Ο ΚΟΣΜΟΣ ΣΕ ΤΕΝΤΩΜΕΝΟ ΣΧΟΙΝΙ
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ ΜΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Του Κώστα Φ.Μαραγιάννη*
Τα φαινόμενα της βίας που εκδηλώθηκαν και προβλήθηκαν με αφορμή το τηλεοπτικό επεισόδιο με το μέλος της Χρυσής Αυγής και επίδοξο μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου, με τη χειροδικία και την επίθεση στις δύο γυναίκες, βουλευτές της Αριστεράς, καθώς και η έλλειψη καθολικής καταδίκης από την ελληνική κοινωνία, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου μιας έκδηλης και σοβούσας κρίσης και κατάστασης έκρηξης θυμού και απελπισίας των πολιτών, απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που τους οδήγησε στην εξαθλίωση και την ταπείνωση.
Και μένω στο γεγονός της μη καθολικής καταδίκης των πράξεων αυτών, από μια σημαντική μερίδα της νεολαίας, έτσι όπως εκφράστηκε μέσα από τις πρώτες αντιδράσεις στο διαδίκτυο, αλλά και στην καθημερινή συζήτηση με νεολαίους μικρών, κυρίως, ηλικιών. Το φαινόμενο, βέβαια, αυτό, δεν ήρθε ως «κεραυνός εν αιθρία», αλλά είναι αποτέλεσμα και σύμπτωμα της κρίσης τoυ πολιτικού συστήματος και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, έτσι όπως δομήθηκε και λειτούργησε στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, σε αγαστή συνεργασία και συλλειτουργία με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους διαπλεκόμενους, πολιτικά και οικονομικά ιδιοκτήτες τους.
Μια δημοκρατία που δεν μπόρεσε να δώσει λύση στα βασικά προβλήματα των πολιτών και παρήγαγε πολύ αναξιοκρατία, διαφθορά και αδικία και έκανε τους πολίτες να είναι εξαγριωμένοι με αυτή την κατάσταση και να τραβούν τα άκρα.
Ο κόσμος προσπαθεί πραγματικά να ισορροπήσει πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί και δεν μπορεί πλέον να ελέγξει την οργή του, την αγανάκτησή του ενάντια σε αυτούς που έφεραν ως εδώ τη χώρα και φτάνει στο σημείο να επικροτεί τέτοιες ακραίες βίαιες συμπεριφορές, γιατί ο ίδιος αισθάνεται ότι δέχεται βία καθημερινά και θέλει να ξεσπάσει και να εκδικηθεί τους πάντες. Νέοι άνθρωποι, λοιπόν, επιδοκιμάζουν τέτοιες συμπεριφορές ,αυτή είναι η αλήθεια και δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε σε μια κατάσταση κατάργησης, στην πράξη, του διαλόγου, της αποδοχής του διαφορετικού και της ίδιας της δημοκρατίας. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και σοβαρό και έχει να κάνει με την κρίση της δημοκρατίας, που έγκαιρα είχε επισημάνει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α και κανείς δεν το λάβαινε υπόψη του, πριν από καιρό.
Οι πολίτες, και κυρίως οι νέοι άνθρωποι, δεν αποδέχονται οτιδήποτε εκπορεύεται από το υπάρχον δομημένο πολιτικό σύστημα εξουσίας, έτσι όπως εκφράζεται από τους εκπροσώπους των κομμάτων και το μιντιοκρατικό σύστημα έκφρασης και προβολής τους. Και αυτή την κρίσιμη στιγμή, ο πολίτης οργισμένος και θολωμένος, δεν έχει τη δυνατότητα της νηφάλιας σκέψης, της ευθυκρισίας και της πραγματικής αξιολόγησης, για τους υπεύθυνους της κρίσης και της παρακμής της χώρας μας. Βάζει συχνά στο ίδιο «τσουβάλι» όλους τους πολιτικούς, ανεξάρτητα από το χώρο προέλευσής τους, και τις ευθύνες που τους αναλογούν για τη σημερινή κατάσταση.
Οι πολίτες, όσο θα βλέπουν και θα ακούνε τους διάφορους «Πρετεντέρηδες» να εμφανίζονται δήθεν οργισμένοι για βίαιες συμπεριφορές και να μιλούν για κρίση και υπονόμευση της δημοκρατίας, τόσο πιο πολύ θα αντιδρούν και θα τάσσονται με το στρατόπεδο αυτών που παρουσιάζονται ως δήθεν αδιάφθοροι και βίαιοι ανατροπείς του μιντιοκρατικού συστήματος διακυβέρνησης που δημιουργεί την παραπληροφόρηση και τη διαφθορά.
Όσο ο πολίτης θα αισθάνεται πιο ανασφαλής, τόσο πιο πολύ θα καταφεύγει στην αυτοδικία ή θα επικροτεί πράξεις αυτοδικίας που ισοδυναμούν με οριστική κατάργηση κάθε έννοιας έννομης τάξης.
Όσο ο πολίτης θα βλέπει τους υπεύθυνους της σημερινής κρίσης να μιλούν για εκφασισμό της κοινωνίας, τόσο πιο πολύ θα χάνει τον έλεγχο και θα στροβιλίζει το μυαλό του σε εκδικητικές και επιθετικές συμπεριφορές, καταργώντας στην πράξη το διάλογο και δίνοντας τη θέση του στη γροθιά και την πυγμή.
Ο νέος που είναι άνεργος, ο φτωχός και αδύναμος πολίτης που πλήττεται από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια, δεν έχει περιθώρια ορθής ,ψύχραιμης σκέψης και αξιολόγησης γεγονότων, συμπεριφορών και καταστάσεων.
Η αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος είναι το υπ΄αριθμόν ένα ζήτημα σήμερα, που δεν γίνεται, όμως, με μεγάλα λόγια, διακηρύξεις και αφορισμούς, από αυτούς που δημιούργησαν την κρίση και έφεραν ως εδώ την κατάσταση. Θα απαιτήσει χρόνο και κόπο.
Προς αυτή την κατεύθυνση η ευθύνη της Αριστεράς είναι μεγάλη. Έχει χρέος να μιλήσει στους πολίτες, στους νέους που έχουν κλείσει τα αυτιά τους και αρνούνται τα πάντα. Έχει χρέος να παρέμβει στην επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα στην κοινωνία μας. Έχει χρέος να κλείσει τις διόδους εισχώρησης της ακροδεξιάς στον προνομιακό και ευαίσθητο χώρο της νεολαίας και τη μόλυνση των νέων με μισαλλόδοξες και εφιαλτικές ιδεολογίες ρατσισμού και ξενοφοβίας. Να νικήσει το φόβο, την ανασφάλεια, με μια αξιόπιστη πρόταση εξόδου από την κρίση, με ένα νέο πολιτικό ήθος που θα δημιουργεί πραγματικές ελπίδες στους πολίτες ότι μπορεί να αρχίσει να βαδίζει το δρόμο, της ανάκαμψης και της αξιοπρέπειας. Οι προκλήσεις και οι ευθύνες είναι πραγματικά μεγάλες.
Αν αυτό δεν το κάνει, οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές. Η ιστορία άλλωστε διδάσκει. Η δημοκρατία της Βαϊμάρης είναι ένα καλό κεφάλαιο για μελέτη και διαλογισμό.
*Ο Κώστας Φ. Μαραγιάννης είναι Φιλόλογος και Δημοτικός Σύμβουλος του Δήμου Θέρμου Αιτ/νίας.
E-mail: maronkon@yahoo.gr