Αβάφτιστοι δρόμοι και νέα φουρνιά ονομάτων στο Αγρίνιο
Τα αναφέρουμε καθημερινά, εκνευριζόμαστε όταν δεν φαίνονται καλά στις ξεθωριασμένες, κάποιες φορές ,ταμπέλες, τα πληκτρολογούμε στα gps των αυτοκινήτων και στο google maps, είναι όμως ελάχιστες οι φορές που θα τα προφέρουμε μνημονεύοντας παράλληλα το πρόσωπο, την έννοια, την ιστορική- πολιτική συγκυρία από την οποία έχουν πάρει το όνομά τους. Τα ονόματα των δρόμων μιας πόλης δεν είναι τυχαία. Ανήκουν σε πρόσωπα ιστορικά ή μυθικά , τόπους και ημερομηνίες που έχουν συνδεθεί με γεγονότα της ιστορίας ή έννοιες γραμματικώς αφηρημένες, αλλά συγκεκριμένες ως αξίες, με διαστάσεις ιδανικών (Ελευθερία, Δημοκρατία, Εθνική Αντίσταση κ.λ.π.)
Συνήθως υπάρχει κάποια σχέση των ονομάτων των οδών για κάποια οικοδομικά τετράγωνα και αυτά έχουν να κάνουν πολύ συχνά με την κουλτούρα ή τις ιδιαιτερότητες του κάθε δήμου, εκτός βέβαια από ονόματα ανθρώπων που όρισαν την ιστορία της χώρας και δεσπόζουν σε κεντρικές οδούς σχεδόν σε όλες τις Ελληνικές πόλεις (Μεγάλου Αλεξάνδρου, Χαριλάου Τρικούπη, Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη … η λίστα είναι ατελείωτη).
Πως γίνεται όμως η ονοματοθεσία των δρόμων;
Τα ονόματα συναποφασίζονται από τα μέλη της Επιτροπής Ονοματοθεσίας Οδών του κάθε Δήμου. Εν προκειμένω οι «νονοί» δεν είναι άλλοι από την Επιτροπή Ονοματοθεσίας Οδών του Δήμου Αγρινίου, την οποία αποτελούν κυρίως άνθρωποι των Γραμμάτων. Γιατί τέτοιου είδους βαφτίσια απαιτούν γνώσεις ιστορίας και ανθρωπογεωγραφίας.
Οι δρόμοι, μόνο μέσα στο αστικό περιβάλλον του Δήμου Αγρινίου, αριθμούν γύρω στους 3000. Στους κεντρικούς τουλάχιστον δρόμους δόθηκε το όνομα ηρώων της Επανάστασης, της αντίστασης, δωρητών, στρατηγών, δημάρχων κ.α. Από εκεί και έπειτα υπάρχει μια σχετική ομαδοποίηση στην κατανομή των ονομάτων γεωγραφικά.
Οι «αρχαίοι» έχουν τον χώρο τους στην περιοχή του νεκροταφείου, οι λογοτέχνες στις εργατικές κατοικίες του Αγίου Ιωάννη Ρηγανά κλπ
Τα κριτήρια επιλογής τους είναι η κοινή αναγνωρισιμότητα αλλά και σε πολλές περιπτώσεις ο συμβιβασμός μεταξύ τάσεων και προσεγγίσεων της τοπικής ιστορίας στην κοινωνία του Αγρίνιου.
Όσο δε η πόλη εξελίσσεται, τόσο αυξάνονται οι αβάφτιστοι δρόμοι. Αυτοί συνήθως είναι στενά ακόμα και στην καρδιά του Αγρινίου, αλλά και ολόκληρα τετράγωνα σε περιοχές όπως η Αγία Βαρβάρα και τα Αη Βασιλιώτικα.
Στο «Γεγονός» μίλησαν μέλη της Επιτροπής Ονοματοθεσίας που ήταν παρόντα στη τελευταία συνεδρίαση της και που πρότειναν ονόματα για έως τώρα ανώνυμους δρόμους της πόλης. Ίσως κάποια από αυτά τα δούμε σύντομα σε κάποιους από αυτούς…
Ο κ. Κωνσταντίνος Κακαβιάς, μέλος της Επιτροπής Ονοματοθεσίας του δήμου Αγρινίου επί 35 ολόκληρα χρόνια, το πρώτο όνομα που πρότεινε φέτος ήταν αυτό της Βασιλικής Λανάρας, που ίδρυσε τη νοσηλευτική σχολή στην Ελλάδα. «Θεωρώ πως ήταν μια πολύ καλή πρόταση, γιατί πρόκειται για μια σπουδαία προσωπικότητα. Παρέθεσα βέβαια και ένα πλούσιο βιογραφικό της… Προτάθηκαν από όλους σημαντικά ονόματα και τώρα περιμένουμε την έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Γιατί η Επιτροπή έχει κυρίως γνωμοδοτικό χαρακτήρα»., αναφέρει ο ίδιος στο «Γ».
Από τον ίδιο και τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής Ονοματοθεσίας ακούστηκαν ονόματα όπως των ποιητών Καραμητσόπουλου και Αναγνωστόπουλου, του Μάρκου Κρικελή, που ίδρυσε το 1967 το Ιπποκράτειο Ίδρυμα στο Αγρίνιο και συνέδεσε το όνομά του με την πόλη, αλλά και του προσφάτως αδικοχαμένου από τα πυρά των Αλβανών Δραπετών Υπαρχιφύλακα Γεώργιου Ανδριτσόπουλου.Προτάσεις ονομάτων έγιναν και από διάφορα σωματεία και δημότες Αγρινίου.
Ο Ηλίας(Λίνος) Υφαντής, μέλος της Επιτροπής Ονοματοθεσίας και αυτός δήλωσε στο «Γ», σχετικά με τις δικές του προτάσεις για την ονομασία δρόμων: «Τα ονόματα που αντλούνται από την τοπική ιστορία της περιοχής μας δεν στερεύουν. Υπάρχουν άπειρα ονόματα μεγάλης σημασίας που δεν έχουν αξιοποιηθεί. Για παράδειγμα πρότεινα τα ονόματα του Όξυλου Αιτωλού, εμπνευστή των Ολυμπιακών αγώνων κατά πολλούς και του Ευρύδαμου, επικεφαλής των Αιτωλών, όταν οι τελευταίοι απέκρουσαν τους Γαλάτες το 279 π.χ. σώζοντας τη χώρα από τον όλεθρο. Νίκη ανάλογη με εκείνη έναντι των Περσών. Ίσως τα συνεχή και πολλαπλά γεγονότα πρόσφατης ιστορίας λειτούργησαν ως υπόστρωμα λήθης της ιστορικής μνήμης».
Μαρίνα Ζαρκαβέλη-ΓΕΓΟΝΟΣ