Του Θεοφάνη Παπαδόπουλου*
Τις τελευταίες εβδομάδες υπάρχει υπερπροσφορά ειδήσεων και πληροφοριών που σχετίζονται με την επαναδιαπραγμάτευση του κρατικού χρέους, των όρων του μνημονίου, συγνώμη του προγράμματος γέφυρα, των στιλιστικών επιλογών του Υπουργού Οικονομικών, και μας έχει διαφύγει μια ουσιαστική πράξη εκσυγχρονισμού του δημόσιου βίου. Η πράξη αυτή δεν είναι άλλη από τον Πολιτικό Όρκο που έδωσαν πολλοί βουλευτές του νέου ελληνικού Κοινοβουλίου και υπουργοί της συγκυβέρνησης της ριζοσπαστικής αριστεράς με την λαϊκή δεξιά.
Ποιο είναι το σωστό, να δίνεται Θρησκευτικός ή Πολιτικός Όρκος όταν κάποιος πρέπει να αναλάβει μια πολιτική θέση ή όταν είμαστε μάρτυρες στα δικαστήρια κ.α.;
«Γκουγκλάροντας» στο διαδίκτυο ή μελετώντας θρησκευτικά βιβλία σχετικά με το ζήτημα του Θρησκευτικού Όρκου θα διαπιστώσουμε ότι σύμφωνα με τα Ιερά Κείμενα απαγορεύεται να δίνεται όρκος και μάλιστα επικαλούμενοι την Αγία, Ομοούσια και Αδιαίρετο Τριάδα, δηλαδή κάτι πολύ σοβαρό για την Ορθοδοξία. Σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας απαγορεύεται σαφώς και κατηγορηματικώς ο όρκος. Ο Ιησούς στην επί του Όρους ομιλία αναφέρει «Εγώ δε λέγω υμίν μη ομοσαι όλως» (Ματθ. ε’ 34-37). Ο δε Ιάκωβος στην καθολική του επιστολή γράφει: « Προ πάντων αδελφοί μου μη ομνύετε μήτε εις ουρανόν μήτες εις την γη μήτε άλλον τινά όρκον». Αναφορές στον όρκο υπάρχουν από τον Μ. Βασίλειο, τον Γρηγόριο Θεολόγο και τον Ιωάννη Χρυσόστομο.
Ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος ζητεί να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος και αναφέρει: «Σήμερα νομίζω πλέον ότι ο όρκος δεν χρειάζεται. Αισθάνομαι ευθύνη και ενοχή όταν με επίσημη εκκλησιαστική τελετή, «αναγκάζω» βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους να επιορκίσουν, διότι σίγουρα επιορκούν».
Στον απόηχο της πρόσφατης πολιτικής ορκωμοσίας από την πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών αναφέρει: «Ο όρκος είναι φοβερό πράγμα για όποιον πιστεύει. Για όποιον δεν πιστεύει είναι παρωδία», σύμφωνα με την ιστοσελίδα inkomotini.gr.
Όμως, πως καθιερώθηκε ο Θρησκευτικός Όρκος στο δημόσιο βίο της χώρας; Σύμφωνα με τον μητροπολίτη Άνθιμο τα γεγονότα έχουν ως εξής: «Όταν δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος, στην προσπάθεια του να μετατρέψει τους επαναστατημένους ραγιάδες σε πολίτες, πήρε την έννοια του όρκου από την Εκκλησίας και την έκανε τελετή ορκωμοσίας και την έβαλε στα νεοσυσταθέντα τότε δικαστήρια και στον τότε συγκροτημένο δημόσιο τομέα.
Η Εκκλησία, παρά την απαγόρευση του όρκου που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο, συγκατάνευσε από ανάγκη έπρεπε να βοηθήσει στη σύσταση του Ελληνικού Κράτους… Σήμερα νομίζω πλέον ότι ο όρκος δεν χρειάζεται….»
Και συνεχίζει ο μητροπολίτης «Για μας τους Χριστιανούς, η επίκληση του Ονόματος της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Ή στην άλλη περίπτωση, στα δικαστήρια, όταν βάζουν το χέρι τους στο Ιερό Ευαγγέλιο με τόση ευκολία και ελαστική συνείδηση! Ο όρκος είναι φοβερό πράγμα για όποιον πιστεύει. Για όποιον δεν πιστεύει είναι παρωδία. Όμως εμένα με απασχολεί η αμαρτία την οποία φορτώνεται εκείνος που ορκίζεται. Να καταργηθεί, λοιπόν, και από τα δικαστήρια και από την ανάληψη των καθηκόντων των αιρετών ή των υπαλλήλων. Όχι να πετάμε τα Άγια και τους Μαργαρίτες – δεν είναι σωστό! Ας ορκιζόμαστε στην τιμή και στη συνείδησή μας, που ή τα έχει κανείς ή δεν τα έχει. Ή μας τα ενέπνευσε η Δημοκρατία ή δεν μας τα ενέπνευσε!
Βεβαίως είναι έτοιμος ο λαός μας σήμερα να ξεχωρίσει τα πράγματα. Ξέρει την Εκκλησία του, τη βιώνει ως χαρισματικό φορέα και από την άλλη βλέπει την αναγκαστική εμπλοκή της στα δημόσια πράγματα. Θυμηθείτε τις ορκωμοσίες στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές! Το πρόβλημα που εμφανίστηκε στην ελλαδική κοινωνία ήταν η επιμονή των Επισκόπων να ορκίσουμε τους αιρετούς. Θεός φυλάξοι! Το πρόβλημα για όσους δεξιούς κι αριστερούς εκλεγμένους δεν ήθελαν να ορκιστούν, όπως ακόμα ορίζει το Σύνταγμα, ήταν του συνταγματικού εισαγγελέα!
Εμείς οι εκκλησιαστικοί πηγαίνουμε όπου μας προσκαλούν. Ανεπιθύμητοι δεν θέλουμε να είμαστε…».
Από όσα αναφέρει ο μητροπολίτης Άνθιμος και σας παραθέτω, αυτές τις απόψεις ενστερνίζονται και άλλοι μητροπολίτες της εκκλησίας, είναι παρωδία να αναγκάζει κανείς, όσους δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, με ελαφρά την καρδιά να ορκίζονται στο Ευαγγέλιο, έχοντας ελαστική συνείδηση.
Μπορούμε να ορκιζόμαστε στην τιμή μας, στην συνείδηση μας ή και στο Ελληνικό Σύνταγμα ή/και στην Ελληνική Δημοκρατία. Όσο για τους υπερασπιστές της Ορθοδοξίας ας κοιτάξουν να τηρούν όσο μπορούν τα όσα αναφέρουν τα ιερά κείμενα της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, κρίνοντας από τα πεπραγμένα όσων μέχρι σήμερα έδιναν θρησκευτικό όρκο, δεν είχαν ηθικές και θρησκευτικές αναστολές να παραβούν τον όρκο τους προς ίδιον όφελος!
Μήπως τα αριστερά ριζοσπαστικά μέλη της συγκυβέρνησης προέβησαν σε μια σημαντική πράξη εκσυγχρονισμού του δημόσιου βίου, σύμφωνα με αυτά που υπαγορεύουν τα ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας, ενώ οι θρησκευόμενοι πατριώτες της λαϊκής δεξιάς υπέπεσαν σε αμαρτία; «Ουάου!!!» που θα έκανε και ο Βαρουφάκης.
* Ο Θεοφάνης Παπαδόπουλος εργάζεται ως στέλεχος στον Ιδιωτικό Τομέα, έχει σπουδάσει Πληροφορική και έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην Τραπεζική & Χρηματοοικονομική.
Στο παρόν άρθρο εκφράζονται προσωπικές απόψεις, οι οποίες δεν δεσμεύουν το www.agrinionews.gr και την επιχείρηση στην οποία εργάζομαι.
e-mail: fanispap76@yahoo.gr