λέμε… Και σίγουρα θα έχετε κάποιον αγαπητό συμπολίτη μας που ευχαρίστως θα τον στέλνατε μια μέρα στο Κομπάνι της Συρίας , με τη μεγαλοψυχία πάντα να μην τον σφάξει κανένας παλαβός. Ε, ο… δικός μου τέτοιος τύπος είναι ένας ανεκδιήγητος μεγαλοϋπάλληλος σε μια από κείνες τις δουλειές που παίρνεις εθελούσια έξοδο και μαζί σου τραβάς κι ένα εφάπαξ 130 χιλιάδων. Από κείνα που δεν τα βλέπει ποτέ ένας απλός εργαζόμενος, συνήθως αφορούν κρατικές ή ημι-κρατικές δουλειές και ο ωφελημένος σου λέει μόλις πάρει και τη σύνταξη στα 55, «γιατί ρε φίλε, τα δούλεψα, δεν τα δούλεψα;». Και σε αποτρελαίνει. Αλλά σου θυμίζει κιόλας γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Τι κάνει ο «δικός μου»; Κάθε τέτοιες μέρες που έχει μποτιλιάρισμα στην πόλη, εδώ και χρόνια, μια δυο φορές θα παρατήσει την αμαξάρα του μπροστά στη είσοδο του διαδρόμου που εφοδιάζει την εφημερίδα ενός δικού μου ανθρώπου, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει κανένας τίποτε! Έτσι επετειακά, όπως στη Μέρα της Μαρμότας… Αν ήταν δικιά μου η εφημερίδα από χρόνια ο μικρός κακομαθημένος τύραννος δεν θα είχε φανάρια και παρμπρίζ ή τουλάχιστον κάθε τέτοια εποχή θα τα άλλαζε. Φανταστείτε ένα μαγαζί που κάποιος έχει φρακάρει την είσοδό του για 12 ή 14 ώρες κι έχει εξαφανιστεί!
Αλλά δεν είναι δική μου η επιχείρηση. Αυτός που την έχει είναι από τα χριστιανικά «κορόιδα» που έχουν αποφασίσει ότι δεν θα ξαναπειράξουν κανέναν στη ζωή τους. Κι εγώ κάθε τέτοιες μέρες απομένω να απορώ γιατί αυτός ο τύπος με εξοργίζει τόσο πολύ. Ώσπου το κατάλαβα φέτος κι αρχίζω να το δουλεύω μέσα μου, να συμφιλιωθώ μαζί του. Πρόκειται για ταξικό ζήτημα, ίσως όχι ακόμα μίσος. Αλλά «θέμα» σίγουρα. Όχι με τον ίδιο τον κακομαθημένο. Αυτός θα μπορούσε να ήταν και χειρότερος. Αλλά με τον «αέρα» που έχει στο ύφος του και στις κινήσεις του, που είναι ο αέρας των προνομίων του που είμαι σίγουρος ότι τον έχει εξοργίσει το γεγονός ότι τε τελευταία χρόνια αυτά τα προνόμια κόπηκαν αρκετά. Σαν έναν γνωστό μου συνταξιούχο της Ολυμπιακής που κάθε τέτοια εποχή μας πρήζει με το αμίμητο «έχασα…1500 ευρώ το μήνα από τις κουφάλες»! Καταλαβαίνετε, έπαιρνε 3.200 σύνταξη και άρα τα Χριστούγεννα 6.400 ευρώ!
Και τώρα στο δια ταύτα. Γιατί άφησα να με επηρρεάσει τόσο πολύ ο κακομαθημένος κι όλα τα παραπάνω. Γιατί έμαθα ότι με τροπολογία των ημερών που την ψήφισαν όλοι- επαναστατημένοι και εθελόδουλοι, αγωνιστές και συμβιβασμένοι, ριζοσπάστες και φοβισμένοι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ- εκείνοι οι απίθανοι 285 που τους έβαζε ο Σουφλιάς στο Αττικό Μετρό και κρίθηκαν εντελώς παράνομοι(ένας είχε διοριστεί με σημείωμα «Δεν κάνει για τίποτε-βάλτον κάπου»!)με απόφαση και του Ρακιντζή, ε αυτοί οι αγωνιστές της ζωής, επαναπροσλαμβάνονται! Γιατί η δουλειά είναι ιερό πράμα! Γιατί υπάρχουν κεκτημένα! Γιατί οι εργαζόμενοι(αυτοί, όχι τα 1,5 εκ. που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα)πρέπει να έχουν «μόνιμοι και σταθερή εργασία».
Κι αν δεν σας έπεισα ακόμα υπάρχουν και τα 27,7 δις για συντάξεις που θέλουμε τον χρόνο αλλά τι συντάξεις; Όπως λέει καταραμένη Καθημερινή το 3,3% των συνταξιούχων που βγήκαν φέτος σε σύνταξη ήταν ηλικίας κάτω των 25 ετών! Ενώ οι μισοί σχεδόν νέοι συνταξιούχοι ( 44,7%) ήταν μεταξύ 51 και 61 ετών! Κι 90% αυτών που έλαβαν σύνταξη τους τελευταίους 4 μήνες, από τα πρώην ειδικά ταμεία των ΔΕΚΟ και των τραπεζών, είναι κάτω των 62 ετών!
Οπότε, καταλαβαίνετε γιατί μπορούν κάτι κακομαθημένοι να μας χαλάνε τέτοιες μέρες…
Γ.Σ.