ΕΝΑ ΣΟΥΠΕΡ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ GAZZETTA ΣΤΑ «ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ» ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ
H… κυανοκίτρινη τούρτα έχει πάνω της 90 κεράκια! Το gazzetta.gr με ένα σούπερ αφιέρωμα γιορτάζει τα γενέθλια του Παναιτωλικού και παρουσιάζει γεγονότα-σταθμούς!
Γράφει ο Μιχάλης Τσαμπάς
Στην λίστα με τις 10 πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας σίγουρα δεν πρόκειται να βρεις το Αγρίνιο. Αν αυτή η λίστα… διευρυνθεί και μετρήσεις ως το 20, πάλι η μεγαλύτερη πόλη της Αιτωλοακαρνανίας θα είναι απούσα. «Κρυμμένο» εκεί στα Δυτικά, με ένα απαρχαιωμένο κι άκρως επικίνδυνο οδικό δίκτυο (περιμένοντας την… Ανάσταση της Ιονίας οδού), μακριά από λιμάνια κι αεροδρόμιο, με το «τρένο» να παραμένει απλά μια γλυκιά ανάμνηση του παρελθόντος, το Αγρίνιο έχει μάθει να ζει μόνο του.
Ή για την ακρίβεια στο πέρασμα του χρόνου έχοντας για συντροφιά την ελιά, τον καπνό και τον Παναιτωλικό! Τρία στοιχεία που παραδοσιακά χαρακτήριζαν την πόλη. Τα δύο πρώτα χάρισαν στους Αγρινιώτες το «ζην» (σ.σ ο καπνός την τελευταία 15 ετία όχι πια) και το τρίτο στοιχείο το «ευ ζην».
Άλλωστε ακόμη και εν έτει 2016, η ομάδα παραμένει αυτή που δίνει ζωή στα… μεσημέρια, τα απογέυματα και τα βράδια της Κυριακής (και του Σαββάτου).
Αυτό συμβαίνει όχι μόνο τώρα… Ολόκληρες δεκαετίες. Για την ακρίβεια εννιά. 90 χρόνια συμπληρώνει σήμερα από την ίδρυσή του ο ιστορικός σύλλογος.
Το κιτρινισμένο ημερολόγιο έγραφε 9 Μαρτίου 1926. Τότε ήταν που μια παρέα επιφανών Αγρινιωτών, με τα κοστούμια τους, τις γραβάτες τους και τα «καβουράκια» τους, αποφάσισαν να ιδρύσουν κάτι που έμεινε ζωντανό στο χρόνο κι έδωσε ζωή όχι μόνο στο Αγρίνιο, αλλά σε έναν ολόκληρο νομό. Που έκανε χιλιάδες ανθρώπους όλες αυτές τις δεκαετίες να βιώσουν έντονα συναισθήματα. Χαρά, λύπη, πόνο, προδοσία, λύτρωση, πίκρα, ενθουσιασμό.
Μέσα σε αυτά τα 90 χρόνια ο Παναιτωλικός, ως οργανισμός βίωσε πολλά. Τόσο την καταξίωση, όσο και την απαξίωση. Άλλωστε όπως η ζωή κάνει κύκλους, έτσι συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο.
Αφού βίωσε τα πέτρινα του χρόνια σε μικρές κατηγορίες και ξερά γήπεδα, αφού βρέθηκε ένα βήμα από την διάλυση (σ.σ με περηφάνια μια… χούφτα πιστών φίλων του μπορεί να περηφανεύεται ότι τον «κράτησε στη ζωή»), αφού είδε το «σάπιο Ελληνικό ποδόσφαιρο» να του στερεί για αρκετές σεζόν αυτό που άξιζε, ο Τίτορμος πλέον είναι στο… καλό του φεγγάρι.
Με παρουσία στην Σούπερ Λίγκα, με καλή «έξωθεν μαρτυρία», μακριά από… άρματα και «εγκληματικές οργανώσεις». Ένας σύλλογος παράδειγμα προς μίμηση, μια ομάδα που κάνει… τους τρίτους να εκφράζονται γι’ αυτή με κολακευτικά λόγια.
Το gazzetta.gr… συμμετέχει στα γενέθλια του Παναιτωλικού και παρουσιάζει οπτικοποιημένα γεγονότα (είτε θετικά, είτε αρνητικά) που με το πέρασμα του χρόνου έχουν μείνει έντονα χαραγμένα στις μνήμες των Αγρινιωτών φιλάθλων κάθε ηλικίας!
Άνοδος, παραμονή… από σπόντα και Ράμμος!
Η πρώτη παρουσία του Παναιτωλικού στα… σαλόνια της (τότε) Α΄εθνικής «χάνεται» στο μακρινό 1975. Τότε ήταν που στο Αγρίνιο πανηγύρισαν για πρώτη φορά μια… γλυκιά άνοδο. Με παίκτες όπως ο Εφραίμοφ, ο Μίχος, ο Γιακουμής, ο Οικονόμου, ο Χιλ, ο Σιακούφης, ο Τάκος, ο Γαβαλάς, ο Παππάς τα «καναρίνια» έκαναν την… γύρα τους στην Ελλάδα, χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία. Η λήξη της πρώτης τους σεζόν στην μεγάλη κατηγορία τους βρήκε στις τελευταίες θέσεις.
Τελικά μια αναδιάρθωση-βάλσαμο κράτησε τους Αγρινιώτες και για 2η σεζόν στην Α΄εθνική, όμως και πάλι δεν πέτυχε τον στόχο της παραμονής. Έτσι το «κυανοκίτρινο άστρο» έσβησε το καλοκαίρι του 1977 και για πολλά-πολλά χρόνια, ο σύλλογος βολόδερνε στις μικρές κατηγορίες, περιμένοντας να περάσουν κάτι παραπάνω από 3 δεκαετίες έτσι ώστε να βρεθεί και πάλι στο… πάνω ράφι!
Από εκείνο το πρώτο ανεπιτυχές πέρασμα του Παναιτωλικού, αυτό που έμεινε περισσότερο στις μνήμες όλων (και των μη Αγρινιωτών) ήταν το… κομμένο αυτί του διαιτητή Ράμμου! Ένα περιστατικό που όσο περνούσαν τα χρόνια έφτασε στα όρια του μύθου. Αλήθειες και ψέμματα. Γεγονότα και φαντασία. Όλα μαζί στο… μίξερ για μια πρωτοφανή ιστορία. Σε ένα ματς με τον ΠΑΟΚ στο Αγρίνιο, ο διαιτητής Ράμμος είναι… κόκκινο πανί.
Όχι τόσο για την διαιτησία του σε εκείνη την αναμέτρηση, όσο για τα σφυρίγματα του σε προηγούμενο εντός έδρας ματς των «κυανοκίτρινων» με τον Παναθηναϊκό! Με την λήξη του αγώνα με τον «Δικέφαλο» οργισμένοι οπαδοί κάνουν… ντου στο γήπεδο, οι πάντες την… πέφτουν στον διαιτητή που λίγη ώρα μετά κάνει την εκπληκτική δήλωση «κάποιος με δάγκωσε και μου έκοψε το αυτί». Τα όσα έγιναν τις επόμενες εβδομάδες έμειναν στην ιστορία!
10.000 κόσμος σε Δ΄Εθνική!
Χωρίς δεύτερη κουβέντα πρόκειται για ρεκόρ σε επίπεδο ερασιτεχνικού πρωταθλήματος. Στο… μακρινό 1988 ο Παναιτωλικός βρίσκεται (για μια σεζόν) στο πρωτάθλημα της τότε Δ’ εθνικής. Αντίπαλος η… γειτόνισσα ΑΕ Μεσολογγίου. «Κόντρα» που… εκείνη την εποχή συνοδεύονταν κι από εκτενή επεισόδια, είτε τα παιχνίδια διεξάγονταν στο Αγρίνιο, είτε στην πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας (σ.σ Σήμερα με την διαφορά χαώδη ανάμεσα στους 2 συλλόγους, το καλοκαίρι παίζουν φιλικά προετοιμασίας).
Για τους νέους σε ηλικία, αλλά και για τους… μη Παναιτωλικούς αυτό το συγκεκριμένο ματς δεν λέει και πολλά ή δεν λέει απολύτως τίποτα. Για τους «παλιούς» Παναιτωλικούς όμως παραμένει ακόμη σημείο αναφοράς στις νοσταλγικές συζητήσεις τους. Ρίχτε μια ματιά στο video και θα καταλάβετε το γιατί! Για την ιστορία τα καναρίνια» ήταν οι θριαμβευτές της αναμέτρησης με 2-0!
Πέναλτι… επιβίωσης και καλοκαίρι Ανάστασης!
Αν ρωτήσεις στο Αγρίνιο ποια είναι τα 2-3 πιο σημαντικά ματς στην ιστορία του συλλόγου, μάλλον ελάχιστοι θα σου απαντήσουν «αυτό με την Πτολεμαϊδα». Άλλωστε λίγοι είναι αυτοί που το είδαν… live, ακόμη λιγότεροι το θυμούνται. Τότε ο Παναιτωλικός δεν είχε την σημερινή… λάμψη, βολόδερνε σε μικρές κατηγορίες, με προβληματικές διοικήσεις, γήπεδο-ερείπιο και λίγους «πιστούς» που ακολουθούσαν με… χιόνια, βροχές και κρύα.
Το ημερολόγιο γράφει 29/5. Έτος 2005. Τελευταία αγωνιστική στον Βόρειο Όμιλο της Γ΄εθνικής και ο Παναιτωλικός… παίζει σε 90′ την κατηγορία. Για την ακρίβεια την επιβίωση του. Αντίπαλος η Πτολεμαϊδα που έχει τον ίδιο στόχο, αλλά της κάνει και το Χ. Ένα πέναλτι του Πέτρου Ζουρούδη δίνει στους Αγρινιώτες το προβάδισμα το οποίο με… νύχια και με δόντια κρατούν ως το φινάλε.
Ένα φάουλ-μαχαιριά στην τελευταία φάση του αγώνα, λίγο έξω από την μεγάλη περιοχή δεν βρίσκει στόχο για τους Μακεδόνες και το σφύριγμα της λήξης βρίσκει τους γηπεδούχους να πανηγυρίζουν την παραμονή, αλλά και την… ζωή του Παναιτωλικού.
Αν η ομάδα υποβιβάζονταν, μάλλον η επόμενη μέρα θα ήταν… ανύπαρκτη. Τελικά λίγες εβδομάδες μετά, το καλοκαίρι, με… κουμπάρο τον Σωκράτη Τσιάρα γίνεται ο «γάμος» Κωστούλα-Παναιτωλικού! Ο νυν πρόεδρος ανέλαβε τις τύχες της ομάδας (μια… πλαστική σακούλα από σούπερ μάρκετ κληρονόμησε) και η συνέχεια είναι γνωστή… Ο Τίτορμος όχι μόνο έμεινε στην ζωή, αλλά άλλαξε επίπεδο και οι φίλοι του απέκτησαν δικαίωμα στο όνειρο!
Το όνειρο κατέληξε σε εφιάλτη
25/5/1997… Όλο το Αγρίνιο έχει «μετακομίσει» στο Άργος. Προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, κόντρα στον αδιάφορο (;) Παναργειακό ο Παναιτωλικός παίζει τα… ρέστα του για την άνοδο στην (τότε) Α΄εθνική! Με νίκη κάνει το όνειρο χιλιάδων φίλων της ομάδας πραγματικότητα. Τρεις οι ομάδες που έπαιρναν το εισιτήριο. Ο Πανιώνιος το είχε… κλειδώσει.
Οι Αγρινιώτες μαζί με Εθνικό και Προοδευτική (που εδώ και χρόνια βολοδέρνουν σε Γ΄εθνική και τοπικά) διεκδικούσαν τα άλλα δύο. Με εμφάνιση που δεν… άρμοζε στις περιστάσεις του αγώνα, ο Παναιτωλικός χάνει με 2-0 από τον Παναργειακό, που το πάθος των παικτών… ξεχείλιζε για άγνωστο λόγο!
Αν και οι «κυανοκίτρινοι» στην διάρκεια της σεζόν έπαιξαν κατά γενική ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο, αρχικά με προπονητή τον Πέτρο Μίχο και στην συνέχεια με τον Νίκο Αναστόπουλο, αλλά και με παίκτες όπως ο Αντεμάρ, ο Γιοβάνοβιτς, ο Δελακάς, ο Μπελεβώνης, ο Ανδριόπουλος, ο Καρυπίδης, ο Παπαχρήστος, ο Τσιφούτης, ο Τζούμπα, δεν τα κατάφεραν. Η επιστροφή στο Αγρίνιο δεν ήταν… εύκολη ούτε για τον κόσμο ούτε για την αποστολή της ομάδας, ούτε για τον τότε πρόεδρο Γιάννη Χαρδαλιά.
Πολλά επεισόδια, πολλές αποδοκιμασίες, πολλές… φήμες. Ακόμη και σήμερα 19 χρόνια μετά μια μεγάλη μερίδα φίλων του Παναιτωλικού κάνει λόγο για μια «μεγάλη προδοσία».
Είναι η επόμενη αγωνιστική από το… δράμα του Άργους. Ματς αδιάφορο. Ο Παναιτωλικός κερδίζει εύκολα με 3-0 τον Πανελευσινιακό αλλά το ματς δεν τελειώνει ποτέ! Τα γκολ δεν πανηγυρίζονται. Αντίθετα κάθε ένα από αυτά γίνονται δεκτά με αποδοκιμασίες από τον κόσμο, που είναι οργισμένος από τον απώλεια της ανόδου. Η εξέδρα των οργανωμένων… βράζει, τα κιγκλιδώματα σπάνε και αρχίζει ο «πόλεμος» με την αστυνομία. Τα δακρυγόνα… πέφτουν βροχή, ο διαιτητής Παναγιώτης Βαρούχας (ναι ο γνωστός… ) διακόπτει τον αγώνα μιας και στο γήπεδο επικρατεί σκηνικό χάους.
Λύτρωση ετών στα… χασομέρια
Αν υπάρχει ένας αγώνας από τον οποίο όλη η Ελλάδα έμαθε τον Παναιτωλικό, είναι αυτός. Γήπεδο Νέας Σμύρνης. 23/5/2009. Μπαράζ ανάμεσα στον δευτεραθλητή του Βορείου Ομίλου της Γ΄εθνικής Παναιτωλικού και την δευτεραθλήτρια του Νοτίου Ομίλου, Ρόδο. Περίπου 10.000 οπαδοί του Αγρινιώτικου συλλόγου κάνουν… κατάληψη στο γήπεδο του Πανιωνίου κερδίζοντας τον θαυμασμό όλων. Παγώνουν όταν η Ρόδος με πέναλτι ανοίγει το σκορ. Ακόμη μια χρονιά πάει να χαθεί.
Στην επανάληψη ο Καραμαλίκης ισοφαρίζει στο 83′ κι ενώ όλα δείχνουν παράταση, στις καθυστερήσεις των καθυστερήσεων το κεφάλι του Παλαιολόγου στέλνει… όλο το Αγρίνιο στον 7ο ουρανό. 2-1, σφύριγμα λήξης από τον Κουκουλάκη και… τέτοιο πάρτι δεν ξανάγινε. Ο Παναιτωλικός παίρνει… σπαθένια αυτό που με διάφορους τρόπους του στερούσαν άνθρωποι που τα επόμενα χρόνια βρέθηκαν στην φυλακή. Από εκείνο το παιχνίδι στο internet κυκλοφόρησαν δεκάδες video. Αυτό με την περιγραφή του «γκολ η ρουφιάνα» έχει περάσει στα όρια του μύθου! Λογικό… Απολαύστε το ξανά!
(Σ.Σ: Ο υπογράφων αν κι είχε προμηθευτεί εισιτήριο για εκείνο το ματς, τελικά την ημέρα του αγώνα βρίσκοταν στην Νέα Υόρκη! Έτσι μαζί με το «άθικτο» εισιτήριο, έχει φυλαγμένη και την απόδειξη από εταιρία κινητής τηλεφωνίας με ένα μυθικό ποσό που πληρώθηκε για να ακούσει live την περιγραφή του αγώνα. Ευτυχώς ο Παλαιολόγος το… κόλλησε στο φινάλε της κανονικής διάρκειας. Με παράταση μάλλον θα χρειάζονταν δάνειο για την εξόφληση).
Η… καρδιά του χτυπάει και στην Αθήνα
Το Παναιτωλικό στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από έντονο και στην Αθήνα! Όλες αυτές τις δεκαετίες στα ματς του Παναιτωλικού στο Λεκανοπέδιο εκατοντάδες φίλοι της ομάδας, είτε αυτοί που μένουν κι εργάζονται στην Αθήνα, είτε εκδρομείς έδιναν το παρών στην εξέδρα. Από Ριζούπολη, Καλλιθέα και Καισαριανή που… βάφονταν «κυανοκίτρινες» μέχρι Κορωπί, Μαρκόπουλο, Σαλαμίνα, Λιόσια, Φυλή, Μέγαρα, Ελευσίνα, Ελληνικό, Ηλιούπολη, Κερατσίνι, Ταύρο, Νίκαια.
Οι πίκρες πολλές σε ματς που θεωρητικά ο αντίπαλος ήταν υποδεέστερος. Αλλά και η χαρά μεγάλη όταν έρχοταν η σημαντική νίκη. Ειδικά όταν το γκολ έμπαινε με… αίμα στο φινάλε. Τα παραδείγματα των Μπουμάλ στην Καλλιθέα και Εντζεγκέλε στην Καισαριανή με Εθνικό Αστέρα είναι χαρακτηριστικά!
Είναι όλα όμορφα πια…
Το τεραστίων διαστάσεων πανό που έγραφε «ΕΙΝ’ ΟΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΙΑ. ΕΦΤΑΣΕ Η ΜΕΡΑ. ΘΥΡΑ 6» έδινε και το στίγμα! Ο Παναιτωλικός με ένα γκολ του Καραμαλίκη από… ατόφιο χρυσάφι είχε κερδίσει την περασμένη αγωνιστική τον Εθνικό στο Ελληνικό και πλέον μια απλή νίκη του αρκούσε να πανηγυρίσει και μαθηματικά την άνοδο στα… μεγάλα σαλόνια μετά από 34 χρόνια.
Οι παίκτες του αντιπάλου, Διαγόρα, από την στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο φλεγόμενο «κλουβί» είχαν καταλάβει ότι δεν είχαν τύχη. Γιορτή πριν την σέντρα, γιορτή κατά την διάρκεια του ματς με το εύκολο 3-0 και… πάρτι με την λήξη του αγώνα. Στιγμές που θεωρούνται από τις πιο δυνατές στην 90χρονη ιστορία του συλλόγου!
Όταν έγινε η… νύχτα-μέρα
Δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα για έναν οπαδό να πανηγυρίζει μια επιτυχία της ομάδας του. Το συναίσθημα γίνεται ακόμη πιο έντονο όταν σε αυτό το… πανηγύρι συμμετέχει μια ολόκληρη πόλη. Αυτό συνέβη και στο Αγρίνιο με την περίπτωση του Παναιτωλικού! Υπήρξαν βράδια που η πόλη… δεν κοιμήθηκε. Η νύχτα έγινε μέρα από τα βεγγαλικά. Οι φωνές έκλεισαν από τα τραγούδια και τα συνθήματα.
Οι παίκτες ένιωσαν ήρωες. Άκουσαν το όνομα τους ρυθμικά, σηκώθηκαν στις πλάτες και… πήραν την ντουντούκα για να φωνάξουν συνθήματα. Η υποδοχή τον Μάιο του 2011 μετά το διπλό στο Ελληνικό με τον Εθνικό και τον Ιούνιο του 2013 μετά την νίκη στον «τελικό» του Πανθεσσαλικού έχουν μείνει στις μνήμες όλων στο Αγρίνιο. Περιμένοντας την επόμενη μεγάλη υποδοχή. Ποιος ξέρει… Ίσως για μια επιτυχία που θα σφραγίσει ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο!
Αντρίκεια άνοδος, κόντρα σε όλα!
Η σεζόν 2012-2013 ξεκινά άσχημα για τον Παναιτωλικό. Χάνει βαθμούς εντός κι εκτός έδρας και το όνειρο της άμεσης επανόδου στην Σούπερ Λίγκα μοιάζει μακρινό… Ο Νίκος Καραγεωργίου απομακρύνεται, ο Μάκης Χάβος αναλαμβάνει τα ηνία και το «τρένο μπαίνει στις ράγες». Με μια εκπληκτική πορεία τα «καναρίνια» διεκδικούν έως και την τελευταία αγωνιστική την απευθείας άνοδο, αλλά δεν την ευνοούν τα άλλα αποτελέσματα.
Μπαίνει στα μπαράζ, χάνει την ευκαιρία να σφραγίσει το… εισιτήριο στο Καυτανζόγλειο και πάει στον «τελικό» του Βόλου για 2 αποτελέσματα. Στο κατάμεστο κι εχθρικό Πανθεσσαλικό αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό Βόλου με… ό,τι αυτό σημαίνει. Με τα γκολ του Καμαρά και του Κουτσοσπύρου, οι Αγρινιώτες κερδίζουν με 2-1 και γυρίζουν εκεί που ανήκουν. Όχι τυχαία, παίκτες και φίλοι της ομάδας κάνουν λόγο για την πιο αντρίκεια άνοδο!
Οι «ηχηρές» νίκες!
Σε επίπεδο Σούπερ Λίγκας ο Παναιτωλικός δεν μπορεί να καμαρώνει ούτε για τίτλους, ούτε για συμμετοχές σε πλέι οφ, ούτε για Ευρωπαϊκή παρουσία. Άλλωστε απήχε πολλές δεκαετίες και μόλις τα τελευταία χρόνια βρήκε τα… πατηματά του και νιώθει σιγουριά στην κατηγορία των «μεγάλων». Οπότε γι’ αυτό που έχουν να καμαρώνουν στο Αγρίνιο, είναι για μερικές «ηχηρές» νίκες που έχουν πετύχει κόντρα στους θεωρητικά μεγάλους του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Το… διπλό στην Τούμπα, οι νίκες στο Αγρίνιο επί του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, αλλά και το 5-1 επί του Άρη (μεγαλύτερη νίκη των «καναρινιών» στην Α΄εθνική) έχουν ξεχωριστή θέση στις καρδιές όλων των φίλων της ομάδας.