Καλά κάνουν και την πάνε και την φέρνουν την εντολή πέρα δώθε κι Μεϊμαράκης κι ο Θεοδωράκης. Σου λέει έτσι και κάνουμε τώρα όσα έχει σχεδιάσει ο Τσίπρας την πατήσαμε, οπότε ας κάνουμε έστω σπάσιμο. Καλά κάνει κι η Ραχήλ και συμπορεύεται με τον Λαφαζάνη, μαρξιστής εκείνος- με τατουάζ με Λακεδαιμόνιο μαχητή στο χέρι εκείνη. Να πάρουν και τη Ζωάρα μαζί να ξέρουμε ποιος είναι πού και τι πρεσβεύει. Με ανησυχεί λίγο τι θα απογίνει ο Καμμένος ή που θα βρει στέγη ο Βαρουφάκης(πως σβήνουν τα φώτα της ράμπας όμως…), αλλά θα το ξεπεράσω.
Καλά κάνουν και ο Άδωνις με τον Βορίδη και πιθανώς τον Μπαλτάκο που σκέφτονται μια δεξιότερη Δεξιά, γιατί άλλο να μπορείς να συνεργαστείς σε μια κρίση όπως κάνουν σε άλλες χώρες κι άλλο αν ένα αστικό φιλο-ευρωπαϊκό κόμμα μπορεί να συνυπάρχει με τις Κόκκινες Μηλιές και άλλα λαϊκά παραμύθια. Καλά κάνει και προβάλλεται κι ο Λεβέντης. Μέχρι να τον καταλάβουν, ότι κι αυτός με την Ευρώπη είναι, θα έχει τσιμπήσει κάμποσες ψήφους στους καφενέδες, ψήφους που θα πήγαιναν σε τίποτε ναζί με όραμα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, όμως, η μόνη αποδεκτή συνεργασία δυνάμεων που θέλουν να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στον δυτικό κόσμο, είναι μια πλειοψηφία υπό τον Τσίπρα με ότι μείνει από τη Νέα Δημοκρατία ως σοβαρό συντηρητικό κόμμα. Όχι το αντίστροφο, δεν γίνεται στην παρούσα φάση. Πρέπει να υπάρξει μια περίοδος κάθαρσης και ανασύστασης για την Κεντροδεξιά. Να βοηθήσει μπορεί(υπό την προϋπόθεση να απαλλαγεί από το ίδιο το παρελθόν της), να κυβερνήσει όχι. Το Ποτάμι, κάποιοι από το ΠΑΣΟΚ χωρίς μεγάλη προϊστορία, δυο σοβαροί ΑΝ.ΕΛ(αν υπάρχουν) και κάτι ψιλά, χωράνε να στοιχηθούν απέναντι σε όσους πιστεύουν σε άλλα πολιτεύματα και σε άλλα νομίσματα. Το μείζον είναι να μην κυβερνά ένα κόμμα με αντιπολίτευση τον εαυτό του. Ομνύουν όλοι στην λαϊκή θέληση ή οποία όμως ποια είναι; Το περήφανο «όχι»; Δεν νομίζω. Αρκεί να δει κανείς τη δημοφιλία του Τσίπρα ακόμα και μετά το νέο μνημόνιο. Ακόμα και μετά τα προφανέστατα παραμύθια του. Η «στροφή» του, αντί για κουσούρι μοιάζει με χάρισμα!
Οι εποχές δεν είναι ίδιες. Δείτε την περίπτωση του Παπανδρέου. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι τόσο μπόρεσε, τόσο έκανε, οι λύσεις που βρήκαν όλοι οι επόμενοι ήταν στο ίδιο μονοπάτι. Πέρασε 5 χρόνια με τη στάμπα κάποιου που συνειδητά πρόδωσε τη χώρα μέχρι ο Καμμένος να καταλάβει τι έγινε. Τι σημαίνει όμως αυτό, ότι μπορεί ο κόσμος να δει τον Γιώργο να… δικαιώνεται; Με τίποτε. Πρέπει να ξέρουν οι πολιτικοί ότι υπάρχει η στιγμή χωρίς γυρισμό. Όσο κι αν ο Μιχάλης ο Καρχιμάκης χτυπιέται, ο καιρός του Παπανδρέου παρήλθε. Ας μην κυβερνούσε στη πιο κρίσιμη ώρα με τον Τζερούλανος και ην Μπιρμπίλη ώστε να μην φαγωθεί τόσο εύκολα. Τώρα ο κόσμος δεν έχει κουράγια, θέλει απλά «κάποιους άλλους»… Ίσως και γιατί οι παλιοί του θυμίζουν τα κρίματά του.
Γ.Συμψηρής
1 Σχόλιο
Αν και σε ένα άρθρο έχετε συμπτύξει ένα σωρό θέματα, θα μείνω στο κομμάτι που λέτε ότι πρέπει να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ να περιμένει.
Ομολογώ ότι πριν την ανακοίνωση των εκλογών συμφωνούσα και εγώ με αυτή την άποψη. Ο Τσίπρας έχει πει ένα κάρο ψέματα στον κόσμο και έφερε ένα μνημόνιο που αυτός πρέπει να εφαρμόσει. Ο κόσμος τον πιστεύει, άρα ο Έλληνας θέλει να τον κυβερνούν κλέφτες και απατεώνες, πάσο!
Δύο πράγματα όμως άλλαξαν και πρέπει να τα σκεφτούμε αυτή τη φορά πριν (ξανά) πάμε στις κάλπες:
1. Το μεταναστευτικό και ποιος μπορεί καλύτερα να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
2. Το γεγονός ότι ο Τσίπρας επειδή είναι παντελώς ανίκανος να κυβερνήσει σε κάθε δύσκολη συγκυρία πάει σε εκλογές. Με το δεδομένο αυτό είμαι σίγουρος ότι πολύ γρήγορα θα ξαναπάμε στις κάλπες αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πάλι πρώτο κόμμα.
Δε θα ασχοληθώ καν με την επαναφορά στο δημόσιο των κλεφτών και των βυσμάτων, τα πισωγυρίσματα στην παιδεία, τους τρελούς που μας έχουν φορτώσει και το κυνήγι των ιδιωτικών επενδύσεων, μιας και όλα αυτά γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη του ψεκασμένου νεοέλληνα…